...Τώρα θ' ανοίξω τα φτερά...

Χτες άνοιξε τα φτερά της για το μεγάλο επέκεινα μια σπουδαία τραγουδοποιός, ένας υπέροχος άνθρωπος. Μιλώ για την Αρλέτα. Υπάρχουν φορές που τα λόγια δεν μπορούν να αποδώσουν αυτά που σου φουσκώνουν το στήθος και σου καίνε τα μάτια. Την πρωτάκουσα στα τέλη της δεκαετίας του '60 σε μια μπουάτ στην Πλάκα, με μια παρέα αγαπημένων φίλων. Η εμπειρία ήταν μαγική, η λέξη μυσταγωγία είχε βρει τον ορισμό της. Έκτοτε η σχέση μου μαζί της ήταν αδιάρρηκτη και αγαπησιάρικη. Τελευταία είχα την ευτυχία να την δω-ακούσω σε μια μικρή σε κοινό, αλλά πελώρια σε ομορφιά, μουσική παράσταση μαζί με τον Λάκη Παπαδόπουλο στο πατάρι του Ιανού. Τα προβλήματα της υγείας της ήταν εμφανή, πλην όμως η φωνή της ακουγόταν αισθαντικότερη και ωριμότερη από ποτέ, και είχε έναν τρόπο να σου διαπερνά την ψυχή και να σε συγκινεί. Τα τραγούδια της μιλούν για την ομορφιά του έρωτα, τη μοναξιά, την αλλοτρίωση στην πόλη και στον κόσμο, για τα αδέσποτα ζωάκια, για θέματα που δεν συνηθίζουν οι περισσότεροι μέινστριμ καλλιτέχνες να περιλαμβάνουν στο ρεπερτόριό τους. Όποιος θέλει να διαβάσει βιογραφικά και εργογραφικά στοιχεία, μπορεί να το κάνει εδώ: tvxs.gr/news/moysiki/efyge-apo-ti-zoi-i-arleta ΄Οποιοι πάλι θέλουν ν' ακούσουν τραγούδια της, ας μπουν στο YouTube, θα τα βρουν σχεδόν όλα. Νομίζω ότι ακούγοντάς τα κάνουμε το καλύτερο ξόδι στην ψυχή και τιμάμε τη μνήμη της. Τα υπέροχα τραγούδια της είναι αλήθεια πολλά, οπότε δύσκολη η επιλογή. Για να βγείτε από τη δύσκολη θέση σας προτείνω να τα ακούσετε όλα. Αυτό θα κάνω κι εγώ.

Καλό σου ταξίδι, Αρλέτα, και σε ευχαριστούμε για όλα όσα ανεκτίμητα μας χάρισες μέσα από τα τραγούδια σου.