Πολύ κακό για το τίποτα...

Χθες, αργά το απόγευμα, βρήκα στο μέιλ μου το παρακάτω γράμμα από τον φίλο μου τον Σωτήρη, εξαίρετο νομικό και πρώην (καλό) αθλητή στα δρομικά αγωνίσματα του στίβου. Όπως θα διαβάσετε, εκθέτει τις σκέψεις του για μια πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ που αφορά την (δήθεν, όπως θα διαπιστώσετε) κατάργηση κάποιων προνομίων των αθλητών (σε επίπεδο πρωταθλητισμού), όταν πρόκειται να υποβληθούν στη βάσανο των εισαγωγικών εξετάσεων στα ΑΕΙ. Τον τελευταίο καιρό, το Συμβούλιο της Επικρατείας καταλήγει σε βουλεύματα-αποφάσεις που ξεσηκώνουν πολλές αντιδράσεις, άλλοτε εύλογες και άλλοτε -όπως στη συγκεκριμένη απόφαση- άνευ αντικειμένου. Αυτό που λείπει στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι η ψύχραιμη αποτίμηση των πραγματικών γεγονότων. Αυτό που περισσεύει είναι η πολιτική σκοπιμότητα. Καταλυτικό ρόλο στο δίπολο αυτό της έλλειψης και της υπερπροσφοράς παίζουν τα ΜΜΕ. Αλλά καλύτερα διαβάστε το κείμενο...

