Τέλος εποχής...

...όχι υποχρεωτικά καλής. Πάντως για σχεδόν έναν αιώνα ήταν αναντίρρητα η ναυαρχίδα του αστικού Τύπου στην Ελλάδα. Από τα έντυπά του πέρασαν οι καλύτεροι δημοσιογράφοι και συνεργάτες. Αν και τα τελευταία χρόνια η Αριστερά, στο σύνολό της, δεινοπάθησε από τις γραφίδες του ΔΟΛ, αναμφισβήτητα το κλείσιμο του συγκροτήματος είναι ένα ισχυρό χτύπημα στην πολυφωνία. Και η ευθύνη βαρύνει τον Στ. Ψυχάρη, όπως και να το κάνουμε και όχι τίποτε... γάτες, ακόμα κι αν είναι από τα Ιμαλάια. Το χειρότερο όλων είναι η πολύ μεγάλη πιθανότητα να βρεθούν στον δρόμο εκατοντάδες εργαζόμενοι με τις οικογένειές τους και μάλιστα χριστουγεννιάτικα, όχι πως υπάρχει κατάλληλη εποχή για να σε πετούν στον δρόμο. Παρόλο το άχτι που έχω για το Συγκρότημα, δεν ευχόμουν ποτέ να κλείσει. Ήμουν και θα είμαι με την πλευρά των εργαζομένων, όχι εκείνων των πληρωμένων αδρά κονδυλοφόρων που κάνουν την μπουγάδα στους εργοδότες τους, τύπου Ντερμπεντέρη για παράδειγμα, αλλά όλων των άλλων. Διαβάστε εδώ, σχετικά ρεπορτάζ από την Αυγή: www.avgi.gr/article/10838/7748691/se-24ore-apergia-prochoroun-oi-ergazomenoi-ston-dol και από την Εφημερίδα των Συντακτών: www.efsyn.gr/arthro/telos-epohis-gia-nea-kai-vima Εγώ θα κρατήσω με αγάπη στη μνήμη μου τη λαχτάρα με την οποία αγόραζα το Βήμα -στη δικτατορία των κολονέλων, που ήμουν φοιτητής-, για να διαβάσω (μάλλον να ρουφήξω) τη στήλη του Β. Παπάζογλου με όλα τα φοιτητικά νέα της εποχής. Ήταν μια όαση σ' εκείνη την ανελεύθερη έρημο. Μακάρι, μέρες που 'ναι τα πράγματα να εξελιχθούν διαφορετικά. 

Και μια και θυμήθηκα τη δικτατορία, σας έχω ένα εποχικό "μποναμά" που αφορά δημοσιογράφους της εποχής εκείνης και... καλύτερα ανοίξτε αυτόν εδώ τον σύνδεσμο: xyzcontagion.wordpress.com/2011/02/05/dimosiografoi-pou-xeskonisan-ti-xounta/ . Έχει μεγάλο ενδιαφέρον!