Το τερμάτισε...!

Πριν από τρεις ημέρες στην Καθημερινή, στη ναυαρχίδα του αστικού Τύπου, όπως αποκαλείται αυτάρεσκα, φιλοξενήθηκε ένα άρθρο του γνωστού ιστορικού κ. Στάθη Καλύβα για την ευεργετική επίδραση που άσκησε η Χούντα στην πολιτική, οικονομική και πολιτιστική ζωή του τόπου, τότε και μετέπειτα, στη Μεταπολίτευση. Ο πανεπιστημιακός δάσκαλος από το Γέιλ, μαζί με τον ομότεχνό του από το Αριστοτέλειο, Νίκο Μαραντζίδη, έχουν γίνει γνωστοί κυρίως από την έρευνα και τα εξ αυτής συμπεράσματα που αφορούν την περίοδο του ελληνικού Εμφυλίου. Τα ιστορικά τους συμπεράσματα ανασκευάζουν την κυρίαρχη ιστορική διήγηση και, εν συντομία, στηρίζουν και "καθαρίζουν" το ιστορικό αφήγημα των νικητών του εμφύλιου σπαραγμού από διάφορες άβολες πτυχές του, όπως για παράδειγμα τον ρόλο και τις ευθύνες οργανωμένων ένοπλων τμημάτων Ελλήνων (ταγματασφαλίτες) που συνέπραξαν στρατιωτικά στο πλευρό των κατακτητών και ενάντια στην Εθνική Αντίσταση (εαμογενή κυρίως). Υπό αυτή την έννοια, ο κ. Καλύβας είναι ένας στρατευμένος ιστορικός και πολιτικός αναλυτής της δεξιάς νεοφιλελεύθερης παράταξης  και βεβαίως, με γεια του και χαρά του. Για το συγκεκριμένο οδυνηρό ιστορικό γεγονός και όχι μόνο, υποστηρίζω τα λόγια του Κικέρωνα: "Κανένα ψέμα δεν πρέπει να λέει η ιστορία και σε καμία αλήθεια να μην κλείνει τα αυτιά της". Και δυστυχώς, στην περίπτωσή μας, ψέματα έχουν γίνει αλήθειες και αλήθειες είτε υποφωτίζονται είτε δεν βρίσκουν χώρο για να μελετηθούν ή προβληθούν, και όλα αυτά από όλες τις πλευρές.

Όμως το άρθρο του κ. καθηγητή, στη Καθημερινή, αυτή τη φορά το τερμάτισε... Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα βρεθεί επιστήμονας, οποιασδήποτε πολιτικής παράταξης που να ισχυριστεί ότι μια δικτατορία, εν προκειμένω η δική μας, θα μπορούσε να επιδράσει θετικά και κατά την περίοδο της ακμής της, αλλά και μετά, από τα κύματα... εκσυγχρονισμού και... εκπολιτισμού που εξέπεμψε στην περίοδο της Μεταπολίτευσης. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο του κ. Στάθη Καλύβα: www.kathimerini.gr/914382/opinion/epikairothta/politikh/mia-parado3h-klhronomia και λίγο παρακάτω την κριτική του, από τον δημοσιογράφο Δημήτρη Κανελλόπουλο στην Εφημερίδα των Συντακτών. Μήπως πρέπει να ευχηθούμε να βρεθούν κάποιοι "πεφωτισμένοι" δικτάτορες, για να μας γλιτώσουν από αυτούς εδώ τους κατσαπλιάδες και να βάλουν τις βάσεις για μια νέα πορεία του έθνους; Κατάσταση win-win που λένε. Αναρωτιέμαι...

Κύριε Στάθη Καλύβα, πείτε μας κι άλλα...

...για το πόσο σωτήρια ήταν η χούντα...