Θύελλα αντιδράσεων και γνωστές, αντανακλαστικές παθογένειες της Ελληνικής κοινωνίας, ώθησε στην επιφάνεια η δημοσιοποίηση της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οποία χαρακτηρίστηκε ως υποτίθεται «αντισυνταγματική», με αποτέλεσμα -δήθεν - να καταργείται η παροχή προνομίων στους μαθητές - αθλητές, προκειμένου να εισάγονται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ενώ εξελίσσεται μία δημόσια κατακραυγή, κυρίως στο διαδίκτυο, με την συμμετοχή «επωνύμων» και «ανωνύμων», ουδείς μέχρι σήμερα έχει αντιληφθεί ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κ α ν απόφαση με τέτοιο περιεχόμενο! Τουλάχιστον σαν αυτό, που, απλώς, φαντάζονται, οι πάσης φύσεως ενδιαφερόμενοι. Με άλλα λόγια, ο περιώνυμος «καυγάς» γίνεται κυριολεκτικά επί (σχεδόν) ανυπάρκτου θέματος! Η διαστρέβλωση της πραγματικότητας έχει πιάσει ταβάνι και κανείς ακόμη δεν το έχει πάρει είδηση, στον τόπο της (μεταξύ άλλων) απύθμενης υπερβολής και αποκρουστικής μικροπρέπειας. Οπου τίποτε απ’ όσα τραβάμε δεν είναι τυχαίο ούτε εκπορεύεται από αόρατους «εχθρούς». Εν προκειμένω, το κακό ξεκίνησε απ’ τον ανεπαρκή τρόπο, με τον οποίον προβλήθηκε το συγκεκριμένο θέμα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Εάν, τελικά, η μη αντικειμενική ενημέρωση των πολιτών οφειλόταν στην συνήθη, ελληνική προχειρότητα ή ήταν εκ προοιμίου απώτερος σκοπός των μμε, το αφήνω στην κρίση του καθενός. Στην συνέχεια, πάντως, με δεδομένη την άμεση κινητοποίηση του μεσογειακού θυμικού και τους αυτοματισμούς του συμπλεγματικού μας φθόνου, ο ξεσηκωμός γενικεύθηκε τάχιστα. Με εκατέρωθεν βολές, επί δικαίων και αδίκων, αντεγκλήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, βαρύγδουπες δηλώσεις κατά των αθλητών, κατά των μη αθλητών, κατά των δικαστών που έκριναν - και πάει λέγοντας. Δεν βρέθηκε ούτε ένας από τους εμβριθείς σχολιαστές ή δημοσιογράφους, κινούμενος με ευαισθησία και υπευθυνότητα, να ζητήσει πριν απ’ όλα το κείμενο της - κατ’ άλλους κατάπτυστης και κατ’ άλλους δίκαιης απόφασης - ώστε να κρίνει ο καθένας, στο βαθμό της γνώσης του, τι τέλος πάντων έχει αποφασιστεί απ’ το Συμβούλιο της Επικρατείας. Χθες βράδυ, χωρίς δυσκολία, βρήκα την περίληψη της υπ’ αριθμόν 686 / 2018 διαβόητης πλέον απόφασης της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, που έταμε το συγκεκριμένο ζήτημα. Σύμφωνα λοιπόν με την δικαστική απόφαση (σ.σ. αντιγράφω) ε π ι τ ρ έ π ε ι το Σύνταγμα την θέσπιση συστήματος πριμοδότησης βαθμολογίας, για την εισαγωγή στην ανώτατη εκπαίδευση αθλητών, που έχουν επιτύχει εξαιρετικές αγωνιστικές διακρίσεις σε σημαντικές αθλητικές διοργανώσεις. Πριμοδότηση η οποία κατά το ΣτΕ ισχύει όχι μόνο για την εισαγωγή των αθλητών σε συναφείς προς τον αθλητισμό σχολές α λ λ ά και τα λοιπά ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας, π ρ ο κ ε ι μ έ ν ο υ οι υποψήφιοι αυτοί, λόγω της απαιτούμενης για την επίτευξη των ως άνω διακρίσεων έντονης ενασχόλησης τους με τον αθλητισμό, να μ η ν βρεθούν σε ήσσονα μοίρα έναντι των λοιπών υποψηφίων, σχετικά με την επιλογή των σπουδών τους και τις βάσει αυτών περαιτέρω επαγγελματικές τους επιδιώξεις. Συνεπώς (όπως ξεκάθαρα είπε το ΣτΕ) δ ι κ α ι ο λ ο γ ε ί τ α ι από λόγους δημοσίου συμφέροντος και είναι κατ’ αρχήν συνταγματική η διάταξη του άρθρου 34 του νόμου 2725 / 1999, η οποία προβλέπει, ως προνόμιο, υ π έ ρ των διακριθέντων αθλητών, την κατά παρέκκλιση εισαγωγή τους στην ανώτατη εκπαίδευση. Η διάταξη όμως αυτή (συνεχίζει το ΣτΕ), όπως ισχύει μετά την τελευταία τροποποίηση της με το νόμο 4429 /2016, αντίκειται στις συνταγματικές αρχές της ισότητας της αξιοκρατίας και της ορθολογικής οργάνωσης της παρεχόμενης εκπαίδευσης, σε συνδυασμό με την αρχή της αναλογικότητας μέτρου και σκοπού, κατά το μέρος (και μ ό ν ο ν) που προβλέπει ε ι δ ι κ ώ ς: 1) την πριμοδότηση αθλητών ακόμα και για επιτυχίες σε αθλητικούς αγώνες ήσσονος σημασίας (πχ τρίτη νίκη σε Πανελλήνιους μαθητικούς αγώνες), 2) τον καθορισμό των επιπλέον θέσεων των αθλητών στο 4,5% επί των θέσεων της γενικής κατηγορίας υποψηφίων (έναντι των κατά το παρελθόν ισχυόντων ποσοστών του 1% και 3% και 3) τον καθορισμό του αριθμού των μορίων που απαιτούνται για την καθ’ υπέρβαση εισαγωγή του αθλητή, μετά την προσαύξηση τους λόγω της αθλητικής του διάκρισης, σε ποσοστό 90% του αριθμού των μορίων του τελευταίου εισαχθέντος στη συγκεκριμένη σχολή. Και τούτο διότι, ειδικώς οι ανωτέρω επιμέρους ρυθμίσεις, κρίθηκε, κατά το ΣτΕ, ότι υπερακοντίζουν τον - δημοσίου συμφέροντος - σκοπό που υπηρετεί η διάταξη (π ρ ο α γ ω γ ή του αθλητισμού) λόγω, αφενός του σημαντικού περιορισμού πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση των λοιπών υποψηφίων γενικής κατηγορίας και αφετέρου της σημαντικής υποχώρησης των ακαδημαϊκών κριτηρίων πρόσβασης που συνεπάγονται. Με βάση επομένως την παραπάνω απόφαση, κρίθηκαν ως αντισυνταγματικές μ ό ν ο ν οι τρεις (3) συγκεκριμένες υποπεριπτώσεις. Και φυσικά καθόλου δεν θίγονται, παρά στο ελάχιστο τα υφιστάμενα, πλούσια προνόμια των αθλητών, που επιτυγχάνουν τις διακρίσεις του αρ. 34 του ν. 2725/99 (ολυμπιακές, παγκόσμιες, πανευρωπαϊκές νίκες και όλα όσα μέχρι τώρα ξέραμε). Περαιτέρω, μπορεί κάποιος να διαφωνεί, έστω, με την κρίση ότι είναι αντισυνταγματικές οι παραπάνω υποπεριπτώσεις, ωστόσο δεν είναι εντελώς παράλογο: α) η επίτευξη μιας αθλητικής διάκρισης ήσσονος σημασίας να μην οδηγεί σε πριμοδότηση, β) ότι δεν υπαγορεύεται από αδήρητη ανάγκη να αυξηθεί στο 4,5% το ποσοστό των επιπλέον θέσεων για τους αθλητές (ο αριθμός των εισακτέων έχει με απόφαση της κυβέρνησης αυξηθεί στο σεβαστό νούμερο των 74.692, συνεπώς οι επιπλέον θέσεις για τους αθλητές θα έφθαναν σε 3.361) αλλά και ότι γ) είναι αρκετά χαμηλή η οριζόμενη βαθμολογία στο ποσοστό του 90% της βαθμολογίας του τελευταίου (!) επιτυχόντος. Καθίσταται λοιπόν σαφές ότι δεν έχει συμβεί, όπως οι πάντες νομίζουν, κάτι τραγικό, ενώ από την άλλη, με αφορμή τον τρόπο παρουσίασης της δικαστικής απόφασης του ΣτΕ από τα μμε, είναι φανερό ότι το κοινό δεν έχει ενημερωθεί ορθά, για να μην πω κάτι χειρότερο. Το εύλογο συμπέρασμα, με αφορμή την τελευταία αυτή περίπτωση, είναι ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, επιδιώκοντας την ακροαματικότητα, η οποία θα τους επιτρέψει την επιβίωση ή θα εξυπηρετήσει τα πάσης φύσεως συμφέροντα (δημόσια ή ιδιωτικά, δικά τους ή τρίτων), ξεπέφτουν, από το ύψος της αποστολής τους, όλο και συχνότερα στην ανεπαρκή πληροφόρηση και στον φθηνό λαϊκισμό. Που διεγείρει τα πλήθη, ενώ κατά τα άλλα στηλιτεύεται - υποτίθεται - και δεν αναγνωρίζεται (σωστά) η ίδια συμπεριφορά στον λαό ή στους πολιτικούς που τον εκπροσωπούν. Δυστυχώς, είναι μεγάλη η ευθύνη - και - του τύπου, για την διάδοση της ημιμάθειας, της διχόνοιας αλλά και τον κλονισμό του θεμελιώδους αισθήματος της εμπιστοσύνης, που πρέπει να υπάρχει, σε μια υγιή δημοκρατία, ανάμεσα τους πολίτες και τους θεσμούς. Συνεχίζοντας πεισματικά να απέχουμε από τις αλήθειες, είναι προφανές ότι η βαθιά διάρρηξη αυτού του δεσμού ήδη έχει δημιουργήσει τερατογενέσεις, τις οποίες ήδη πληρώνουμε. Και (μακάρι να διαψευσθώ) δεν θα αργήσει η ώρα που θα τις πληρώσουμε πολύ ακόμη ακριβότερα...

