Μπαμ ηκούσθη στον αέρα...

... και εσχίσθη το καταπέτασμα του "σοσιαλιστικού" ναού, όπως τον γνωρίζαμε και είδε η ανθρωπότητα την πραγματικότητα πίσω από τις διακηρύξεις, τον μύθο και την προπαγάνδα. Τη λέξη σοσιαλισμός τη βάζω μέσα σε εισαγωγικά, γιατί αυτά τα ανελεύθερα, γραφειοκρατικά και αυταρχικά καθεστώτα δεν είχαν καμία σχέση με τον σοσιαλισμό -όπως τον είχαν ονειρευτεί οι ιδρυτικοί πατεράδες του και όπως είχαν εναποθέσει σε αυτόν τις ελπίδες τους γενιές και γενιές αγωνιστών όπου γης. Μάλλον τα καθεστώτα που προανέφερα είχαν σχέση με τη δυσφήμισή του. Αυτή την άποψη είχα πριν από το μπαμ, την ίδια έχω -στο πολλαπλάσιο- και τώρα, τριάντα χρόνια μετά. Λοιπόν μια τριακονταετία πέρασε από τότε που τελείως αναπάντεχα και εν μία νυκτί το τείχος που οριοθετούσε το Δυτικό Βερολίνο από την υπόλοιπη πόλη, στην τότε Λαοκρατική Σοσιαλιστική Γερμανία, έπεφτε με πάταγο και με εκδηλώσεις λαϊκού ενθουσιασμού και στα δύο τμήματα της τότε διχασμένης πόλης. Ό,τι έχει απομείνει από το τείχος πλέον αποτελεί τουριστικό τοπόσημο, με πολλά και εύστοχα γκράφιτι στην επιφάνειά του. Για όσους βέβαια ανδρώθηκαν στη ζοφερή ατμόσφαιρα του Ψυχρού Πολέμου, πέρα από τουριστική ατραξιόν, συμβολίζει το απροσδόκητο της ιστορικής πορείας των λαών. Ένα τυχαίο γεγονός, μια παρεξήγηση επέδρασε καταλυτικά στην κατακλυσμιαία έκφραση του αισθήματος της λαϊκής δυσαρέσκειας και της επιθυμίας για ελευθερία. Βλέπετε, είχαν τα βασικά για την επιβίωσή τους, αλλά τους έλειπε ένα άυλο και συγχρόνως τόσο χειροπιαστό αγαθό για την καθημερινότητα: η ελευθερία έκφρασης, αυτοδιάθεσης και μετακίνησης. 

Αυτές τις μέρες γράφονται πολλά με αφορμή την πτώση του Τείχους και τη μετέπειτα πτώση ολόκληρου του "σοσιαλιστικού" μπλοκ, που ζούσε και ανέπνεε κάτω από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της Σοβιετικής Ένωσης. Ήταν για το καλό ή για το κακό των λαών; Τι κέρδισαν, τι έχασαν; Οι ελπίδες που ξεχείλιζαν από την καρδιά τους εκείνη τη νύχτα και τις μέρες που ακολούθησαν δικαιώθηκαν; Δύσκολα ερωτήματα, ακόμη πιο δύσκολες οι απαντήσεις. Το βέβαιο είναι ότι τις ώρες εκείνες επικρατούσε πολύς ενθουσιασμός και αγαλλίαση. Θυμάμαι που παρακολουθούσα τα συμβάντα από την τηλεόραση και το σαγόνι μου είχε φτάσει στο πάτωμα. Απίστευτες στιγμές... 

Όποιος επιθυμεί μπορεί να διαβάσει ένα άρθρο του Μπάμπη Αγρολάμπου από την ΕφΣυν, που ασχολείται περισσότερο με το σήμερα στην άλλοτε κραταιά Ανατολική Γερμανία. Τώρα υπάρχει ελευθερία έκφρασης και ελεύθερες εκλογές, κάτι που ποθούσαν οι πολίτες εκείνης της χώρας το μακρινό 1989, η οποία εν μία νυκτί έσβησε - ευτυχώς δίχως να ανοίξει ρουθούνι. Τώρα, επίσης, υπάρχει ανεργία, εσωτερική μετανάστευση, φτώχεια, άνοδος του νεοφασισμού κι άλλα ζοφερά. Θυμίζει κάπως τα ψιλά γράμματα που συνοδεύουν συνήθως οποιοδήποτε έγγραφο απόκτησης αγαθών ή υπηρεσιών και που σχεδόν πάντοτε είναι εις βάρος μας.