Το τέλος των ψευδαισθήσεων

Την Πέμπτη που μας πέρασε ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε μια συνέντευξη επί πολλών θεμάτων στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ και στον δημοσιογράφο Αλ. Παπαχελά. 'Οποιος δεν την παρακολούθησε ή όποιος επιθυμεί να τη δει/ακούσει εκ νέου, προφανώς ορμώμενος από το λατινικό ρητό "repetitio (est) mater studiorum" * δεν έχει παρά να ανοίξει τον παρακάτω σύνδεσμο: www.youtube.com/watch?v=p3TvvX8mMVA . Η συνέντευξη δόθηκε ένα χρόνο και κάτι μετά τα γνωστά πολιτικά γεγονότα του περσινού Ιουλίου, που κορυφώθηκαν στο γνωστό δίπολο των εκβιασμών-υποχωρήσεων. Θα περίμενε κανείς, μια και ο πρωθυπουργός δεν συνηθίζει να δίνει συχνά συνεντεύξεις σε τηλεοπτικά μέσα, ότι μια τόσο φορτισμένη επετειακά συνέντευξη (σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το συγκεκριμένο κανάλι -ενόψει της τελικής διευθέτησης του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου- είναι μπροστάρης της "αντίστασης" και του "τίμιου αγώνα" για τα δίκαια των καναλαρχών, που τόσο αδικούνται τα... χρυσά μου) δεν έπρεπε να δοθεί εκεί για λόγους ευθιξίας, αλλά και απάλειψης της παραμικρής υπόνοιας για συνδιαλλαγή κάτω από το τραπέζι. Επίσης ενθυμούμενοι τη λυσσαλέα προώθηση του ΝΑΙ, τότε, την αποκλειστική αναμετάδοση του Γολγοθά των συνταξιούχων στα ATM, τότε, τη μονομερή ενημέρωση και διαστρέβλωση γεγονότων και δηλώσεων, τότε και τώρα, θα αναμέναμε ο πρωθυπουργός να είχε ευγενικά αρνηθεί. Άλλωστε νομίζω ότι οι τηλεαστέρες αυτού του συγκεκριμένου καναλιού, που διαπρέπει στην παρουσίαση της "αλήθειας" και μόνο αυτής, κέρδισαν επάξια την αναγνώρισή τους μαζί με συναδέλφους άλλων καναλιών στο φιλμάκι που σκάρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ για την επέτειο της διακυβέρνησής του. Στο αντίστοιχο φιλμάκι στο YouTube θα τα βρείτε από το 0,40"-2,23", εδώ: www.youtube.com/watch?v=ebjKL-S3eGo . Άρα περίμενα κάτι άλλο.

Για την ίδια την συνέντευξη, θα μπορούσα να πω πολλά που με απογοήτευσαν και με έκαναν να διαφωνήσω. Ο τίτλος "Το τέλος των ψευδαισθήσεων" δεν γράφτηκε με κάποια περιπαιχτική διάθεση προς το πρόσωπο του πρωθυπουργού, γιατί εννοούσα τις δικές μου ψευδαισθήσεις. Γιατί πίστευα ότι η Αριστερά, ιδιαίτερα σήμερα, είναι κάτι πολύ παραπάνω από την αμφιλεγόμενη (ο μετριοπαθέστερος χαρακτηρισμός) ανάπτυξη που "εγγυώνται" και "εξασφαλίζουν" τα μνημόνια, από το ξεπούλημα, όπως το αποκαλούσαμε στο πρόσφατο παρελθόν, (π.χ. ΤΡΑΙΝΟΣΕ) της δημόσιας περιουσίας σε ξένες κρατικές επιχειρήσεις, το οποίο αίφνης αποκαλείται αξιοποίηση. Και, ειρήσθω εν παρόδω, από πότε η ανεργία έπεσε στο 23%; Με ποια στοιχεία, του ΟΑΕΔ ή της ΕΡΓΑΝΗΣ; Και ποιες ευρωπαϊκές προοδευτικές δυνάμεις θα μπορούσαν να μεταπείσουν τους ακραίους συντηρητικούς κύκλους; Εκτός από εμάς, οι Podemos, ο Μελανσόν, το Μπλόκο της Αριστεράς, το Die Linke και διάφοροι άλλοι μικρότεροι ή μεγαλύτεροι; Ενώ τώρα, που ο Ολανδρέου είναι συνομιλητής και σύμμαχος, ονειρευόμαστε τη συμμαχία του Νότου; 

Ήταν μεγάλη η απογοήτευσή μου όταν τον άκουσα να ρωτά ρητορικά: "Αν κάποιος έχει να μου φέρει μια πιο αριστερή πρόταση από αυτή, ας μου τη φέρει". Σοβαρά σ. Αλέξη; Και το προεκλογικό μας πρόγραμμα, το πρόγραμμα της Θεσ/νίκης, τι είναι; Αριστερίστικες ουτοπίες, ονειρώξεις μιας δράκας ανερμάτιστων αριστερών; Βάζουμε δίπλα δίπλα αυτά και τις προβλέψεις των μνημονίων και ψηφίζουμε μνημόνια, γιατί θα μας οδηγήσουν στο δρόμο της επαγγελίας; Μήπως και στο σοσιαλισμό; Ποιες είναι αυτές οι φοβερές και σωτήριες επενδύσεις που θα μας βγάλουν από το οικονομικό τέλμα; Επενδύσεις τύπου COSCO, ELDORADO GOLD, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ και άλλων παρόμοιων; Βλέπω άλλωστε και τα εγχώρια καϊνάρια, που θέλουν να επενδύσουν στη ραδιοτηλεόραση. Ένας κι ένας! Θα μου πεις και θα έχεις δίκιο, η κυβέρνηση ζητά τα στοιχειώδη, δηλαδή, νομιμότητα, διαφάνεια και οικονομική φερεγγυότητα. Αυτά τα ρημάδια η ποιότητα, ο πολιτισμός, η αισθητική θα γίνουν ποτέ προαπαιτούμενα; 

