Στον καιρό του ίντερνετ...

Δεν μπορείς να ελπίζεις ότι θα ξεχαστούν ή ότι θα είναι δύσκολο να ανασυρθούν όλα όσα έχεις δηλώσει, καταγγείλει, διακηρύξει, παρόλο που τώρα θα ήθελες πολύ να μείνουν ξεχασμένα και καταχωνιασμένα κάπου στα αζήτητα της συλλογικής μνήμης. Δυστυχώς ή ευτυχώς η τεχνολογία έχει φροντίσει γι' αυτό. Η ορθότητα αυτής της διαπίστωσης αποδείχθηκε για άλλη μια φορά, με αφορμή την αιφνιδιαστική -πλην καλοδεχούμενη- εξαγγελία για την καταβολή έκτακτου βοηθήματος στους χαμηλοσυνταξιούχους αυτόν τον μήνα. Αντί λοιπόν να επικροτήσουν όλοι την ελάχιστη ομολογουμένως αυτή βοήθεια σε καιρούς τόσο χαλεπούς και σε ευαίσθητη χρονική περίοδο, στάθηκαν -με μια θαυμαστή σύμπνοια- όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις σε μια ομιλία του Αλ. Τσίπρα από το μακρινό... 2014 στα Γιάννενα, όπου κατακεραύνωνε μια ανάλογη πρωτοβουλία του τότε πρωθυπουργού Α. Σαμαρά. Χρησιμοποίησε μάλιστα εκφράσεις, όπως: "Θεωρούμε πράξη ντροπής, πράξη καταισχύνης, πράξη ταπείνωσης του κάθε πολίτη αυτής της χώρας από τη μια να του αρπάζουν το ψωμί από το τραπέζι και από την άλλη να του πετούν κάποια ψίχουλα, για να τον εξαγοράσουν, όπως φαντάζονται ότι θα κάνουν. Να εξαγοράσουν τη στήριξη στην ίδια πολιτική που έκλεψε το ψωμί από το τραπέζι κι έχει σκοπό, αν τους αφήσουμε, να κλέψει όχι μόνο το ψωμί αλλά και το ίδιο το τραπέζι και τις καρέκλες και το σπίτι να αρπάξει. Αν αυτό δεν είναι ο απόλυτος πολιτικός ξεπεσμός, τότε νομίζω ότι οι λέξεις έχουν αρχίσει να χάνουν το νόημά τους. Πρόκειται για μια πράξη βαθιά ταπεινωτική, ανήθικη (…)", και παρακάτω αυτές: "(…) το πλεόνασμά τους είναι σεσημασμένο για τους Έλληνες και τις Ελληνίδες. Σ’ αυτό κρύβονται όλες οι αμαρτίες, όλες οι πληγές, όλη η σήψη, όλη η απάτη της σημερινής πολιτικής. Σ’ αυτό κρύβεται το δράμα εκατομμυρίων ανθρώπων, η καταστροφή νοικοκυριών και επιχειρήσεων, οι λιποθυμίες παιδιών από ασιτία στα σχολειά, τα εκατομμύρια των ανέργων, η ζωή εν τάφω στα νοσοκομεία, στα ψυχιατρεία και στα άσυλα ανιάτων, οι παγωμένες νύχτες και οι πεινασμένες μέρες χιλιάδων και χιλιάδων συνταξιούχων. Πρόκειται για πλεόνασμα δυστυχίας, τραγωδίας, ακόμα και αίματος. Πρόκειται όμως και για πλεόνασμα θράσους και απάτης. Ναι, καλά ακούσατε: Απάτης". ΄Οποιος αντέχει μπορεί να καταφύγει στο ακόλουθο απόσπασμα βίντεο: www.youtube.com/watch?v=-MSdykFFRB0&list=PLGBaZXix-xAcymjS9m7akaLmuTlV__n4p&index=1. 

Δυστυχώς τέτοια λόγια από το παρελθόν, μαζί με αρκετά άλλα, θα στοιχειώνουν πάντα τα έργα και τις ημέρες της παρούσας κυβέρνησης και θα οξειδώνουν ακόμα και τις σωστές ενέργειές της σαν κι αυτή την πρόσφατη. Φυσικά οι "εταίροι" μας ξύνισαν και δήλωσαν ότι δεν γνώριζαν τίποτα, υπονοώντας κάπως ξέπνοα είναι η αλήθεια τη δυσφορία και την αντίθεσή τους. Και η εσωτερική τρόικα αναγαλλίασε φαντασιαζόμενη ότι θα υποχρεωθεί η κυβέρνηση να ανακαλέσει και έτσι να ρεζιλευτεί και να χάσει ακόμα περισσότερους ψηφοφόρους, φερεγγυότητα  κλπ. Για τους  ταλαίπωρους συνταξιούχους-δικαιούχους του βοηθήματος και τη δοκιμαζόμενη αγορά, στην οποία θα καταλήξουν αυτά τα χρήματα, δεν περίσσεψε καμία σκέψη ή δήλωση. Προέχουν άλλα... Αλλά και αριστερότερα του ΣΥΡΙΖΑ τα ίδια επικράτησαν. Η ίδια δυσκοιλιότητα, η ίδια μονίμως αυταρέσκεια ότι μονοπωλούν αυτοί και μόνο αυτοί τη μοναδική ΑΛΗΘΕΙΑ. Στο μεταξύ δεν αντέχει ο ένας τα χνώτα του άλλου και παραμένουν άγρυπνοι και άτεγκτοι ο καθένας στην οριοθέτηση του οικοπέδου του από αλλότριες βλέψεις. Τόσο λίγοι... Ίσως νομίζουν ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ την "πατήσει" δεν θα έχει καμιά επίπτωση σε αυτούς. Νομίζουν ότι θα κεφαλαιοποιήσουν από την αναμενόμενη και αδιαμφισβήτητη φθορά του.  Δεν συνειδητοποιούν ότι θα πάνε αύτανδροι όλοι, "προδότες" και "επαναστάτες"...

Φυσικά δεν πρέπει να μας διαφεύγει και η πολιτική σκοπιμότητα πίσω από αυτή την παροχή. Οι δημοσκοπήσεις -όσο μπορεί να τις εμπιστεύεται κάποιος- βγάζουν την κυβέρνηση βαθιά λαβωμένη. Κινήσεις σαν κι αυτή μπορεί να λειτουργήσουν επουλωτικά, αλλά χρειάζεται συνέχεια και κυρίως να αλλάξει επί τα βελτίω η καθημερινότητα των συμπολιτών μας. Μπορούν, έχουν το θάρρος; Νομίζω ότι η συγκυρία, με τις γαλλικές εκλογές στον ορίζοντα, είναι ευνοϊκή. Σε άλλες εποχές η πρωτοβουλία αυτή θα είχε ξεσηκώσει όλο τον καλό τον κόσμο και θα έσκουζαν για μονομερείς ενέργειες. Προς το παρόν μόνο η εσωτερική τρόικα υποστηρίζει κάτι τέτοιο. Ακόμα και ο εμμονικός Σόιμπλε κατά κάποιο τρόπο σώπασε. Θα αντιτείνει βέβαια κάποιος ότι ο Γερμανός ιεραπόστολος στο πρόσφατο Eurogroup κατά βάση εξασφάλισε όσα επιδίωκε. Μετάθεση στο απώτερο μέλλον της συζήτησης για μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μέτρα μείωσης του χρέους, τη διατήρηση των υψηλότατων πρωτογενών πλεονασμάτων (3,5% του ΑΕΠ) για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα, το προοδευτικό "σύρσιμο" του ΔΝΤ στα δικά του θέλω και στις δικές του επιδιώξεις και ας κάνει το Ταμείο τη μυξοπαρθένα που βιάζεται παρά φύση, αλλά στο βάθος γουστάρει... Κάτι τέτοια βλέπει ο συμπαθέστατος Ευκλείδης και βγαίνει έξω από τα ρούχα του. Και βέβαια αναβάλλεται για άλλη μια φορά η συμμετοχή της χώρας μας στην περίφημη ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ, εφόσον δεν συμφωνούν ακόμα στη βιωσιμότητα του χρέους Γερμανοί και ΔΝΤ. Μύλος! Για να είμαι δίκαιος, ο αντιπαθέστατος Βόλφγκανγκ, δίκην μεγαλόθυμου ηγεμόνα, συναίνεσε στα βραχυπρόθεσμα μέτρα που αποφασίστηκαν στο τελευταίο Eurogroup, ώστε κάτι να πάρουν και αυτοί οι δυστυχισμένοι ιθαγενείς εκεί κάπου στη Βαλκανική χερσόνησο του Ευρωπαϊκού Νότου. Η κυβέρνηση έσπευσε να το πανηγυρίσει, προσδιορίζοντας μάλιστα το τελικό ποσό μείωσης χρέους στα 40 κάτι δισ. ως το 2060. Λίγη υπομονή λοιπόν ως τότε, δεν είναι πολλά τα χρόνια αν τα συγκρίνεις με την αιωνιότητα. Καλύτερα να αποφύγουμε να κάνουμε τις αριθμητικές πράξεις που θα μας δείξουν τι θα σημάνει για την ελληνική κοινωνία -που είναι γονατισμένη μετά από επτά συνεχόμενα χρόνια λιτότητας- η συνεχιζόμενη επιδίωξη παράλογων πλεονασμάτων.

