Νομιμότητα, Αριστερά και ηθικό πλεονέκτημα (;)

Αναφέρομαι στη γνωστή ιστορία της κ. Αντωνοπούλου, υπουργού σε κρίσιμο και ευαίσθητο υπουργείο το οποίο επιβλέπει το περιβάλλον και τον κόσμο της εργασίας που στα μνημονιακά χρόνια κακοποιήθηκε αφόρητα και συνεχίζει να υφίσταται ένα κάρο αδικίες, στρεβλώσεις κι άλλα ακατανόμαστα, ακόμη ΚΑΙ επί των ημερών της σημερινής κυβέρνησης, ό,τι κι αν επικαλείται για δικαιολογία ή θεραπεία. 

Η όλη ιστορία μου θύμισε τον Βουλγαράκη του "νόμιμου, άρα και ηθικού". Σε μια κανονική χώρα τέτοιου είδους επιδόματα καθώς κι άλλες ατέλειες θα έπρεπε να (αν) δίνονται με το σταγονόμετρο και με αυστηρά εισοδηματικά κριτήρια. Αυτά τα δόλια κοινωνικά επιδόματα δίνονται με εισοδηματικά κριτήρια ή κάνω λάθος; Για παράδειγμα η μητέρα μου, που ξεπερνούσε -τότε- η σύνταξή της τα 1.000 ευρώ (τώρα όχι πλέον), δεν έλαβε κανένα επίδομα. Η υπουργός όμως, που μαζί με τον σύζυγό της έχουν σημαντικότατη κινητή και ακίνητη περιουσία, το διεκδίκησε και το έλαβε όταν συμπολίτες της ζορίζονται αφόρητα να τα βγάλουν πέρα. Η κ. Ράνια Αντωνοπούλου δεν ενδιαφέρθηκε καθόλου, δεν της πέρασε καν από το μυαλό, πόσο ισοπεδώνει τα όποια ράκη ηθικού πλεονεκτήματος έχουν απομείνει στην πρωτοδεύτερη φορά Αριστερά μετά τις μεταλλάξεις της. Πόσο προκλητικό είναι να επιδοτείσαι για το ενοίκιό σου, όταν ομολογημένα συμπολίτες σου κινδυνεύουν ή χάνουν τα σπίτια τους για χρέη στην εφορία, στα ταμεία, στις τράπεζες. Τουλάχιστον, αν το διέθετε κάπου όπου υπάρχει ανάγκη και για τα 20 ευρώ, θα ήταν κάτι που θα την τιμούσε. Όμως δεν της πέρασε καν από το μυαλό.

Φυσικά η υποκρισία της αντιπολίτευσης σπάει κόκαλα. Δεκαετίες τα διάφορα... φτωχαδάκια των Πασοκονουδούδων παντελόνιαζαν τα επιδόματα και τώρα κάνουν ότι δεν έχουν ιδέα για τον φόνο... Το μόνο θετικό που μπορώ να αναγνωρίσω είναι ότι έθεσαν τις παραιτήσεις τους στη διάθεση του πρωθυπουργού, καθώς και την πρωτοβουλία του τελευταίου για ακύρωση του συγκεκριμένου νόμου. Αλήθεια, από πόσους δημόσιους λειτουργούς των κομμάτων που σκούζουνε σήμερα το έχετε δει αυτό; Πόσοι υπουργοί του πάλαι ποτέ δικομματισμού παραιτήθηκαν ή έθεσαν την παραίτησή τους στη διάθεση του εκάστοτε πρωθυπουργού, ιδία πρωτοβουλία; Απάντηση: Ποτέ! Κι αν κάνω λάθος διορθώστε με παρακαλώ. Απεναντίας κατσικώνονταν στην όποια θέση ευθύνης κατείχαν και δεν μετακινούνταν ούτε εκατοστό.

Τώρα που επικρέμαται η δαμόκλειος σπάθη της Novartis πάνω από τα κεφάλια των στελεχών τους και μιλώ αποκλειστικά για την πελώρια πολιτική ευθύνη -ούτε καν για πιθανή ποινική- που έχουν γι' αυτή τη συγκεκριμένη μιζοθύελλα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ εδώ και πάνω από δέκα χρόνια, το συγκεκριμένο βαρύ ηθικό ατόπημα της υπουργού ήταν θεόσταλτο. Και δεν γνωρίζω αν υπάρχουν ισοδύναμα -επίκαιρη λέξη που όλοι τη νιώσαμε- για τον ΣΥΡΙΖΑ που, κατά τον πρωθυπουργό μας, είναι η (αριστερή) συνείδηση αυτής της κυβέρνησης για να διορθώσει την αμετροέπεια της κ. Αντωνοπούλου. Και υπενθυμίζω, αγαπητοί μου φίλοι, ότι σε τέτοιας φύσης θέματα, ιδιαίτερα αν αυτοπροσδιορίζεσαι ριζοσπάστης αριστερός, δεν χωρούν ετεροπροσδιορισμοί, ούτε συγκρίσεις με τους προηγούμενους. Υποτίθεται ότι είσαι κάποιος άλλος...