"Τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική" *

Αφορμή γι' αυτό το κείμενο στάθηκε το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης με τίτλο "Καθιέρωση παγκόσμιας ημέρας ελληνοφωνίας και ελληνικού πολιτισμού".  Το νομοσχέδιο αυτό ξεσήκωσε πολύ ντόρο, έγινε αφορμή για πολλά πικρόχολα σχόλια και δέχτηκε πυρά τόσο από φίλιες όσο και από  "εχθρικές" δυνάμεις, που βρίσκονται κυρίως στον χώρο της Αριστεράς. Προσωπικά την πρωτοβουλία τη βρίσκω σωστή. Μια γλώσσα που ομιλείται 25 αιώνες είναι ζωντανή, που είναι η μήτρα πάμπολων επιστημονικών όρων σε αρκετές γλώσσες της γης και έχει αποτελέσει το όχημα της απόδοσης του έργου μεγάλων φιλοσόφων που επηρέασαν για πολλούς αιώνες τη φιλοσοφική σκέψη του δυτικού κόσμου αξίζει μια τέτοια αναγνώριση. Διάβασα με προσοχή το άρθρο του προτεινόμενου νόμου και την αιτιολογική έκθεση, μάλιστα όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να τα διαβάσει εδώ: www.opengov.gr/ypes/?p=3679. Έχω να κάνω κάποιες παρατηρήσεις με όσο το δυνατόν καλύτερη διάθεση, όση τέλος πάντων μου έχει μείνει από τη μαύρη περιρρέουσα ατμόσφαιρα. 

Αρχικά μια παρατήρηση στο ίδιο το άρθρο. Όλοι γνωρίζουμε ότι αντίστοιχες μέρες -αγγλικής γλώσσας (23/4), γαλλικής (20/3) κλπ.- αποφασίζονται από τον ΟΗΕ ή την ΟΥΝΕΣΚΟ και όχι με εθνική νομοθεσία. Ελπίζω ότι θα έχουν προβλεφθεί οι αντίστοιχες κινήσεις σε διεθνές επίπεδο και δεν θα περιοριστούμε στον δικό μας μικρόκοσμο, όπου αυτός κατοικεί. Αν δεν τα καταφέρουμε θα είναι μια ήττα σε συμβολικό επίπεδο ιδιαίτερα οδυνηρή, αν συνυπολογίσουμε τη συγκυρία γενικά.

Μια άλλη παρατήρηση έχει να κάνει με ιστορικές ανακρίβειες και δεν αναφέρομαι στην ημερομηνία γέννησης του Σωκράτη, που δεν είναι και απολύτως εξακριβωμένη ιστορικά, αλλά με τον ισχυρισμό ότι ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης και ο Διογένης ήταν μαθητές του. Και ενώ ο Πλάτωνας όντως ήταν, ο μεν Διογένης ήταν μικρό παιδάκι όταν ο Σωκράτης έπινε το κώνιο, ο δε Αριστοτέλης δεν είχε γεννηθεί. Αν υπονοείται ότι η επίδραση των διδασκαλιών του ήταν κομβική στη συγκρότηση του έργου των προαναφερομένων, τότε καλώς, αν και νομίζω ότι θα έπρεπε να διευκρινίζεται αυτό, ώστε να μη δημιουργούνται παρεξηγήσεις. Σε κάθε περίπτωση, προσοχή και όχι τσαπατσουλιές...

Μια τρίτη παρατήρηση είναι ο  αχρείαστος, κατ' εμέ, συνδυασμός της γέννησης του Σωκράτη (20/5) με την Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας, (20/5), με τη γενοκτονία των Ποντίων (19/5) και με την Μάχη της Κρήτης (21/5). Ο συσχετισμός σημαντικών στιγμών της Ιστορίας μας με άσχετο όμως μεταξύ τους περιεχόμενο με αφήνει γεμάτο απορίες. Ακριβώς αυτή είναι η τελευταία μου παρατήρηση, διότι, εξαιτίας αυτού του ακατανόητου για μένα συσχετισμού, αναδύεται από το κείμενο μια μουχλιασμένη αφήγηση-άποψη περί  Ελλήνων. Αρχαίο κλέος, θρησκευτικό συναίσθημα και κατάνυξη, υπενθύμιση ηρωικών κατορθωμάτων, αναμνήσεις διωγμών και σφαγών εις βάρος μας... Κυρίες και κύριοι, ιδού οι Έλληνες! Φαίνεται ότι η κυρίαρχη διήγηση δεκαετιών από τους εκπροσώπους του νεοελληνικού κράτους συνεχίζεται αδιατάρακτη και στις ημέρες μας. Περίμενα όμως άλλα... 

ΥΓ. "Προσπαθούσε να σε πείσει πως όλα είχαν αλλάξει, / όμως εσύ τα 'βλεπες γύρω σου απελπιστικά όμοια", από το "ΥΓ." του Μανόλη Αναγνωστάκη.

* "Τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική / το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου...", από το "Άξιον εστί" του Οδυσσέα Ελύτη.