Το τελευταίο άρθρο του Στάθη Καλύβα, καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Yale όπως ο ίδιος σημειώνει στον τίτλο του, είναι ένας αληθινός ύμνος προς τη δικτατορία του '67. Και δημοσιεύτηκε φυσικά στην Καθημερινή, αλλά θα μπορούσε και στην Ελεύθερη Ώρα χωρίς να αλλάξει ούτε λέξη.
Σας παραθέτω μερικά μικρά αποσπάσματα και τα συμπεράσματα δικά σας. Ο λόγος του Καλύβα ως γνωστόν αποτελεί ευαγγέλιο για τους νεοδεξιούς.
Και δεν μας κάνει εντύπωση πια η Καθημερινή. Το τελευταίο διάστημα έχει δημοσιεύσει.. διάφορα φιλοχουντικά κείμενα. Θα τρίζουν τα κόκαλα της Ελένης Βλάχου.
1) Οι πραξικοπηματίες συνέβαλαν τελικά στον πλήρη εκδημοκρατισμό της Δεξιάς και διαμέσου αυτής και της χώρας. Δίχως τον Απρίλιο του ’67 δεν θα είχε υπάρξει ο Ιούλιος του ’74.
2) Αν και επιχείρησαν να κρατήσουν την κοινωνία στάσιμη, να την παγώσουν δηλαδή, συνέβαλαν τελικά με έμμεσο τρόπο στο ραγδαίο αξιακό και πολιτισμικό εκσυγχρονισμό της (σ.σ. οι χουντικοί εννοεί, Παπαδόπουλος, Παττακός κτλ).
3) Ο ομαλός εκδημοκρατισμός ήταν ανέφικτος την εποχή εκείνη για μια σειρά λόγων και, επομένως, το πραξικόπημα ήταν αναπόφευκτο, αλλά επίσης συνιστούσε εκ των πραγμάτων τον πιο πιθανό δρόμο προς τη δημοκρατία.
4) Δεν υπάρχουν ασφαλείς δείκτες για να μετρηθεί, όμως αρκετοί αντικειμενικοί παρατηρητές της εποχής κάνουν λόγο για μια επιφανειακή μεν αλλά πλατιά αποδοχή της Δικτατορίας.
5) Η δικτατορία ταυτίστηκε με μια εποχή μεγάλης οικονομικής ανόδου και αισιοδοξίας, με την κορύφωση ουσιαστικά του μεταπολεμικού ελληνικού οικονομικού θαύματος. Η χώρα αστικοποιήθηκε, η οικοδομική δραστηριότητα γνώρισε δόξες, το οδικό δίκτυο επεκτάθηκε, ο εξηλεκτρισμός της χώρας ολοκληρώθηκε και πραγματοποιήθηκαν μεγάλης κλίμακας ξένες επενδύσεις.
6) Πολλές τέχνες άνθησαν και η νεολαία προσέγγισε μαζικά τα δυτικά πρότυπα διασκέδασης, κατανάλωσης και ζωής. Η κοινωνία του 1974 μικρή σχέση είχε με αυτή του 1964.
7) Η δικτατορία επιτάχυνε τη διαδικασία κοινωνικού εκσυγχρονισμού γνωρίζοντας πως η αποδοχή της εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από την οικονομική ανάπτυξη και ενισχύοντας την τάση των ανθρώπων για αναζήτηση της ευτυχίας στην ιδιωτική σφαίρα.
8) Η δικτατορία ξεπεράστηκε εύκολα και γρήγορα. Ισως γιατί υπήρξε ένα μικρό διάλειμμα δίχως μεγάλη σημασία.
Ειδικά για αυτό το τελευταίο ο κ.Καλύβας ξεχνάει νεκρούς, εξόριστους, φυλακισθέντες, κυνηγημένους, λογοκρισίες κ.ο.κ. Τι ήταν άλλωστε η χούντα; Ένα «μικρό διάλειμμα δίχως μεγάλη σημασία»...

Δημήτρης Κανελλόπουλος (efsyn)