Ο επίμονος κηπουρός και οι Big Pharma...

Τις προάλλες, εκεί που ρουφούσα ηδονικά το καφεδάκι μου, μου τηλεφωνεί εν εξάλλω καταστάσει ο καλός μου φίλος Μιχάλης Τσικ., για να διαμαρτυρηθεί που ένας -δεν θυμόταν το όνομά του- συριζαίος δημοσιογράφος, στην πρωινή εκπομπή των Χασαπόπουλου-Τάκη, εκεί στα νερά του Μέγκα τσάνελε, τα σκάτωσε -επιεικώς κατά τη γνώμη του- για το φλέγον θέμα της πατέντας των εμβολίων, κατά του κορονοϊού, ότι τον έπιασαν... κώτσο -κατά το κοινώς λεγόμενο- κάτι κυβερνητικοί, ότι έτσι δεν θα πάει μπροστά ο ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ., κ.λπ.

Του απάντησα, για πολλοστή φορά, ότι δεν αισθάνομαι υπόλογος για τις υπαρκτές αντιπολιτευτικές ανεπάρκειες του ΣΥΡΙΖΑ, και καλύτερα να μου εξηγήσει τον λόγο του εκνευρισμού του. Λίγα λόγια, πρώτα για τον φίλο μου. Γνωριζόμαστε από τα φοιτητικά έδρανα και από το αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα, στο οποίο ανδρωθήκαμε. Εκτός από εξαιρετικός επαγγελματίας είναι και εξαιρετικός δάσκαλος βιολογίας, σε φροντιστήριο για τους υποψήφιους φοιτητές ιατρικής και οδοντιατρικής. Την αξία του μαρτυρά το υψηλό ποσοστό επιτυχίας των υποψηφίων που προπαρασκευάζει. Ετοιμάζει μάλιστα να εκδώσει σχετικό βιβλίο. Άρα είναι βαθύς γνώστης του αντικειμένου και τη γνώμη του την ακούω με τη δέουσα προσοχή. 

Τώρα, ο λόγος του θυμού του είναι ότι ξεφεύγει ηθελημένα ή μη από όλο το πολιτικό σύστημα -πέραν της προφανούς ανθρωπιστικής παραμέτρου- η σημασία της πρότασης να δοθεί ελεύθερα η πατέντα παρασκευής των εμβολίων κατά του κορονοϊού, ώστε αυτά να παράγονται ελεύθερα από όσους μπορούν. Ως γνωστόν, ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, με όλο το βάρος της υπερδύναμης, έκανε αυτή την πρόταση, την οποία αμέσως δέχθηκε ο ΠΟΥ. Ο Μπάιντεν, ο οποίος έχει βαλθεί να διορθώσει πολλά από τα δεινά που συσσωρεύτηκαν στην πλάτη της πλειονότητας των συμπολιτών του, επί της θητείας του γελοίου βαψομαλλιά Ντόναλντ, είχε δώσει προεκλογικά αυτή την υπόσχεση. Βεβαίως, εμείς οι Έλληνες έχουμε συνηθίσει αυτό το θεατρικό προεκλογικό δρώμενο του τύπου: υποσχέσεις εμείς, ψηφαλάκια εσείς. Επομένως δεν εντυπωσιαζόμαστε εύκολα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.  Όμως, ο κοιμισμένος Τζο, όπως τον αποκαλούσαν προεκλογικά με χαιρεκακία οι αντίπαλοί του, έχει βαλθεί με την ορμή ενός δραστήριου σοσιαλιστή να παίρνει το ένα μέτρο μετά το άλλο σε ξεκάθαρη φιλολαϊκή κατεύθυνση. Κλιματική αλλαγή, διπλασιασμός και βάλε κατώτατου μισθού, φορολόγηση των πλουσίων και τα έσοδα υπέρ της περιστολής των ανισοτήτων, στήριξη του κράτους πρόνοιας, είναι μερικά από τα αρκετά μέτρα σε προοδευτικότατη κατεύθυνση -ακούς, Ευρώπη;- που νομοθετεί τους πρώτους μήνες της προεδρίας του. Ανάμεσα σε αυτά και το θέμα των πατεντών. Δεδομένου μάλιστα ότι η Αμερική δέχεται μεγάλες προσφυγικές ροές, νόμιμες και παράνομες, από όλη την αμερικανική ήπειρο, η πρότασή του, που ως λογική συνέπεια θα έχει την παραγωγή φτηνών εμβολίων, θα περιορίσει δραστικά την πανδημία και τις επιπτώσεις της σε φτωχά κράτη, τα οποία τροφοδοτούν με τη σειρά τους τα μεταναστευτικά κύματα με δυνάμει μετανάστες-φορείς. 

