Σχολιασμός του προηγούμενου άρθρου και μια απάντηση

Έλαβα χτες μια απάντηση-σχολιασμό στο άρθρο του Τάσου Παππά από την Εφημερίδα των Συντακτών, το οποίο είχα αναδημοσιεύσει στις 24/04/2016. Ζητώ συγγνώμη από τον καλό μου Σ.Ν. που καθυστέρησα να το ανεβάσω. Κάποιες αναπόφευκτες υποχρεώσεις βλέπετε... Ακολουθεί το κείμενο:

Πάνο μου καλησπέρα,
Μόλις διάβασα το άρθρο του Τάσου Παππά, που - ομολογώ - είχες την ιδιαίτερα εύστοχη σκέψη να αναρτήσεις στο blog σου. Ετσι, μου δόθηκε άλλη μια ευκαιρία να διαπιστώσω (όχι μόνον εγώ) για άλλη μια φορά, τι συμβαίνει και που πάμε, μετά την κατάκτηση της εγωπαθούς και ανεγκέφαλης κυρίας που ονομάζεται "εξουσία", από την ετερόκλητη, αστική ένωση ΣΥΡΙΖΑ + ΑΝΕΛ.
Ο αρθρογράφος, υπηρετώντας και εξυπηρετώντας (όχι φυσικά την αντικειμενική αλλά) τη στρατευμένη δημοσιογραφία, παρεκτρέπεται με απαράδεκτο τρόπο σε αντιδημοκρατικά πεδία, θυμίζοντας τον πάλαι ποτέ "αντιβασιλέα" Αγαμέμνονα.
Εχασε πολύτιμο χρόνο γράφοντας τόσες παραγράφους, το άρθρο του θα μπορούσε κάλλιστα να συμπυκνωθεί στη ρήση του ανδρός, ο οποίος κατέπεσε τελικά εντός της αίθουσας του δικαστηρίου που θα τον καταδίκαζε: "δεν δικαιούσθε δια να ομιλείτε"… Τίνι τρόπω κατέληξε βέβαια ο δηλών και που, πρωτίστως, η χώρα από τους εμπνευστές και τους εκτελεστές του "δεν δικαιούσθε..", ήδη, δυστυχώς, το γνωρίζουμε.
Το γεγονός ότι τα δύο κόμματα, που, με την ψήφο του κυρίαρχου λαού, διαχειρίστηκαν τις τύχες μας, φέρουν τεράστιες ευθύνες για το κατάντημα της χώρας, δεν παραχωρεί βεβαίως λευκή επιταγή προς συμπλήρωση ούτε δικαίωμα σε οιονδήποτε επόμενο κυβερνήτη (και στον οιονδήποτε "δημοσιογράφο" να τον υπερασπίζεται ώστε) να κινείται στο χώρο του απυρόβλητου και της περιορισμένης ευθύνης, ακόμη κι αν η παραμονή του στην εξουσία δεν ξεπερνά ούτε τα δύο χρόνια.
Το ακριβώς αντίθετο! !! … Ο χρόνος δεν αποτελεί κριτήριο, όταν η χώρα ψυχορραγεί, όταν σχοινοβατεί κι όταν δικαιώνονται, σιγά σιγά, όλοι εκείνοι που ακούν, από καιρό, τη βοή των πλησιαζόντων γεγονότων. Ο έλεγχος κι η σκληρή κριτική στον κυβερνήτη, είναι επιβεβλημένα ανηλεείς. Ουδείς, ύστερα απ' όσα έγιναν σ' αυτή τη χώρα, με ευθύνη όλων μας, δεν μπορεί να ξεφύγει του ελέγχου και της σκληρής κριτικής... Ούτε δευτερόλεπτο...
Τα υπόλοιπα, είναι ανάξια κριτικής κι απλώς υπεισέρχονται στη σφαίρα της μεθοδολογίας ολοκληρωτικών καθεστώτων...
Η άποψη του δημοσιογράφου Παππά (προσιδιάζουσα σε νεοφασιστικές αντιλήψεις πραγμάτων) έρχεται να επιβεβαιώσει ακριβώς αυτό που υποτίθεται ότι ο ίδιος καταγγέλει.
Οτι δηλαδή η κατάκτηση της εξουσίας, κατά την επαναστατική αντίληψη της "αριστεράς", δημιουργεί κάποιου τύπου "δίκαιο" , το οποίο νομιμοποιεί τον κυβερνήτη της αρεσκείας μας να κινείται κατά την άσκηση της, υπεράνω κρίσεως λαού και αντιπάλων!!… Λάθος κ. Παππά…Σκόπιμο δε ή  ιδεοληπτικό ;;; Δεν ενδιαφέρει, αφού το αποτέλεσμα είναι ένα και το αυτό.
Δυστυχώς χρειάζονται ισχυρότατα βάθρα παιδείας, για να υποτάξει ένας κυβερνήτης κι η παρέα του την αλαζονία της εξουσίας, συμπεριλαμβανομένων των επαγγελματιών που, εκούσια ή ακούσια, προσπαθούν να πείσουν κάποιες χιλιάδες αγράμματων και ανιστόρητων, ότι, δήθεν, η λαϊκή θέληση είναι ταυτισμένη και ταυτόσημη με τη θέληση του νέου εξουσιαστή τους.
Η σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ / ΑΝΕΛ εμφανίστηκε στο προσκήνιο κάτω από ειδικές περιστάσεις, επικαλούμενη - κυρίως - τα ηθικά της διαπιστευτήρια, πριν και πάνω από την ανερυθρίαστα ελεεινή παροχολογία της, που, ως ένα βαθμό, δεν πολυπίστεψε, αν θέλεις, ο μέσος (και άνω) Ελληνας ψηφοφόρος. Αυτή όμως η εκ μέρους της ηθικοποίηση της πολιτικής, σταδιακά καθίσταται το πλέον αδύναμο σημείο της, μαζί φυσικά με την επιλογή ποικιλόμορφων, ερασιτεχνικών τακτικισμών, που απειλούν με σοβαρό ατύχημα...
Μένει να δούμε πότε η κυβέρνηση θα λάβει το αντίτιμο από τους ψηφοφόρους της, πότε οι τελευταίοι θα δεχθούν να αποταυτιστούν από το πρόσωπο που επέλεξαν ως ηγέτη, με κριτήριο την - ανύπαρκτη -  διαφορετικότητα του από τους προηγούμενους...             

