Βοήθεια και αλληλεγγύη

Εν μέσω των τρομολαγνικών ειδήσεων για το επικείμενο 2ο κύμα κακοκαιρίας (Σοφία, γιατί άραγε;), διάβασα την είδηση για την τιμητική απόδοση της ελληνικής υπηκοότητας στους τρεις αλλοδαπούς αλιεργάτες -στον Αιγύπτιο Ελ Χαΐμι Εμάντ, 50 ετών, στον 46χρονο συμπατριώτη του Ιμπραχίμ Μούσσα Μαχμούντ και στον Αλβανό Τζέκα Γκάνι, 35 ετών-, για την αλληλεγγύη που επέδειξαν και τη βοήθεια που έδωσαν στη διάσωση δεκάδων συμπολιτών μας, που είχαν πέσει στη θάλασσα, για να γλιτώσουν από τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, τον Ιούλιο της χρονιάς που μας πέρασε. Κάποιος είπε, νομίζω ο Τσε, "Η αλληλεγγύη είναι η τρυφερότητα μεταξύ των λαών". Επίσης ισχύει το: "Μετά το ρήμα «αγαπώ», το «βοηθώ» είναι το πιο ωραίο ρήμα στον κόσμο" . Αυτό το τελευταίο είμαι βέβαιος ότι το είπε η Bertha von Suttner (1843-1914), Αυστριακή διανοούμενη (Νόμπελ Ειρήνης 1905). Αλλά αρκετά με τα γνωμικά και τα τσιτάτα. Εκείνη τη φοβερή νύχτα, με τις ακραίες και αμείλικτες καιρικές συνθήκες, και με τη διαχρονική κρατική ανεπάρκεια, γράφτηκαν σελίδες αλληλεγγύης από πολλούς Έλληνες και αλλοδαπούς που παρέμειναν ανώνυμοι. Τους αξίζουν συγχαρητήρια και η ευγνωμοσύνη μας. 

Έτσι, νομίζω, αξίζει το πρώτο κείμενο που θα ανεβάσω τις πρώτες μέρες του 2019, για λόγους όχι μόνο συμβολικούς αλλά για λόγους ουσίας, να είναι το παρακάτω κείμενο του δημοσιογράφου Χρ. Ξανθάκη, που πραγματεύεται αυτό ακριβώς το γεγονός. Μακάρι τη χρονιά αυτή αλλά και τις άλλες που θα ακολουθήσουν να λουζόμαστε στο φως της ανυπόκριτης και ανιδιοτελούς αλληλεγγύης. Την έχουμε απόλυτη ανάγκη. Ας είμαστε αισιόδοξοι...

Ναι, είναι η μοναδική καλή είδηση που προέκυψε από το Μάτι. Άλλη δεν έχει, παρά τα χαμόγελα και τις πόζες των πολιτικών αρχηγών. Παρά τα λόγια τα μεγάλα. Σήμερα όμως, ο Προκόπης Παυλόπουλος θα κάνει μια σπουδαία μαγκιά, μια σπουδαία χειρονομία. Σήμερα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα αποδώσει τιμητικά την ελληνική Ιθαγένεια στους τρεις μετανάστες ψαράδες που κατά τη διάρκεια..
της πυρκαγιάς της 23ης Ιουλίου, επέδειξαν πρωτοφανή ηρωισμό και μαζί με Έλληνες συναδέλφους τους έσωσαν δεκάδες ανθρώπους που είχαν πέσει στη θάλασσα για να γλιτώσουν από τις φλόγες.
Οι ταυτότητές τους για να μην τους ξεχνάμε:
Είναι ο πενηντάχρονος Αιγύπτιος Ελ Χαΐμι Εμάντ, ο σαρανταεξάχρονος συμπατριώτης του Ιμπραχίμ Μούσσα Μαχμούντ και ο Αλβανός Τζέκα Γκάνι, τριανταπέντε ετών.
Την απόφασή για την πολιτογράφησή τους υπέγραψε ο υπουργός εσωτερικών Αλέξης Χαρίτσης, δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, στις 21 Δεκεμβρίου, και αναφέρει μεταξύ άλλων:
«Η αυταπάρνηση και η εξαιρετική συνεισφορά στο κοινωνικό σύνολο των συγκεκριμένων μεταναστών που διαβιούν μάλιστα νόμιμα και μόνιμα στην Ελλάδα επί σειρά ετών, συνιστούν πράξεις που εμπίπτουν τόσο στη γραμματική διατύπωση του νόμου περί προσφοράς εξαιρετικών υπηρεσιών στην Ελλάδα, όσο και στο πνεύμα του και συνεπώς συντρέχει η προϋπόθεση εφαρμογής της ανωτέρω διάταξης του άρθρου 13 "τιμητική πολιτογράφηση" του ν.3284/2004...»
Τέτοια με τη γραφειοκρατία, την τόσο απαραίτητη. Για να προκύψουν τρία μικρά χαμόγελα μέσα από τη συμφορά, για να προκύψει η περηφάνια μέσα από τις στάχτες, για να προκύψει η ψυχική ανάταση μέσα από το ζόφο. Τρεις ξένοι που δεν κάθισαν να διαπραγματευτούν την αλληλεγγύη τους για άλλους ξένους, δεν στάθηκαν να μετρήσουν τα υπέρ και τα κατά και τα δηλαδή και τα ως εκ τούτου και τα δια ταύτα. Στη φωτιά κι αυτοί με όλους τους υπόλοιπους και όλες τις υπόλοιπες, στο νερό με όλους τους υπόλοιπους και όλες τις υπόλοιπες, στην αγωνία με όλους τους υπόλοιπους και όλες τις υπόλοιπες. Στην αγκαλιά ενός ανώτερου Θεού…
Αν διαβάσει κανείς τις δηλώσεις των τριών ψαράδων, θα κατανοήσει πόσο ανακουφισμένοι είναι με το δώρο της ελληνικής πολιτείας. Όσο νόμιμοι κι αν ήταν, τώρα θα γλυτώσουν από την γραφειοκρατία των αλλοδαπών (θα τσουρουφλιστούν από την γραφειοκρατία των Ελλήνων, αλλά αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο!), θα ηρεμήσουν και θα βρουν καλύτερα το δρόμο τους. Για να μπουν σε  μια σειρά, να μην αγχώνονται, να μην τους ανεβαίνουν οι σφυγμοί κάθε φορά που θα πρέπει να ανανεώσουν την άδεια παραμονής. Είναι κι αυτό ένα κέρδος, νιώθεται.
Το δικό μας το κέρδος από την άλλη, είναι το παράδειγμά τους. Είναι ότι μπήκανε μπροστά για να προσφέρουν. Μέσα στο γενικό χαμό να δώσουν κάτι κι αυτοί σε κόσμο σκληρά δοκιμαζόμενο, σε ανθρώπους στο χείλος του γκρεμού. Οι ψαράδες απ’ το Μάτι, μας δίδαξαν για μια ακόμη φορά ότι δεν κρύβεται μόνο η Κόλαση στους άλλους. Καμιά φορά κρύβεται και ο Παράδεισός. Ένας τόσος δα Παράδεισος, που μπορεί ν’ αγγίξεις με τα γυμνά σου χέρια. Τους αξίζει η υπηκοότητα, τους αξίζουν τα διαβατήρια, τους αξίζει κι ο εθνικός ύμνος και η σημαία να κυματίζει πάνω απ’ τα κεφάλια τους. Ωραίοι ως Έλληνες και ζόρικοι άλλο τόσο!

- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr