Τρίποντα στον ανθρωπισμό...
2017-07-05 23:30Το όνομα Τζόρντι Βιγιακάμπα σάς θυμίζει κάτι; Σε όσους παρακολουθούν το μπάσκετ πρέπει να τους θυμίζει πράγματα όχι και τόσο ευχάριστα, μια και ήταν ένας χαρισματικός Ισπανός μπασκετμπολίστας. Όποτε τον συναντούσαν οι ελληνικές ομάδες -η Εθνική ή ο Άρης, τότε- υπέφεραν από αγωνιστικούς πονοκεφάλους πασχίζοντας να βρουν τρόπους για να τον αντιμετωπίσουν. Σήμερα, 55 χρονών, βετεράνος πια, εξακολουθεί να σκοράρει σ' ένα άλλο γήπεδο αυτό του ανθρωπισμού. Μπορεί εδώ να μην υπάρχουν ευρωλίγκες, παχυλά συμβόλαια, λάμψη και χρυσόσκονη. Υπάρχουν όμως άλλες αξίες πολυτιμότερες, άλλη ικανοποίηση βαθύτερη, άλλη επιβράβευση και επιβεβαίωση που δεν αντέχει σε σύγκριση με όλα εκείνα που είναι σχεδόν "καταδικασμένος" να εισπράξει ένας επαγγελματίας αθλητής από το σύστημα.
Ο Ισπανός φίλος μας, λοιπόν, αυτόν τον καιρό διαπρέπει στο υγρό γήπεδο της Μεσογείου, σώζωντας ανθρώπινες ζωές. Ομολογώ ότι διαβάζοντας στο LEFT.gr το παρακάτω άρθρο συγκινήθηκα πολύ. Σκέφτηκα επίσης πόση πίεση πολιτική και κοινωνική θα μπορούσαν να ασκήσουν στις εχθρικές μέχρι αδιάφορες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις γνωστοί αθλητές -ενεργοί ή βετεράνοι- που απολαμβάνουν την προσοχή του κοινού και των μίντια. Δίχως περισσότερα λόγια από πλευράς μου, διαβάστε το άρθρο και για όσους θα ήθελαν να γνωρίσουν ή να θυμηθούν τον αθλητή Τζόρντι Βιγιακάμπα ας δουν αυτό: www.youtube.com/watch?v=D-AGO8D1tj0 .
Τζόρντι Βιγιακάμπα: ένας θρύλος του μπάσκετ σώζει πρόσφυγες στη Μεσόγειο (βίντεο)
Ένας θρύλος του μπάσκετ, ο οποίος έπαιξε 21 χρόνια στη Μπανταλόνα και υπήρξε πρόεδρος της άλλα 18. Σε μια συγκλονιστική εξομολόγηση, ο σπουδαίος Τζόρντι Βιγιακάμπα μιλά στο SDNA λίγες ημέρες μετά από μια διαφορετική αποστολή: την διάσωση προσφύγων στη Μεσόγειο.
Οι σκηνές που έβλεπε στις ειδήσεις ήταν και γι' αυτόν γροθιά στο στομάχι. Οι πρόσφυγες που έφταναν κατά χιλιάδες από τα τουρκικά παράλια στη Λέσβο, αυτοί που διέσχιζαν τη Σαχάρα και μέσω των ακτών της Μεσογείου αναζητούσαν ένα καλύτερο μέλλον στην Ευρώπη. Για την ακρίβεια όχι ένα καλύτερο μέλλον, απλά ένα μέλλον, απλά μια διέξοδο, απλά έναν τρόπο για να επιβιώσουν.
Έχοντας περάσει όλη τη ζωή του μέσα σε ένα γήπεδο, όντας πάντα ευαισθητοποιημένος και βαθιά πολιτικοποιημένος, αλλά και βαθιά προβληματισμένος για την κατάσταση που επικρατεί δεκαετίες τώρα σε γωνιές του πλανήτη, ο Βιγιακάμπα έβγαλε το κοστούμι του προέδρου και φόρεσε τη στολή της Proactiva Open Arms, μιας οργάνωσης η οποία βοηθά τους πρόσφυγες από τις χώρες της Αφρικής που προσπαθούν αν φτάσουν στη «Γηραιά Ήπειρο».