Και μια μικρή αλλά απαραίτητη απάντηση

Καλέ μου Σ.Ν., σ' ευχαριστώ που θεωρείς εύστοχη τη σκέψη μου, αλλά διαφωνούμε στην ερμηνεία της ουσίας του συγκεκριμένου άρθρου. Πουθενά στο κείμενο δεν υπονοείται κανένας συμψηφισμός ή σύγκριση πεπραγμένων των προηγούμενων κυβερνήσεων με αυτά της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Ούτε εμφορείται από την αυταρχική αντίληψη ότι δεν δικαιούνται οι συγκεκριμένοι πρώην κυβερνώντες να ασκούν κριτική. Απλώς ζητά ειλικρινή αυτοκριτική και αυστηρή οριοθέτηση και απόσταση από τα πεπραγμένα του παρελθόντος τους. Τα κόμματα των οποίων ηγούνται έχουν ιστορία - πώς να το κάνουμε; Έχεις ακούσει καμιά σοβαρή αυτοκριτική από τη μεριά τους; Δεν νομίζω. Όσο για τον συγκεκριμένο δημοσιογράφο, που αναμφισβήτητα υποστηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση, επανειλημμένα σε άρθρα του έχει κριτικάρει αυστηρά και εύστοχα την ανέφικτη προεκλογική παροχολογία του ΣΥΡΙΖΑ, τις διαπραγματευτικές του αστοχίες και λάθη, την πολυγλωσσία της δημόσιας ρητορικής του, τον ερασιτεχνισμό του στην άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας κλπ. Μια ματιά στα άρθρα του στην ηλεκτρονική έκδοση της Εφημερίδας των Συντακτών θα σε πείσει. Αυτό που για μένα είναι το πλέον ενοχλητικό στη στάση των δύο συγκεκριμένων είναι η παντελής έλλειψη κάποιας κριτικής για τη στάση των "εταίρων" μας. Δεν μπορούν να διανοηθούν πόσο κούφια ακούγεται η κριτική τους δίχως αυτό το συμπλήρωμα. Και από συγκεκριμένες προτάσεις άστα να πάνε. Όλα θα λυθούν... αν φύγει ο Τσίπρας ή αν σχηματιστεί κυβέρνηση εθνικής συνενόησης; Μεγάλο το έλλειμμα των υποψήφιων κυβερνητών της Ελλάδας.

Αυτά και καλή Ανάσταση.