Παραθέτω και την απάντηση που του έστειλα:

Σωτήρη μου,

διάβασα με προσοχή το γράμμα σου και σε ευχαριστώ για άλλη μια φορά για το χρησιμότατο νομικό φροντιστήριο. Το θέμα, φυσικά, με ενδιαφέρει και ομολογώ ότι το πληροφορήθηκα μέσω των γνωστών... δημοσιογραφικών και ευρύτερα κοινωνικών αντιδράσεων και κουρνιαχτού. Ασφαλώς, σύμφωνα με τη συνήθη προσφιλή τακτική σχεδόν όλων των ειδησεογραφικών σάιτ, κόμβων, δημοσιογράφων και πολιτικολογούντων σχολιαστών, η ίδια η απόφαση του ΣτΕ, per se, ήταν απούσα... Βεβαίως πρέπει να σημειώσω εδώ και την αντίδραση(;) αθλητών -επιπέδου Κατ. Στεφανίδη- για το ίδιο ζήτημα. Το ερωτηματικό που έβαλα αφορά την αμφιβολία μου για τη δημοσιογραφική παρουσίαση της αντίδρασής της. Εγώ, πάντως, δεν έχω αντίρρηση με τη μοριοδότηση-πριμοδότηση από ένα επίπεδο και άνω των αθλητών οποιουδήποτε σπορ, εφόσον η (όποια) οργανωμένη κοινωνία ή πολιτικό σύστημα επιθυμεί να διαφημίζει τα καλούδια της/του μέσω του επαγγελματικού αθλητισμού. Αν θέλουν μόνο ερασιτεχνικό αθλητισμό ας τα καταργήσουν. Οτιδήποτε άλλο είναι υποκρισία. Αυτό που χρειάζεται είναι σταθεροί κανόνες και διαφάνεια.
Καλό βράδυ.