Όλα τα ζώα είναι ίσα...

Συμπληρώνω τον τίτλο "(...) αλλά μερικά ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα". Αυτό το έγραψε ο Τζορτζ Όργουελ το 1945 στο εμβληματικό του μυθιστόρημα Η φάρμα των ζώων. Αυτή τη μεγάλη και συνάμα οδυνηρή αλήθεια την παρατηρούμε γύρω μας, στον δικό μας μικρόκοσμο και βέβαια σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα σε όσα συμβαίνουν στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Μια επιβεβαίωση αυτής της παρατήρησης αποτελούν τα όσα συνέβησαν και πρόκειται να συμβούν ενόψει του δημοψηφίσματος που πρόκειται να γίνει στην Αγγλία σχετικά με το Brexit. Η Μαργαρίτα Κουλεντιανού, στην Εφημερίδα των Συντακτών, περιγράφει υπέροχα αυτήν τη θεμελιώδη αρχή και αξία ανάμεσα στις άλλες που θεμελιώνουν το τωρινό ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Δηλαδή αυτήν της ανισότητας παρ' όλες τις υποκριτικές φωνές περί του αντιθέτου. Υπάρχουν ευρωπαϊκά κράτη πρώτης και δεύτερης ταχύτητας. Το ζήσαμε αυτό και εξακολουθούμε να το βιώνουμε ακόμα. Και αφήνει, είμαι βέβαιος, μια πικρή γεύση σε όλους όσους πιστεύουν και κρατούν ζεστό ακόμα το όνειρο της Ευρώπης των λαών. Και δυστυχώς αυτή τη θεμελιώδη αδικία την αποδεχόμαστε, προφανώς σαν ένα αναγκαίο κακό, αλλά για ποιο λόγο; Τι θα έλεγε άραγε επ' αυτού ο Λεωνίδας Κύρκος; Ακολουθεί το κείμενο:

Η Βρετανική απειλή

Άρχισε επίσημα στη Βρετανία η προεκλογική εκστρατεία για το "Brexit". Η κυβέρνηση έστειλε ήδη σε όλους τους κατοίκους της Αγγλίας με μόνιμη διεύθυνση πολυτελές δεκαεξασέλιδο φυλλάδιο που ενημερώνει γιατί τους συμφέρει να μείνουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό και μόνο έχει πλάκα, αν σκεφτεί κανείς ότι ο Κάμερον βγήκε πρωθυπουργός με την ακριβώς αντίθετη ρητορική. Ένα από τα προεκλογικά του ατού ήταν ότι υποσχέθηκε δημοψήφισμα για το "Brexit". Δεν έχει περάσει ούτε ένας χρόνος από τότε που με την συντριπτική του πλειοψηφία μετά τις εκλογές, ο Κάμερον έγινε φόβος και τρόμος για τους Ευρωπαίους, απειλώντας τους με "Brexit".

Και τώρα ήρθε η κρίσιμη στιγμή του δημοψηφίσματος -σε δύο μήνες θα ξέρουμε. Αυτό που θα ξέρουμε, βέβαια, δεν είναι τι θα κάνει το Ηνωμένο Βασίλειο ως προς την Ευρώπη, αλλά τι πιστεύουν οι Βρετανοί πολίτες ότι πρέπει να γίνει. Το αποτέλεσμα του δημοξηφίσματος δεν είναι δεσμευτικό για την κυβέρνηση - όπως βλέπετε αυτά συμβαίνουν και στην Εσπερία. Είναι αλήθεια ότι κάποια στιγμή, όλοι εμείς οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να αρχίσουμε να διεκδικούμε διάφορα δικαιώματα που κάποτε μας φαίνονταν αυτονόητα, όμως έχουν γίνει πια πολύ χλωμά. Το δικαίωμα να γίνονται σεβαστές οι αποφάσεις των λαών είναι ένα από αυτά. Τα αποτελέσματα σε εκλογές και δημοξηφίσματα πρέπει να πάψουν να αγνοούνται από τα διάφορα διευθυντήρια που έχουν υποκαταστήσει τις κυβερνήσεις. Η Ενωμένη Ευρώπη πρέπει να επιστρέψει στις ιδρυτικές της αξίες.

