Πατείς με πατώ σε στο μέγαρο Μαξίμου

Σχεδόν από την πρώτη μέρα που ορκίστηκε η παρούσα κυβέρνηση παρατηρείται το φαινόμενο του συνωστισμού πρόθυμων δημοσιογράφων έξω από το μέγαρο Μαξίμου, οι οποίοι επιθυμούν διακαώς και με το αζημίωτο να πιάσουν μια θέση σε κάποιο γραφείο Τύπου ενός υπουργείου, ενός οργανισμού του Δημοσίου ή άλλης υπηρεσίας της κυβέρνησης. Είμαι δε βέβαιος ότι αν η προσφορά των δημοσιογράφων υπερβαίνει τον αριθμό των διαθέσιμων θέσεων, με εφευρετικότητα αντάξια των αρίστων που μας κυβερνούν, όλοι θα βολευτούν σύμφωνα άλλωστε και με το αξίωμα ότι όλοι οι καλοί χωράνε. 

Η αλήθεια είναι ότι όλος αυτός ο δημοσιογραφικός εσμός αισθάνεται ότι έφτασε η ώρα να εισπράξει τα χρωστούμενα. Για σκεφτείτε λίγο. Επί τέσσερα χρόνια οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι έκαναν την τρίχα τριχιά, όπου η πραγματικότητα δεν βόλευε στη μανιφατούρα των ειδήσεων την άλλαζαν δημιουργικά, έκαναν πρωταθλητισμό και συναγωνίζονταν μεταξύ τους στην παραγωγή ψευδών ειδήσεων, με λίγα λόγια ήταν οι καταδρομείς της ΝΔ και ορισμένοι προσωπικά του αρχηγού της, στην πορεία ανακατάληψης του κράτους από τους απεχθείς μαδουροκατσιαπλιάδες. Φυσικά δεν μπορώ να μη συγχαρώ τους τελευταίους, που με περισσή επιμονή έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να τους διευκολύνουν στο έργο τους. Λάθη επί λαθών, αβλεψίες, διπλά και τριπλά άξελ και εσχάτως μια κάποια -απαράδεκτη- οίηση συνέθεσαν το περιβάλλον όπου τα πληρωμένα δημοσιογραφικά σαρανταπεντάρια έκαναν τη δουλειά τους. Όσα θετικά έπραξε αυτή η κυβέρνηση -και υπήρξαν τέτοια- χάθηκαν μέσα στο τοξικό δημοσιογραφικό νέφος, που οι κύριοι αυτοί δημιούργησαν. Σύμφωνα δε με πληροφορίες, η κυβέρνηση εξετάζει εκατοντάδες βιογραφικά δημοσιογράφων για να στελεχώσουν γραφεία Τύπου... 

Η περίπτωση μάλιστα του δημοσιογράφου Κ. Ζούλα -πρώην διευθυντή Τύπου του πολιτικού γραφείου του Μητσοτάκη-, ο οποίος διορίστηκε στη θέση του προέδρου της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, πριν από την προκήρυξη του διαγωνισμού για την ίδια τη θέση, πρέπει να συνιστά παγκόσμιο φαινόμενο. Δηλαδή εκεί που κάποιος καλοπροαίρετος, του οποίου τα αφτιά είχαν κουδουνίσει από τις κατηγορίες που εκτόξευε η ΝΔούλα για όσα κακά, αντιδημοκρατικά και απαράδεκτα επέβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ στη δημόσια τηλεόραση, περίμενε να δει τη διαφορά, αντ' αυτού βλέπει κινήσεις όπως τον -αμιγώς κομματικό- διορισμό που μόλις σας ανέφερα συν την απευθείας υπαγωγή της ΕΡΤ, του ΑΠΕ και της ΕΥΠ στην πρωθυπουργάρα μας, τον γκόμενο. Φταίω εγώ μετά αν μου περνούν σκέψεις από το μυαλό σε ποια καθεστώτα είναι δυνατόν να συμβαίνουν τέτοια πράγματα; 

Κλείνοντας το σημερινό σημείωμα δεν μπορώ να μη σχολιάσω τον "συνωστισμό" τόσων πρώην αριστερών και δη κνιτών σε δημοσιογραφικές ή άλλες θέσεις. Έχουμε και λέμε, ονόματα στην τύχη, Θεοδωρικάκος, Τσιόδρας, Κύρτσος, Βλαστάρης, ο προσφάτως διορισθείς στο ΑΠΕ, Ε. Παλλήκαρης και προφανώς αρκετοί άλλοι που δεν γνωρίζω. Εδώ υποτίθεται κουνάς με νόημα το κεφάλι σου και κάνεις -πιθανόν- τη χαρακτηριστική χειρονομία τριψίματος των τριών δαχτύλων του δεξιού χεριού. Όμως το φαινόμενο της μεταστροφής και μεταπήδησης από τον έναν πολιτικό χώρο σε έναν άλλον, εντελώς αντιδιαμετρικό, δεν εξηγείται μόνο έτσι. Ισχυρίζομαι ότι οφείλεται σε αρκετούς παράγοντες, πέραν της επιβίωσης και της επιθυμίας για εξουσία, που άπτονται στοιχείων που έχουν σχέση με την ψυχιατρική, επειδή αυτή είναι η επιστήμη που μελετά τη συμπεριφορά των ανθρώπων σε δεδομένες συνθήκες. Πολλές φορές με έχουν προβληματίσει και κάποιες λιγότερες με έχουν πικράνει, αν όχι θυμώσει, οι θέσεις και οι απόψεις που υιοθετούν φίλοι και φίλες από τα παλιά χρόνια, που έρχονται σε οξύτατη αντιπαράθεση με την πολιτική τους στράτευση όταν ήταν νέοι. Φυσικά έχουν κάθε δικαίωμα να το κάνουν, αλίμονο, αλλά κάποιες φορές η βιαιότητα με την οποία καταφέρονται κατά της Αριστεράς, περί αυτού πρόκειται, με αφήνει έκπληκτο να αναρωτιέμαι. Ιδιαίτερα δε όταν δεν αισθάνονται την ανάγκη να προσπαθήσουν κάπως να αιτιολογήσουν μια τέτοια μεταστροφή. 

Αλλά αρκετά με αυτό που είμαι βέβαιος, φίλε αναγνώστη, ότι έχεις παρατηρήσει και στο δικό σου περιβάλλον. Ας επανέλθουμε στο αρχικό θέμα: Στις φιλότιμες προσπάθειες που κάνει αυτή η κυβέρνηση με την πολύτιμη αρωγή πολυάριθμων "προθύμων" να επαναφέρει το κράτος στο σωστό, δοκιμασμένο και ενάρετο δεξιό βηματισμό. Να, για παράδειγμα, διαβάστε το ενδιαφέρον άρθρο του Δημήτρη Κανελλόπουλου από την ΕφΣυν της 13/09/2019. Συνοψίζει εύστοχα το modus operandi της νεοδημοκρατικής κυβέρνησής μας στον τόσο ευαίσθητο χώρο της ενημέρωσης.

Ο δεκάλογος της δημοσιογραφίας στην εποχή Μητσοτάκη

Δημήτρης Κανελλόπουλος

Αυτό που ζούμε το τελευταίο διάστημα στα εγχώρια ΜΜΕ είναι πρωτοφανές: η κυβέρνηση έχει στο πλευρό της τη συντριπτική πλειοψηφία των Media.

Ο δεκάλογος που ακολουθεί δείχνει πως στήνεται χαλαρά και δίχως κόπο ένα βασίλειο. Μέχρι που θα βρεθεί εκείνο το παιδί να φωνάξει «ο βασιλιάς είναι γυμνός». Δεν θα αργήσει, να είστε σίγουροι.

1) Ο πρωθυπουργός (Μητσοτάκης) διορίζει πρόεδρο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης της χώρας (ΕΡΤ) τον διευθυντή του πολιτικού του γραφείου (Ζούλας)! Θα ήταν κωμικό αν δεν ήταν τραγικό. Ούτε στη χούντα.

2) Στο Μέγαρο Μαξίμου συνωστίζονται μεγαλοδημοσιογράφοι. Και Τσιόδρας και Βλαστάρης και Χούκλη... Θα τρίζουν τα κόκαλα της Ελευθεροτυπίας.

3) Μία εφημερίδα αλλάζει πολιτική γραμμή μετά τις εκλογές. Η Νέα Σελίδα.

4) Και άλλη εφημερίδα αλλάζει γραμμή: το Έθνος. Πιθανότατα να γίνει βασιλικότερο του βασιλέως και το κανάλι του ομίλου, το Open TV του Ιβάν Σαββίδη.

5) Ένας ολιγάρχης, ο Βαγγέλης Μαρινάκης, χορηγός του κυβερνώντος κόμματος στα γραφεία του Πειραιά και φίλος της παράταξης, τα παίρνει όλα: εφημερίδες, ραδιόφωνα, κανάλια. Χτυπάει και τη μία (από τις δύο) συνδρομητική πλατφόρμα, τη Nova, που ελέγχει με το χρήμα της και το ελληνικό ποδόσφαιρο. Είναι και στον Δήμο Πειραιά. Έχει και ομάδες.

6) Ο ίδιος είναι μεγαλομέτοχος και στο μοναδικό πρακτορείο διανομής Τύπου στην Ελλάδα, το «Άργος». Και δεν είναι μόνο το θέμα αν διακινεί παντού όλες τις εφημερίδες, μην μένετε σε κάτι τέτοιο, είναι και άλλα. Παράδειγμα: θα μπορούσε π.χ. το «Άργος» να καθυστερεί να δώσει τις εισπράξεις από τις πωλήσεις σε μία εφημερίδα αλλά να τις δίνει κανονικά και στην ώρα τους σε μία άλλη;

7) Σε κανάλια, ΣΚΑΪ, αποθεώνουν τον πρωθυπουργό ακόμα και στις μεσημεριάτικες εκπομπές τύπου Λιάγκας και Τσολάκη. Μένει να τον αποθεώσουν και στα σίριαλ - σκεφτείτε να αναλάβει δράση ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης στο Λόγω Τιμής...

8) Όσα ραδιόφωνα δεν είναι λίγο υπέρ της κυβέρνησης (Αθήνα 9.84, Πρώτο Πρόγραμμα κ.ά.) είναι πολύ υπέρ (ΣΚΑΪ 100.3, Θέμα 104.6, Παραπολιτικά 90.1).

9) Πλέον έχουμε δύο ΣΚΑΪ στην τηλεόραση: έναν τον κανονικό και δεύτερον την ΕΡΤ.

10) Θεσμοθετούν, επισήμως, θέσεις δημοσιογράφων στο κρατικό μηχανισμό στήνοντας με διορισμούς έναν αληθινό στρατό δημοσιογράφων έτοιμους να ενημερώσουν αντικειμενικά τον κόσμο.