Υπάρχουν και καλοί γκάνγκστερ!

Αυτές τις μέρες, όπως είμαι βέβαιος ότι γνωρίζετε, διεξάγεται το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα μπάσκετ. Βρισκόμαστε πλέον στη φάση των οκτώ ομάδων και η εθνική μας, έπειτα από πολύ μέτριες εμφανίσεις στον όμιλό της, κατάφερε να βρει μέρος του εαυτού της, την κατάλληλη χρονική στιγμή και να συνεχίζει στη διοργάνωση. Αυτές τις μέρες, επίσης, βραβεύτηκε στο Naismith Memorial Basketball Hall of Fame -όπως είναι το πλήρες όνομά του- ο Νίκος Γκάλης. 

Τι να πεις που δεν έχει ειπωθεί γι' αυτόν τον σπουδαίο αθλητή-μπασκετμπολίστα, που ομόρφηνε τις μέρες μας και μαζί με το άλλο τοτέμ του ελληνικού μπάσκετ, τον Παναγιώτη Γιαννάκη, έβαλαν τις βάσεις της σύγχρονης ανάπτυξης αυτού του αθλήματος έτσι ώστε να περηφανευόμαστε για ουκ ολίγες διακρίσεις σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο. Αν σήμερα σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης το ελληνικό μπάσκετ χαίρει ευρείας εκτίμησης, οφείλεται στα αθλητικά κατορθώματα του Γκάλη (και του Γιαννάκη) πάνω στα οποία πάτησαν οι επίγονοί τους και έγραψαν τις δικές τους σελίδες. Αν δεν είχε έρθει στην Ελλάδα αυτός ο... θανατηφόρος κοντός, που έβαζε καλάθια με τους πιο πιθανούς και απίθανους τρόπους, δεν νομίζω ότι το άθλημα θα γνώριζε τόσες διακρίσεις και τόση δόξα. Φυσικά υπήρχαν κι άλλοι Έλληνες σπουδαίοι παίκτες πριν από αυτόν, συμπαίκτες του και κληρονόμοι του που αξίζουν να μνημονεύονται. Άλλωστε το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα και, όπως λένε οι Αμερικανοί, κανένας δεν είμαι μεγαλύτερος από το ίδιο το αγώνισμα. Όμως ας μου επιτραπεί αυτή η εξαίρεση. Υπάρχουν πάντα κάποιοι παίκτες -σε όλα τα ομαδικά σπορ- που θέτουν σε δοκιμασία αυτό το αμερικανικό ρητό. Ένας από αυτούς ήταν ο Νικ που τώρα -επιτέλους- βρέθηκε ανάμεσα στους κορυφαίους του αθλήματος. Το αξίζει!

Στο τέλος του κειμένου, θα βρείτε ένα βίντεο από τη βράβευσή του γκάγκστερ (όπως τον αποκαλούσαν χαϊδευτικά), στο Hall of Fame, στο Σπρίνγκφιλντ της Μασαχουσέτης, όπως παρουσιάστηκε από τη δημόσια τηλεόραση. Εγώ το μόνο που έχω να προσθέσω είναι τον σεβασμό και τις ευχαριστίες μου.