Θεωρητικές απάτες και αυταπάτες

Και εκεί που θέλεις να γιορτάσεις -έστω και για τρεις μέρες- την τέχνη που σου έχει χαρίσει τόσες συγκινήσεις, έρχεται η γαμημένη πραγματικότητα να σε προσγειώσει από τις υψηπετείς αναζητήσεις και απολαύσεις στη χαμερπή πραγματικότητα. Μάλιστα, κύριε! Αφορμή στάθηκε η είδηση ότι πασίγνωστη γερμανική αυτοβιομηχανία, πρώτη στις πωλήσεις για το 2018 και με κέρδη για την ίδια χρονιά -κρατηθείτε- 12 δισεκατ. ευρώ, απέλυσε πριν από λίγες μέρες 7.000 εργαζομένους. Και εσύ μένεις με την απορία. Καλά, τόσοι και τόσοι πρόθυμοι οικονομολόγοι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι -για να περιοριστώ σε αυτούς- που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους περί μειώσεων μισθών, εργασιακής "ευελιξίας", μειώσεως του εργασιακού κόστους υπέρ της ανταγωνιστικότητας, τώρα τι έχουν να πουν; Αλλά και κάποιοι άλλοι, που πλειοδότησαν στις φραστικές παπάτζες για ρήξεις, για αγορές που χορεύουν ελληνικούς καρσιλαμάδες κι άλλα επαναστατικά, θα πουν καμιά αλήθεια ή θα συνεχίσουν να εξωραΐζουν το θηρίο; Πόσες αυταπάτες αντέχουμε ακόμα; Για διαβάστε σας παρακαλώ το παρακάτω άρθρο του δημοσιογράφου Νίκου Παππά από την ΕφΣυν.

Θεωρίες-απάτη

του Νίκου Παππά

Μεγάλη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία «απελευθέρωσε» πριν από λίγες μέρες 7.000 εργαζόμενους. Σας ξενίζει η λέξη «απελευθέρωσε»; Μήπως πρόκειται για ευφημισμό σαν κι αυτούς που συχνά χρησιμοποιούν οι εργοδότες και οι οργανικοί διανοούμενοι του..συστήματος για να εξωραΐσουν τις επώδυνες πολιτικές; Είστε αθεράπευτα καχύποπτοι.

Η συγκεκριμένη εταιρεία δεν τους είχε για σκλάβους τους 7.000 και αποφάσισε να τους αφήσει ελεύθερους. Στην Ευρώπη είμαστε, στην πιο ισχυρή οικονομικά και πολιτικά χώρα της ηπείρου, όπου δεν υπάρχουν σκλαβοπάζαρα και απαρτχάιντ, τουλάχιστον επισήμως και με τη μορφή που τα γνωρίσαμε στον αμερικανικό Νότο πριν από τον Εμφύλιο. Απλώς τους απέλυσε.

Γίνονται, θα πείτε, αυτά στον καπιταλισμό; Δυστυχώς γίνονται και παραγίνονται. Για το καλό όμως της οικονομίας, αφού στις σύγχρονες κοινωνίες κουμάντο κάνει το μαγικό αόρατο χέρι της αγοράς, το οποίο παρεμβαίνει, ρυθμίζει και εξυγιαίνει τις προβληματικές επιχειρήσεις για να αποφευχθούν τα χειρότερα.

Επιχειρήσεις που περνάνε δύσκολες καταστάσεις και φτάνουν στα όρια της επιβίωσης, για να μη χρεοκοπήσουν και αφήσουν κι άλλους εργαζόμενους στον δρόμο -χώρια τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν στην ντόπια οικονομία-, αποφασίζουν να περιορίσουν τον κύκλο των εργασιών τους για να διασωθούν, ελπίζοντας ότι σύντομα ορθοποδήσουν. Κι όταν το καταφέρουν θα προσλάβουν ανέργους.

Νομίζω ότι η λεζάντα δεν χρειάζεται μετάφραση.

Η εταιρεία που άφησε «ελεύθερους» τους περιττούς υπαλλήλους ήταν προβληματική; Εδώ βρίσκεται το ζουμί. Μη βιαστείτε να πείτε «ναι» γιατί θα κάνετε λάθος και μάλιστα χοντροκομμένο. Το ενδιαφέρον στην υπόθεση αυτή είναι ότι η εν λόγω αυτοκινητοβιομηχανία λίγα εικοσιτετράωρα νωρίτερα είχε ανακοινώσει κέρδη 12 δισεκατομμύρια ευρώ για το 2018.

Με τέτοια κέρδη γιατί άραγε να κάνει μαζικές απολύσεις; Μα, για να κερδίσουν περισσότερα οι μέτοχοι, να δώσει μπόνους στα διευθυντικά στελέχη, να ρίξει το εργασιακό κόστος και να γίνει πιο ανταγωνιστική από τους αντιπάλους της, οι οποίοι φυσικά θα ακολουθήσουν το παράδειγμά της προκειμένου να μη χάσουν το μερίδιό τους στην αγορά.

Και το κράτος, θα αναρωτηθείτε, γιατί δεν παρεμβαίνει; Μα, είναι κράτος φιλικό στις επιχειρήσεις. Ο λόγος των ελίτ της οικονομίας είναι νόμος για τους πολιτικούς. Δηλαδή, νόμος είναι το δίκιο του εργοδότη; Ακριβώς. Αλλά ας μην είστε αχάριστοι. Θα δώσουν οι κυβερνήσεις για μερικά χρόνια γλίσχρα επιδόματα ανεργίας, θα υποσχεθούν θέσεις εργασίας (ευέλικτης, βεβαίως βεβαίως) και όποιος αντέξει.

Και τα συνδικάτα; Αυτά γιατί δεν αντιδρούν; Είναι ανίσχυρα και, στη χειρότερη περίπτωση, συμβιβασμένα. Η θεωρία που λέει ότι στον καπιταλισμό η κερδοφορία των επιχειρήσεων οδηγεί στην αύξηση της απασχόλησης είναι απάτη, είναι μύθος. Τη διακινούν τα στρατευμένα μέσα ενημέρωσης και οι πρόθυμοι δημοσιολόγοι. Με το αζημίωτο.

Τα κέρδη των πλουσίων δεν επιστρέφουν στην οικονομία, πηγαίνουν να «ξαποστάσουν» στους φορολογικούς παραδείσους για τις δύσκολες ώρες. Απάτη είναι επίσης η θεωρία ότι αν μειωθεί ο κατώτατος μισθός και καθιερωθεί ο υποκατώτατος θα ενισχυθεί η απασχόληση. Τη ζήσαμε στο πετσί μας τα χρόνια του μνημονίου. Μας είχαν πάρει τα αυτιά οι ντουντούκες του νεοφιλελευθερισμού ότι δεν πρέπει να αντιστεκόμαστε στη φυσική τάξη και κατηγορούσαν όσους εξέφραζαν διαφορετική άποψη για αχαλίνωτη ροπή προς τον λαϊκισμό.