Το γαρ πολύ της θλίψεως...

... γεννά παραφροσύνη. Νομίζω ότι αυτή η φράση ταιριάζει γάντι στη στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο λειτούργημα της δημοσιογραφίας και στον επαγγελματικό δημοσιογραφικό κόσμο. Όποιος δει το πρόσφατο βίντεο με την υπογραφή του ΣΥΡΙΖΑ αποκομίζει την εντύπωση ότι όλοι τα πιάνουν και κανένας δεν κρατά ομπρέλα στην προκλητική ευρωβροχή, τηρουμένων των οικονομικών δυσχερειών και της υφέρπουσας και λόγω κορονοϊού λιτότητας, που πέφτει προς τη μεριά των ΜΜΕ και ορισμένων μεγαλοδημοσιογράφων κατόχων ιστολογίων και ειδησεογραφικών κόμβων. Είναι όμως έτσι;

Δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε ποτέ μια επεξεργασμένη θέση που να αφορά το σύμπαν των ΜΜΕ. Οι απόψεις και οι επιδιώξεις της πρωτοδεύτερης φοράς Αριστεράς άλλαζαν όπως η φορά των νερών του Ευρίπου. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στην περίπτωση της κρατικής τηλεόρασης με τα πολλά ήξεις αφίξεις, που περιλάμβαναν μέχρι και κολεγιές με τον... Καλφαγιάννη. Στο πλαίσιο πάντα του εξόχως καιροσκοπικού: "ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου".  Υπήρχε φυσικά μια μεγάλη απομόνωση και εχθρότητα από την πλευρά των μέινστριμ ΜΜΕ και ένα ιδιότυπο εμπάργκο απέναντι σε ό,τι καλό ή θετικό επιδίωκε ή επιτύγχανε ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ συγχρόνως κυριαρχούσε μια ενσυνείδητη διόγκωση όλων των παραλείψεών του, των λαθών του, της μέχρι κάποιου σημείου δικαιολογημένης αφερεγγυότητάς του. Τα μεν πρώτα δεν υπήρχαν στην ειδησεογραφία ή στον σχολιασμό και όλα τα υπόλοιπα υπήρχαν in extremis, καλλιεργώντας μια ιδιαίτερη αρνητική εικόνα. Και ο ΣΥΡΙΖΑ πώς αντέδρασε; 

Τελείως λανθασμένα. Πρώτα πρώτα μπορούσε διά του παραδείγματος να αποδείξει στην πράξη τι σημαίνει για τη ριζοσπαστική Αριστερά το λειτούργημα της ελεύθερης και ακηδεμόνευτης δημοσιογραφίας. Της παράθεσης δηλαδή δίχως πολιτική διαμεσολάβηση και χειραγώγηση της είδησης. Να αποδείξει και να αναδείξει την εξόχως κακοποιημένη δημοσιογραφία -ιδιαίτερα στα χρόνια των μνημονίων- σαν αυτό που πραγματικά είναι. Ένας πυλώνας της Δημοκρατίας μας, και η απαραίτητη τέταρτη εξουσία που ελέγχει τις άλλες τρεις. Τι καλύτερο πεδίο εφαρμογής των αντιλήψεών του από την κρατική τηλεόραση και ραδιοφωνία; Έκανε τίποτα αξιομνημόνευτο; Άφησε κάποια κληρονομιά που οι επόμενοι θα τα έβρισκαν σκούρα για να την ανατρέψουν. Μια τρύπα στο νερό! Κάτι διαφορετικό πήγε να ξεκινήσει στην αρχή, έτσι για να νομίζουμε ότι κάτι άλλο δρομολογείται, το οποίο λίγο μετά κατέπεσε εκκωφαντικά στα γνωστά και τετριμμένα της φιλοκυβερνητικής προπαγάνδας με τη σοβαρή -έτσι νόμιζαν- δικαιολογία ότι μας την πέφτουν όλοι. Φυσικά αλήθεια ήταν και είναι. Κάπως πρέπει και εμείς να αμυνθούμε. Και έτσι στήθηκε μια φιλοσυριζαϊκή ΕΡΤ-γραμμή Μαζινό. 

Στο μεταξύ ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε ανεπιτυχώς να στήσει μέσω φίλιων (όπως νόμιζε) επιχειρηματιών τα δικά του ΜΜΕ. Όπως κάποτε προσπαθούσε και ο Παπανδρέου, όταν η "Αλλαγή" ήταν κόκκινο πανί για τα καθεστωτικά ΜΜΕ και δεχόταν ανηλεή πόλεμο. Προσπάθησαν λοιπόν να το κάνουν όπως ο Ανδρέας, αλλά δεν πρόκαμαν. Βοσκοτόπια, Πόντιοι, Ινστιτούτα Φλωρεντίας κ.λπ. οδήγησαν σε πλήρες αδιέξοδο. Επιπλέον κατάφεραν με τις αβελτηρίες τους, τους ερασιτεχνικούς βυζαντινισμούς τους, την πεισματική άρνηση να αναδιοργανώσουν τα κομματικά μέσα και να προχωρήσουν στη δημιουργία τηλεοπτικού σταθμού -τώρα το συζητάνε, αλλά ας περιμένουμε- να τα κάνουν ακόμη χειρότερα.