Κάτι τέτοιο, όπως φαίνεται, απέχει πολύ από τη σημερινή πραγματικότητα, στην οποία η ένωση της Ευρώπης μετριέται με μονάδες τελείως διαφορετικές. Η Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία καλεί το φυλλάδιο του Κάμερον έχει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά: ΔΕν έχει ενιαίο νόμισμα, υπάρχουν συνοριακοί έλεγχοι που μάλιστα θα ενισχυθούν, οι Ευρωπαίοι θα θεωρούνται μετανάστες για τη Βρετανία και δεν θα έχουν προνοιακά δικαιώματα, ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο δεν πρόκειται να συμμετάσχει στην περαιτέρω ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Θα ωφεληθεί, όμως, γιατί θα συνεχίσει απρόσκοπτα τις εμπορικές του σχέσεις με την Ε.Ε. και θα επωφεληθεί από μέτρα για την ασφάλεια όπως οι έλεγχοι του DNA. Για ποιά Ευρώπη μιλάει ο Κάμερον;

Προφανώς για την Ευρώπη που του υποσχέθηκαν στην τελευταία σύνοδο κορυφής, εκεί που ο δικός μας θα έβαζε σχετικό βέτο, αλλά το σκέφτηκε καλύτερα και είπε άσε. Για την Ευρώπη πολλών ταχυτήτων, που εκφράζονται σε όλα τα επίπεδα; από τα επιτόκια δανεισμού μέχρι το ύψος του ΦΠΑ (άλλο είναι ο βρετανικός ΦΠΑ του 20% από τον οποίο εξαιρούνται σχεδόν τα πάντα, από τα είδη διατροφής μέχρι τα παιδικά ρούχα, και άλλο ο ελληνικός ΦΠΑ του 23% που τείνει να γίνει 24% και περιλαμβάνει σχεδόν τα πάντα). Για την Ευρώπη με τα κλειστά σύνορα, τις εθνικές πολιτικές, την εξυπηρέτηση μόνο ιδίων συμφερόντων, τον διαχωρισμό των Ευρωπαίων πολιτών σε κατηγορίες ανάλογα με την χώρα προέλευσής τους. Αυτή την Ευρώπη προπαγανδίζει το εικονογραφημένο φυλλάδιο που μοίρασε στους πολίτες της η βρετανική κυβέρνηση, αυτή την Ευρώπη υποσχέθηκαν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι στον Κάμερον, αυτή την Ευρώπη θέλουν και οι ίδιοι να οικοδομήσουν: Ότι υπάρχουν χώρες πρώτης και δεύτερης κατηγορίας το έχουμε ήδη βιώσει. Οτι υπάρχουν πολίτες πρώτης και δεύτερης κατηγορίας το μάθαμε καλά, σε Ελλάδα, Ισπανία, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Κύπρο, όλα τα χρόνια των μνημονίων. Οτι το κλείσιμο των συνόρων είναι πια αποδεκτή πολιτική το βλέπουμε κάθε μέρα γύρω μας. Δεν είναι, όμως, τα κλειστά σύνορα της ΠΓΔΜ ευρωπαϊκό πρόβλημα, αλλά τα κλειστά σύνορα Ιταλίας-Αυστρίας που θα έπρεπε να ταρακουνήσουν κάποιες ευρωπαϊκές ψυχές.

Όπως θα έπρεπε να τις ταρακουνήσουν και όλα αυτά που υπόσχεται ο Κάμερον στους πολίτες του αν ψηφίσουν υπέρ της παραμονής τους στην Ε.Ε. καταφέροντας ένα ακόμα πλήγμα στο παλιό όνειρο για την Ευρώπη των λαών.