Εκεί όμως που με "τελείωσε" ήταν, όταν ρωτήθηκε από τον Παπαχελά αν αισθάνεται ότι πρέπει να ζητήσει μια συγγνώμη για όλα όσα υποσχέθηκε και δεν υλοποίησε, απάντησε: "Κύριε Παπαχελά, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μεγάλη πλειοψηφία αυτών που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ακόμα κι από αυτούς που δεν ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ, είχαν επίγνωση ότι θα δώσουμε μια μάχη και προφανώς θα καταλήξουμε σε ένα συμβιβασμό. Και άρα πολλές από αυτές τις προσδοκίες δεν θα καταφέρουμε να τις υλοποιήσουμε, αλλά αυτό που επιθυμούσαμε από αυτή την μεγάλη πολιτική αλλαγή ήταν να διεκδικήσει η Ελλάδα το δίκιο της στην Ευρώπη, να διεκδικήσει μια έντιμη και αξιοπρεπή συμφωνία... Στόχος ήταν να τιμήσω στο ακέραιο την εντολή που είχα λάβει από τον ελληνικό λαό... εντολή σκληρής διαπαραγμάτευσης. Αλλά φέραμε μια συμφωνία, μια συμφωνία καλύτερης προοπτικής για τον τόπο..." Δηλαδή, όταν υποσχόμασταν όλα όσα υποσχεθήκαμε, όχι μόνο στα μέλη αλλά και στους ψηφοφόρους μας, κλείναμε συγχρόνως το μάτι, υπονοώντας τι ακριβώς; Ότι ανεξάρτητα της ρητορικής μας περί διαγραφής του χρέους, της εθνικοποίησης των τραπεζών, της ακύρωσης των μνημονίων με μια νομοθετική πράξη, της επαναφοράς της 13ης σύνταξης στους χαμηλοσυνταξιούχους, του ύψους του αφορολόγητου ορίου (12.000 για όλους), της κατάργησης του ΕΝΦΙΑ ("διότι είναι παράλογος φόρος και δεν διορθώνεται, αλλά καταργείται" επιλέξει), της απαγόρευσης της εξαγοράς κόκκινων δανείων από διεθνή funds και περιορίζομαι σε αυτά, εμείς θα φέρναμε στη θέση όλων των παραπάνω αυτή τη συμφωνία; Αυτός λοιπόν ήταν ο έντιμος και αξιοπρεπής συμβιβασμός που υπονοούσες από την αρχή και τον οποίο εγώ (ειλικρινά, συγγνώμη) δεν είχα καταλάβει;  Αυτή λοιπόν είναι η συμφωνία της καλύτερης προοπτικής για τον τόπο... Τότε μήπως πρέπει εσύ, και όλοι εμείς φυσικά, να ζητήσουμε συγγνώμη για λόγους δικαιοσύνης από όλο το παλιό πολιτικό σύστημα, που συστηματικά αθετούσε όλα τα υπεσχημένα σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις; Είναι φανερό ότι καταφύγαμε κι εμείς στο ίδιο τέχνασμα, για να υφαρπάξουμε την εξουσία. Μανιπιουλάραμε πολύ κόσμο εκμεταλλευόμενοι τις προσδοκίες και τις ελπίδες τους. 

Σύντροφε Αλέξη, δεν υπάρχει κανένα ηθικό πλεονέκτημα σε αυτή την ομολογημένη πλέον χειραγώγηση. Μέσα σε όλο αυτό τον κόσμο χειραγώγησες ιδιαίτερα το αριστερό ακροατήριο. Φυσικά και έχω μεγάλη ευθύνη. Τα πίστεψα όλα άκριτα και αγωνίστηκα σκυλίσια, στο μέτρο των δυνατοτήτων μου, να γίνουν απτή πραγματικότητα, μαζί με πολλούς άλλους. Και τώρα με αδειάζεις κλείνοντάς μου το μάτι... Ήξερες, μου λες. Ε δεν ήξερα, δεν μπορούσα να υποψιαστώ το μέγεθος αυτού που εσύ ονομάζεις έντιμο συμβιβασμό. "Σκοτώθηκα" με δικούς μου ανθρώπους να υποστηρίζω, πριν από τον Γενάρη του '15 και μετά, το 3ο μνημόνιο τις "επίσημες" θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, δίχως να γνωρίζω τις άλλες τις "ανεπίσημες" τις "ρεαλιστικές". Προφανώς κατοικούσα στην Νεφελοκοκκυγία. Και δυστυχώς δεν μπορώ να γελάσω με τα παθήματα όσων ενδιαιτούνται εκεί και έρχονται μετά σε επαφή με την πραγματικότητα, το γνωστό έπεσα από τα σύννεφα...

Ομολογώ ότι έχει φτάσει η ώρα, μετά το τέλος των ψευδαισθήσεών μου, να πάρω τις αποφάσεις μου...

* Σημαίνει : "Η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης/γνώσης.