Χθες έβαλαν και το κερασάκι στην τούρτα. Δεν γνωρίζω ποιος κομματικός εγκέφαλος-ανεγκέφαλος το συνέλαβε, δεν με ενδιαφέρει το όνομά του. Ούτε γνωρίζω αν το φιλμάκι πήρε το πράσινο φως από κάποιο κομματικό όργανο. Το θέμα είναι ότι στην τωρινή συγκυρία, τώρα που η κυβέρνηση είναι σφόδρα εκτεθειμένη με όλον αυτό τον αδιαφανή χρηματισμό προς τα ΜΜΕ, με τόσο προφανή και διάφανο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, αντί ο ΣΥΡΙΖΑ να αναδείξει ότι σε πείσμα των ιδιοκτητών των ΜΜΕ, σχεδόν όλων κρατικοδίαιτων και διαπλεκόμενων επιχειρηματιών, και μιας αισχρής μειονότητας δημοσιογράφων-ψιττακών που χειραγωγούν και χειραγωγούνται προς το αμοιβαίο συμφέρον, υπάρχουν οι πολλοί, αυτοί που δεν τα "παίρνουν", αυτοί που εργάζονται "ν" το πλήθος ώρες με γλίσχρους μισθούς, δίχως εργασιακά δικαιώματα, σε μια ιδιότυπη no man's land και οι οποίοι το πιθανότερο είναι ότι διαφωνούν με την πολιτική γραμμή του ιδιοκτήτη. Αντί λοιπόν να αναδειχθούν αυτοί οι πολλοί, οι αφανείς, βάζει αποκλειστικά στο προσκήνιο -με αφορμή την κρατική διαφημιστική επιδότηση- εκείνους που μαζί με τους ιδιοκτήτες εισπράττουν παντοιοτρόπως και τσουβαλιάζει μαζί μ' αυτούς τους πολλούς, ισοπεδώνοντας αδίκως έναν ολόκληρο επαγγελματικό κλάδο. Δηλαδή η ξανθιά παρουσιάστρια που δέχεται βροχή τα χαρτονομίσματα ανάλογα με το πόσες φορές μνημονεύει το όνομα του Μητσοτάκη είναι αντιπροσωπευτική όλου του δημοσιογραφικού κόσμου; Τόση ισοπέδωση της κοινής λογικής είναι επικίνδυνη. Τόση έλλειψη ενσυναίσθησης και ψύχραιμης ματιάς. Έδωσε μόνος του έναν υπέροχο αντιπερισπασμό στην κυβέρνηση, μια βολική οδό διαφυγής από τις ευθύνες του. Αναρωτιέσαι αν είναι ένα ηλίθιο λάθος μέσα στα τόσα άλλα ή μήπως κάποιοι εκεί μέσα τρέφουν στην πραγματικότητα τέτοιες άδικες και ισοπεδωτικές αντιλήψεις, μια στρεβλωτική ματιά για την ανεξαρτησία του Τύπου. 

Είναι τόσο ιδανικοί αυτόχειρες ή κάτι σκοτεινό που προϋπήρχε μας έχει ξεφύγει;

ΥΓ. Μπήκα στο LEFT.gr με μια φρούδα -όπως αποδείχτηκε- ελπίδα ότι θα επιδείκνυαν μια καθυστερημένη διάθεση συγγνώμης, γι' αυτό το ανεπίτρεπτο τσουβάλιασμα. Αντ' αυτού, διάβασα ένα σχόλιο "πηγών του ΣΥΡΙΖΑ", μα τι comme il fault περιγραφή, όπου αντί του γαϊδάρου (το φιλμάκι) βαράμε το σαμάρι (την ΕΣΗΕΑ). Καταλογίζει δηλαδή "επιλεκτική ευαισθησία" στην ΕΣΗΕΑ να καταδικάσει ένα σατιρικό φιλμάκι, "Σε μια εποχή που έχει εξαφανιστεί η σάτιρα από σχεδόν όλα τα ΜΜΕ (τυχαίο;)", αντί να δείχνει την ευαισθησία της "στην επικίνδυνη για την ελευθεροτυπία και τη δημοκρατία φαιδρότητα της εν κρυπτώ χρηματοδότησης ανύπαρκτων μέσων από την κυβέρνηση". Διαβάστε εδώ. Κανένας έστω και καθυστερημένος αναστοχασμός. Στο μεταξύ η ΕΣΗΕΑ -ίσως καθυστερημένα, ίσως όχι από γνήσιο ενδιαφέρον- έχει βγάλει ανακοίνωση και ζητά συνάντηση με τον απρόσωπο κυβερνητικό εκπρόσωπο. Εδώ η ανακοίνωση. Οπότε η ανακοίνωση των "πηγών του ΣΥΡΙΖΑ" πέφτει κομματάκι στο κενό ή μήπως όχι; Καταλαβαίνετε τώρα τι υπέροχη πάσα δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ στους εξ επαγγέλματος ψεύτες, παπαγάλους, και στα διάφορα δημοσιογραφικά κυβερνητικά επίλεκτα σώματα, για να του την πέσουν επιχειρηματολογώντας ταυτόχρονα -δήθεν μου- υπέρ των πολλών συναδέλφων τους, των οποίων την επαγγελματική υπόληψη και τιμή πολλαπλώς βιάζουν με κάθε ευκαιρία... Ο Μωυσής, ο Κολάμπια που μας κυβερνά, κοστίζει σίγουρα πάνω από είκοσι μύρια, αν συνυπολογίσουμε την προηγούμενη λίπανση των θυλακίων των καναλαρχών και των φετινών δόσεων, που δεν τους ζητήθηκαν. Αναρωτιέμαι πόσο εκτιμά ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα του κοστίσουν τα λάθη που δυστυχώς συνεχίζει να κάνει;