The Greek Freak, ladies and gentlemen

Αυτό το κείμενο θα μπορούσε να διαβαστεί σαν μια συνέχεια του αμέσως προηγούμενου, με τίτλο "Βρε, πώς αλλάζουν οι καιροί". Γιατί με αφορμή ένα μεγάλο αθλητικό γεγονός, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μπάσκετ που φέτος φιλοξενείται στην Κίνα, ασχολείται ακροθιγώς μ΄ ένα παιδί οικονομικών μεταναστών που προς το παρόν -γιατί περιμένουμε ακόμη περισσότερα στο μέλλον- έχει κατακτήσει τον επίζηλο τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη (MVP) στο δυσκολότερο πρωτάθλημα του κόσμου στο μπάσκετ, αυτό των ΗΠΑ. Ο παίκτης αυτός φορά τη φανέλα με το ελληνικό εθνόσημο και αποτελεί το "πυρηνικό" όπλο της ελληνικής εθνικής ομάδας σε αυτήν τη διοργάνωση που ειρήσθω εν παρόδω αρχίζει το ερχόμενο Σάββατο.

Ο Γιάννης Αντετοκούμπο λοιπόν, γιατί περί αυτού πρόκειται, μαζί με τα τρία αδέρφια του δεν είχαν πατρίδα μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Ήταν αθέατοι -με ό,τι αυτό σημαίνει- για την ελληνική πολιτεία. Ήταν απάτριδες και ας είχαν γεννηθεί εδώ. Η ζωή του Γιάννη και των αδερφών του ήταν δύσκολη, έχοντας να αντιμετωπίσουν εκτός από τις μεγάλες οικονομικές δυσκολίες και το καθημερινό ρατσισμό εξαιτίας του χρώματός τους. Το μπάσκετ ήταν η σωτηρία του. Ήταν η ενασχόλησή του με αυτό και τα διαδοχικά επιτεύγματά του που ανάγκασαν πολλούς, μεταξύ των οποίων και το κράτος, να τον μετατάξουν από την κατηγορία του αόρατου (στην ευνοϊκή περίπτωση) και του σκυλάραπα (στη χειρότερη) στην κατηγορία του άξιου θαυμασμού Έλληνα, που μας γεμίζει περηφάνια με τα κατορθώματά του. Γιατί, είναι ξεκάθαρο ότι, αν δεν ήταν αυτός που είναι, μια παγκόσμιας κλάσης μπασκετική αξία, δεν υπήρχε περίπτωση ο Α. Σαμαράς (ποιος, ο Σαμαράς!) να του χορηγήσει την ελληνική ιθαγένεια. Φυσικά αρκετοί δεν τον γουστάρουν ακόμα, και ο οισοφάγος τους δεν μπορεί να τον καταπιεί, ενώ δεν χάνουν ευκαιρία για να τον μειώσουν. Ποιος τους χέζει...

Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι, όταν το 2015 η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έφερε στη Βουλή το σχετικό νομοσχέδιο που απέδιδε με προϋποθέσεις την ελληνική ιθαγένεια σε παιδιά που, όπως τα αδέρφια Αντετοκούμπο, είχαν γεννηθεί εδώ, η ΝΔούλα του "άριστου" πρωθυπουργού μας το καταψήφισε ισχυριζόμενη μεταξύ άλλων ότι το νομοσχέδιο εκείνο ήταν Δούρειος Ίππος του ΣΥΡΙΖΑ για να προσποριστεί μελλοντικά την ψήφο των μεταναστών, που θα αποκτούσαν την ιθαγένεια. Τώρα που έγιναν κυβέρνηση, ένας από τους αρίστους, αυτό το λαμπρό παιδί ο Κυρανάκης, "καθησύχασε" τους νοικοκυραίους ότι η κυβέρνησή του θα δίνει επιδόματα μόνο σε παιδιά Ελλήνων γονέων! Να ευχαριστήσουμε τους ψηφοφόρους της Χ.Α. που μας ψήφισαν, έτσι; Φυσικά τώρα περισσεύουν τα κολακευτικά σχόλια από όλους αυτούς για τον Γιάννη, που μας κάνει υπερήφανους, σηκώνει ψηλά την ελληνική σημαία κ.λπ. Φαρισαίοι υποκριτές...

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πω περισσότερα. Να εκφράσω μόνο τις ευχαριστίες μου στον ίδιο, στην οικογένειά του, στους λίγους φίλους του και στους αθλητικούς παράγοντες, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο βρίσκονταν δίπλα του και τον στήριξαν όταν ήταν... ο κανένας. Καθώς διάβαζα τα ηρωικά επιτεύγματα της αστυνομίας, που πάνοπλη εκκένωσε κτίρια από οικογένειες μεταναστών στα Εξάρχεια, δεν μπορούσα να αποφύγω τη σκέψη ότι ίσως ανάμεσα στα παιδιά αυτά ήταν κάποια για τα οποία στο μέλλον θα μιλάμε με θαυμασμό...

ΥΓ.  Δεν πρόκειται να χάσω αγώνα από το παγκόσμιο πρωτάθλημα. Έχουμε καλή ομάδα που με τον Γιάννη φέτος στις τάξεις της ανεβαίνει κυριολεκτικά επίπεδο. Έχω προσδοκίες για κάτι πολύ καλό, ίσως μετάλλιο. Είδωμεν.