Το παρουσιαστικό του παραπέμπει σε... μπον βιβέρ και ίσως ήταν λίγοι (ακόμα και δικοί του κοντινοί άνθρωποι) αυτοί που θα περίμεναν πως θα μπορούσε να «τσαλακωθεί» δύο εβδομάδες πάνω σε ένα σκάφος στα ανοιχτά της Μάλτας προσεγγίζοντας τις αφρικανικές ακτές σε μια προσπάθεια να εντοπιστούν σαπισμένα πλοιάρια τα οποία μεταφέρουν στη συντριπτική πλειοψηφία τους γυναίκες και παιδιά. Ο σπουδαίος άσος του παρελθόντος, ένας από τους μεγαλύτερους σκόρερ στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, μίλησε στο SDNA για την εμπειρία του, όντας ακόμα συγκλονισμένος από τις εικόνες που αντίκρυσε: αυτές τις εικόνες που είναι πολύ πιο σκληρές από αυτές που παρακολουθούσε καθισμένος στον καναπέ του σαλονιού του, αυτές τις εικόνες τις οποίες ούτε μπορούμε να διαννοηθούμε όλοι εμείς οι προνομιούχοι που θεωρούμε τη ζωή δεδομένη, ενώ δεν είναι για όλους.
«Το μπάσκετ κάλυψε δύο πολύ σημαντικές περιόδους της ζωής μου. Υπήρξα παίκτης, ήμουν πρόεδρος και μέσα σε όλο αυτό το φορτωμένο πρόγραμμα αισθάνθηκα κάποια στιγμή πως υπήρχαν πράγματα τα οποία ήθελα να κάνω και δεν μπορούσα. Είχα γνωρίσει τον Όσκαρ Καμπς , τον ιδρυτή της Proctiva Open Arms, κάναμε κάποιες κοινές δράσεις με τη Μπανταλόνα, αλλά ήθελα να κάνω κάτι περισσότερο κυρίως για να δω από κοντά πως είναι η κατάσταση στην Μεσόγειο. Η αποστολή μας ήταν δύο εβδομάδες ξεκινώντας από τη Μάλτα, αλλά και τις ακτές της Σικελίας και προσπαθώντας να προσεγγίσουμε τις ακτές της Λιβύης, από όπου τις τελευταίες εβδομάδες υπάρχει μεγάλη εισροή προσφύγων» λέει στο SDNA o παλαίμαχος Ισπανός, κάτοχος μιας Ευρωλίγκας και δύο Κυπέλλων Κόρατς, και μιλά με πάθος γι' αυτό που έζησε, αλλά ταυτόχρονα με πίκρα για τις σκληρές εικόνες, τις οποίες αντίκρισε....
«Λίγες ημέρες πριν αρχίσει η αποστολή, μίλησα με ειδικό ψυχολόγο, κατόπιν υπόδειξης της οργάνωσης. Τίποτα και κανείς δεν μπορεί να σε προετοιμάσει γι' αυτό που θα δεις. Αλήθεια κανείς. Μητέρες με μικρά παιδιά, με μωρά στην αγκαλιά στο μέσο της θάλασσας να σε κοιτάζουν στα μάτια σαν να βλέπουν τον σωτήρα τους. Αυτή είναι η εικόνα που με σημάδεψε. Αυτά τα μάτια να με κοιτάζουν και να μου ζητούν βοήθεια. Και μετά να μου απλώνουν το χέρι... Το 90% των γυναικών που φεύγουν από τις χώρες της Αφρικής είναι θύματα βιασμού. Πολλά από τα παιδιά που κρατούν στην αγκαλιά τους είναι παιδιά των βιαστών τους. Πάνω στο δικό μας σκάφος ήταν κυρίως γιατροί, νοσοκόμοι και όλοι όσοι μπορούσαν να προσφέρουν πρώτες βοήθειες κατά τις 24ωρες περιπολίες. Κάναμε δύο βασικές επιχειρήσεις κατά την διάρκεια των οποίων καταφέραμε να διασώσουμε περίπου 800 ανθρώπους. Ο δικός μου ρόλος ήταν βοηθητικός: να μαγειρέψω για να υπάρχει φαγητό μόλις βρούμε τους πρόσφυγες, να προσέχω τα παιδιά για να ξεκουραστούν λίγο οι εξαντλημένες μητέρες» αφηγείται με συγκλονιστικό τρόπο ο Βιγιακάμπα στο SDNA και συνεχίζει σχεδόν χωρίς να πάρει ανάσα καθώς θέλει να μεταφέρει όλα όσα έζησε, να μιλήσει για το δράμα των αδύναμων και των φτωχών και την αδιαφορία των πλουσίων και ισχυρών..
Για τη συνέχεια του άρθρου, εδώ: left.gr/news/tzornti-vigiakampa-enas-thrylos-toy-mpasket-sozei-prosfyges-sti-mesogeio-vinteo