Ας ξαναδιασχίσουμε, όμως, τον Ατλαντικό και ας προσγειωθούμε στη Γηραιά ήπειρο, η οποία δεν αντέχει ούτε να ακούει τέτοιες προτάσεις. Τυφλές, θεόκουφες, αντιδραστικές ηγεσίες, που το μόνο μέλημά τους είναι να μη διαταράξουν τις ισορροπίες και τις επωφελείς σχέσεις με τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα. Στην περίπτωσή μας, τις μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες, τις Big Pharma. Κακά τα ψέματα, στην τραγωδία της πανδημίας αυτές βλέπουν μια πελώρια ευκαιρία να αυξήσουν τα κέρδη τους. Εδώ, στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας και της ελιάς, το όλο θέμα ευτελίζεται στο αν ο Κυριάκος προηγήθηκε του Αλέξη, σε μια ανάλογη πρόταση, όπως εκείνη του Μπάιντεν. Για να είμαστε δίκαιοι, πρώτος ο Κ. Μητσοτάκης έκανε τη σχετική πρόταση (εδώ) και λίγο μετά ακολούθησε ο Αλέξης (εδώ). Βεβαίως λίγο αργότερα και πριν το ιερατείο της ΕΕ λαλήσει τρις, η πρωθυπουργάρα μας στη Βουλή -απαντώντας στον Τσίπρα- φρόντισε να διαψεύσει τον ίδιο τον εαυτό του. Και το χειροκρότημα των... αρίστων έπιπτε right through! Παρακολουθείστε το βίντεο στο τέλος του άρθρου.

Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από το TVXs.

Ωστόσο, ας επανέλθω στον φίλο μου τον Μιχάλη και στον θυμό του. Μου λέει λοιπόν πόσο καλό θα ήταν για την πατρίδα μας και όχι μόνο να γίνει γνώστης μιας πρωτοποριακής τεχνολογίας παρασκευής εμβολίων, θα έλεγα διέγερσης του ανοσολογικού μας μηχανισμού, έναντι παθογόνων εισβολέων, η οποία είναι βέβαιο ότι θα φανεί ιδιαίτερα χρήσιμη απέναντι στις μελλοντικές απειλές. Πιστέψτε με, κανένας δεν γνωρίζει τι μας περιμένει, όταν στρίψουμε τη γωνία... Φυσικά η γνώση της τεχνολογίας είναι το πρώτο βήμα. Έπονται άλλα εξίσου σοβαρά, που δεν είναι του παρόντος σημειώματος. Ένα παράδειγμα θα σας πω μόνο. Φανταστείτε ένα πανευρωπαϊκό κέντρο χρηματοδοτούμενο από τη Ε.Κ.Τ., ελεγχόμενο από την αρμόδια διεύθυνση της ΕΕ, αφιερωμένο κατ' αρχάς στην παραγωγή ελεύθερων, υψηλής τεχνολογίας φαρμακευτικών πατεντών, για διάφορες ασθένειες. Θα μου πείτε και με το δίκιο σας, καλά, ρε φίλε, θα συμφωνούσαν ποτέ οι Ευρωπαίοι ηγέτες, στιλ Μητσοτάκη και σια, σε τόσο... σοσιαλισμό; Εδώ, μπροστά σε μια φονική πανδημία και δεν μπορούν να αρθούν υπεράνω των ιδεολογικών εμμονών τους κι εσύ ζητάς τον ουρανό με τ' άστρα; Δίκιο έχετε, αλλά άμα δεν ονειρευτείς, φίλοι μου, κάτι καλύτερο, βράσε όρυζα.

Με αυτά και με αυτά, θυμήθηκα εκείνη την ωραία ταινία με τον Ραλφ Φάινς και τη Ρέιτσελ Βάις, τον Επίμονο κηπουρό, κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Τζον Λε Καρέ. Στο βιβλίο, αλλά και στην ταινία, ξεμπροστιάζονταν οι ανήθικες-εγκληματικές πρακτικές των μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών, μαζί με τα πάρε-δώσε με τους διεφθαρμένους πολιτικούς και τις ξεπουλημένες κυβερνήσεις. Πολύ διδακτική ταινία. Μάλιστα, στο τέλος της, λίγο πριν αρχίσει η αναφορά όλων των συντελεστών της, υπάρχει μια ακροτελεύτεια αναφορά του Λε Καρέ, παρμένη από το βιβλίο: "[...] αλλά μπορώ να σας πω, καθώς το ταξίδι μου μέσα από τη φαρμακευτική ζούγκλα προχώρησε, συνειδητοποίησα ότι, σε σύγκριση με την πραγματικότητα, η ιστορία μου ήταν τόσο εξημερωμένη όσο μια καρτ ποστάλ διακοπών".