Φυσικά τίποτα! Μόνο κατ' αυτό τον τρόπο πρέπει -επιβάλλεται!- να διαβάσετε την παρακάτω είδηση-σχόλιο του Τάσου Παππά από την Εφημερίδα των Συντακτών. Αλλιώς υπάρχει ο κίνδυνος να ανέβει η πίεση σε επικίνδυνα για την υγεία ύψη. Τόσα χρόνια χρειάστηκαν για να καταλήξει οριστικά η υπόθεση του χρηματιστηρίου. Σκέτος κλαυσίγελος! Θυμάστε εκείνη την ωραία εποχή που η πλειονότητα των συμπολιτών μας τζογάριζε στο χρηματιστήριο; Ισχυρή Ελλάδα τότε γαρ... 

Θυμάμαι το καλοκαίρι του 1999, σχεδόν όλοι στις παραλίες της Ελλάδας διάβαζαν με απίστευτη εμβρίθεια τις οικονομικές σελίδες των εφημερίδων. Ήταν το αγαπημένο ανάγνωσμα της εποχής εκείνης. Όλοι ήταν επαΐοντες. Είχαν ένα περισπούδαστο ύφος του στιλ: "Φίλε, κάτσε καλά, εδώ παίζονται περιουσίες. Αν είσαι καλό και σεβαστικό παιδί, θα σου πω κάτι εμπιστευτικό..." Θυμάμαι στις κοινωνικές συναναστροφές εκείνης της εποχής, αν τύχαινε στις πυρετώδεις συζητήσεις για το ποιες μετοχές πρέπει να αγοράσει κάποιος και ποιες να ξεφορτωθεί εσύ να δηλώσεις ότι δεν παίζεις στο χρηματιστήριο, σε αντιμετώπιζαν σαν ούφο ή σαν υποψήφιο για το ντιβάνι του ψυχαναλυτή! Λίγο καιρό μετά τα πράγματα άλλαξαν και πολλά, μα πάρα πολλά, χρήματα γλίστρησαν από τις τσέπες των νόμιμων ιδιοκτητών στις γνωστές-άγνωστες ρωγμές του συστήματος και έγιναν άχρηστα χαρτιά και αέρας κοπανιστός! Μιλάμε για βίαιη αναδιανομή περιουσιών με τη θερμότατη υποστήριξη και προτροπή του συστήματος Σημίτη. Τιμωρήθηκε κανείς από τους κυβερνώντες; Είχε κανείς την εντιμότητα να αναλάβει την πολιτική ευθύνη; 

Τι άλλο να γράψω γι' αυτή την άθλια και θλιβερή ιστορία πολιτικής αγυρτείας, απάτης, τζόγου και νεοπλουτισμού; Διαβάστε καλύτερα το άρθρο...

Τι είναι 18 χρόνια; Ασήμαντο... ποσό!