Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης (2)

Σαν σε όνειρο                                                                                                                                                                                                                η πρώτη πεταλούδα                                                                                                                                                                                                       χάθηκε στο φως. *                                                                                                                                                                                          

Μέσα σε διάστημα λίγων μηνών έχασα δύο φίλους από την ίδια κωλοαρρώστια. Ο ένας ήταν συμμαθητής μου από την πρώτη γυμνασίου, ο Λάμπρος Σπυριούνης, ενώ με τον δεύτερο, τον Αντώνη Σκουλούδη, γνωριστήκαμε στην Οδοντιατρική, στα χρόνια του αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος, τότε που χτίζονταν φιλίες και συνειδήσεις. Ο Λάμπρος είχε σπουδάσει τη νομική επιστήμη και από τα φοιτητικά του χρόνια είχε αρχίσει να γράφει ποίηση, εξελισσόμενος σε έναν από τους σημαντικότερους ποιητές της γενιάς μου. Ο Αντώνης, εκτός από οδοντίατρος, ήταν ένας πολύ καλός πιανίστας και ποιητής. Την τελευταία αυτή ιδιότητα την έμαθα κυριολεκτικά στο νεκροταφείο. Μου ενεχείρισε στην κηδεία η αδερφή του ένα βιβλίο, με τον εύγλωττο τίτλο Συλλογή αποσταγμάτων. Πράγματι, όταν διάβασα τα σύντομα -τετράστιχα, πεντάστιχα στην πλειονότητά τους- μα τόσο πυκνά νοημάτων ποιήματά του αισθάνθηκα σαν να είχα καταναλώσει κάποιο διαλεχτό απόσταγμα, από αυτά που σου καίνε το λαρύγγι και βάζουν φωτιά στον νου. Τις προάλλες, έγινε -μετά θάνατον- η παρουσίαση στο Polis Art Cafe της τελευταίας ποιητικής συλλογής του συμμαθητή μου του Λάμπρου, ακριβώς όπως και οι προηγούμενες πάντα μέσα στον Μάρτιο, στην αρχή της άνοιξης. Έτσι λοιπόν, στη μνήμη και των δύο, θα παραθέσω ένα μικρό δείγμα από την ποίησή τους. Ξεκινώ από τον Λάμπρο Σπυριούνη.

     ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ                                                                                                                                 αποσπασματική ανάγνωση 2η

Ο αντάρτης στους Κορυσχάδες                                                                                                                                                                                      Η αγρύπνια δεύτερη ζωή

Ο έλεγχος του γεμιστήρα                                                                                                                                                                                                Η δροσερή αγωνία στο παγούρι

Το μάτι στο σκόπευτρο                                                                                                                                                                                                   Η ιδέα στα χέρια της ευθύνης                                                                                                                                                                                                 

 Ο κόκορας σηκωμένος                                                                                                                                                                                                  Το όραμα τρέχει στα μάγουλα  

Ο δείκτης στη σκανδάλη                                                                                                                                                                                                 Η ανατριχίλα στην πλάτη της συνείδησης

Η πίστη στάζει στις παλάσκες                                                                                                                                                                                        Το μυστικό έξω από τον τάφο

Την λαμπάδα σού δίνω

Για να δεις στον καθρέφτη.

 Δεν τα ξεχωρίζεις;   

Καταραμένος να 'σαι

Και συ και τα στιχάκια σου.                    

Από την ποιητική συλλογή του, "Η εκ φύσεως" (Εκδ. Μανδραγόρας 2019). Ακολουθεί ακόμη ένα από την ίδια ποιητική συλλογή που έμελλε να είναι η τελευταία του.                                                                                                                                                  

ΤΟ ΞΟΡΚΙ  

Έλα στην αγκαλιά μου,

Του είπε η Θεά

Να σε ξεματιάσω:

εεω οοω ηια

Μανία, Μάνια, Μανιώ, Μαντώ

εεω οοω ηια

Τρυφερά μέσα στα αίματα τον κράταγαν οι Άγγελοι.

Μεγάλος πονοκέφαλος η ποίηση.

Και τώρα ένα δείγμα της ποίησης του Αντώνη Σκουλούδη από τη "Συλλογή αποσταγμάτων":

Περί καλοζωίας

 Βολεύει

να λες ό,τι πιστεύεις

παρά να 

επιμελείσαι

αυτό που λες.

Αναζητήσεις

Είμαι ένας ολομόναχος

που του μένει απέραντος χρόνος 

να ψάχνει 

την τέλεια

Συντροφικότητα.

Περί ευφυΐας

Ευτυχώς

Μάκρυνε ο καιρός

που γνώριζα τις λύσεις

πριν απ' τα προβλήματα, 

που ήξερα το επέκεινα 

της στιγμής

πριν απ' την ίδια.

Που 'ξερα πως να ζει κανείς

πριν απ' τον πόνο

"Έρπων επί στομάχου και αγκώνων"

προσεγγίζω το αφελές!

* Ένα χαϊκού του Kyoshi (1874-1959), από τη συλλογή χαϊκού με τίτλο "Το ραβδί του οδοιπόρου", εκδ. ΑΙΩΡΑ 2014. Περισσότερα γι' αυτήν τη μορφή ποίησης που έλκει την καταγωγή από την Ιαπωνία στο αυριανό σημείωμα.