Ο καιρός περνάει, η κυβέρνηση παθητικά σύρεται στις επιδιώξεις των μεγάλων αφεντικών προσπαθώντας να αποσπάσει κάτι που θα μπορούσε να το "πουλήσει" στο εσωτερικό της χώρας. Οι μέχρι πρόσφατα μεγάλοι σύμμαχοι της Ελλάδας, Ολάν και Ρέντσι καταρρέουν, δίχως πολιτικό μέλλον ο πρώτος και με άδηλο ο δεύτερος. Η γερμανική σοσιαλδημοκρατία σέρνεται εκούσα άκουσα πίσω από τα δογματικά ενάρετα οικονομικά κυρήγματα των κυβερνητικών συμμάχων τους. Ο Τραμπ, αλήθεια τι να περιμένει κανείς από αυτόν; Ο Ερντογάν τρίζει τα δόντια του και υπενθυμίζει διαρκώς ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει τους πρόσφυγες σαν δαμόκλειο σπάθη πάνω από την Ευρώπη, αλλά όλοι γνωρίζουν ότι τον λογαριασμό εμείς θα τον πληρώσουμε... Η ρατσιστική-εθνοκεντρική-ευρωφοβική- φασιστική δεξιά ανεβαίνει σε αρκετά ευρωπαϊκά κράτη και δείχνει να προσπορίζεται -μόνο αυτή- την απόγνωση και τον θυμό εκατομμυρίων Ευρωπαίων πολιτών από τις επικρατούσες πολιτικές λιτότητας, από τη ραγδαία μείωση του κοινωνικού κράτους και την ακύρωση του  ονείρου για την Ευρώπη των λαών. 

Τι μένει τώρα για μας, τι πρέπει να κάνουμε; Οι κομματικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ θα ξυπνήσουν από την χειμέρια νάρκη τους; Θα συνειδητοποιήσουν ότι τα όνειρά τους δεν έχουν καμία σχέση με τη συνεχή επιδίωξη του "εφικτού" έτσι όπως το αντιλαμβάνεται και το επιδιώκει η κομματική-κυβερνητική ηγεσία; Θα θυμηθούν τι σημαίνει Ριζοσπαστική Αριστερά; Ή θα αλλάξουν πλευρό και θα συνεχίσουν να ονειρεύονται κοιμώμενοι; Σαν απάντηση, θα δανειστώ την κατάληξη του άρθρου του Γ. Βαρουφάκη στην Εφημερίδα των Συντακτών:

Το σημερινό περιβάλλον, όπου το Eurogroup δεν μπορεί να συγκρατήσει τις φυγόκεντρες δυνάμεις που αποδομούν το ευρώ, είναι ιδανικό ώστε η ελληνική κυβέρνηση να πει επιτέλους το μέγα ΟΧΙ τόσο στους κ. Ντάισελμπλουμ-Σόιμπλε όσο και στο ΔΝΤ.
«Κάναμε ό,τι μας ζητήσατε για δεκαοκτώ μήνες» να πουν.
«Τέλος! Δεν θα περάσουμε κανένα μέτρο και σταματάμε τις αποπληρωμές τόσο στο ΔΝΤ όσο και στην ΕΚΤ».
Τι φοβάται ο πρωθυπουργός; Οτι θα του επιβάλουν... capital controls;
Οτι θα τον απειλήσουν πάλι με Grexit την ώρα που καταρρέει το ιταλικό τραπεζικό σύστημα και καλπάζουν η κ. Λεπέν και το AfD;
Αν όχι τώρα, πότε;

Σας ασπάζομαι,

Πάνος Σταθόπουλος