Μουντιάλ, σε ευχαριστώ πολύ...

"...Το σημαντικό, λοιπόν, σήμερα είναι ότι τελειώνει η αβεβαιότητα για την Ελλάδα, είναι ότι η Ελλάδα επιστρέφει και ταυτόχρονα τελειώνει και η εποχή της λιτότητας για την Ελλάδα. Με βάση τις προβλέψεις για το 2019, 2020, 2021, 2022 έχουμε πλέον δημοσιονομικό χώρο, πέρα από την υποχρέωσή μας να’ χουμε 3,5% πρωτογενή πλεονάσματα από το ’19 έως το ’22".

Το παραπάνω απόσπασμα είναι μέρος της απάντησης του Αλ. Τσίπρα σε μια ερώτηση δημοσιογράφου στο τηλεοπτικό κανάλι Bloomberg, στο πλαίσιο μιας συνέντευξης που έδωσε εκεί κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αιδημόνως δεν περιλαμβάνει στην απάντησή του το δημοσιονομικό πλεόνασμα ύψους 2,2% του ΑΕΠ, από το 2023 ως το 2060. Σου λέει, αυτό είναι κοτζάμ 1,3% χαμηλότερο, άρα εξ ορισμού ελαφρύτερο και το 'χουμε, βρε αδερφέ. Τώρα βέβαια θυμάμαι μια άλλη απόφαση, ενός άλλου Γιούρογκρουπ (15/7/2017), όπου τα πρωτογενή πλεονάσματα της περιόδου 2023-2060 θα ήταν "κοντά στο 2%". Αλλά, φίλοι μου, ας μη γινόμαστε ψιλικατζήδες με τα δισεκατομμύρια, δεν ταιριάζει στους ανοιχτούς ορίζοντες και στις επιδιώξεις αυτής εδώ της κυβέρνησης, που με στιβαρό χέρι μάς οδηγεί... στην παραγωγική, οικονομική και κοινωνική ανάκαμψη γιατί όχι και στον σοσιαλισμό! Πού το θυμήθηκα αυτό το τελευταίο τώρα; Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!

Ας επιστρέψουμε καλύτερα στο ήρεμο λιμάνι που μας εξασφάλισε η καλή μας κυβέρνηση μέσω του 3ου "αριστερού μνημονίου" και όλων των αξιολογήσεων, με αποκορύφωμα τη τελευταία, απ' όπου και θα εξορμήσουμε για να κατακτήσουμε τη Γη της Επαγγελίας, έτσι όπως ταιριάζει στους Έλληνες. Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Κατόπιν σκληρών διαπραγματεύσεων με τους δανειστές μας, κατάφερε η κυβέρνηση ένα καίριο χτύπημα στο τέρας της λιτότητας με τον επανυπολογισμό και την επακόλουθη μείωση από 1/1/2019 των συντάξεων - ξέρετε την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς που προκαλούσε αφόρητο πληθωρισμό. Ειδικοί υπολογίζουν ότι μεσοσταθμικά οι μειώσεις θα κυμαίνονται μεταξύ μιας και δύο συντάξεων το χρόνο για χιλιάδες τυχερών συνταξιούχων.

Συγχρόνως συνομολόγησε με τους "σωτήρες" μας τη μείωση του αφορολόγητου (από 1/1/2020), έτσι ώστε να πληρώνουν φόρο ακόμη και αυτοί που έχουν εισόδημα 5.800 ευρώ τον χρόνο, δείχνοντας έτσι την ευαισθησία της απέναντι σε όλους τους χαμηλόμισθους που διαχρονικά ντρέπονταν που δεν συμμετείχαν στα φορολογικά βάρη και αισθάνονταν μειονεκτικά. Διορθώθηκε έτσι μια μεγάλη κοινωνική αδικία.

Στη τελευταία απόφαση του Γιούρογκρουπ, μετά από μάχη χαρακωμάτων με τους "σωτήρες" μας, αποτυπώθηκε πέραν πάσης αμφιβολίας η αταλάντευτη εμμονή της κυβέρνησής μας σε ένα μπλίτζκριγκ ιδιωτικοποιήσεων, όπως ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΔΕΣΦΑ, ΔΕΠΑ, των λιμανιών της Αλεξανδρούπολης και της Καβάλας κ.ά. Αν αυτός δεν είναι ο βεβαιότερος και πλέον ενάρετος δρόμος για την πολυπόθητη ανάπτυξη, τότε ποιος είναι παρακαλώ;

Ακόμη, αν δεν κάνω λάθος, η κυβέρνησή μας κατάφερε καίρια θεραπευτική παρέμβαση στην πληγή που λέγεται ΕΚΑΣ που, όπως όλοι γνωρίζουμε, τόσα δεινά είχε συσσωρεύσει στους συνταξιούχους που το ελάμβαναν. Από τον Δεκέμβριο του 2018 και ως τον Δεκέμβριο του 2019 σταδιακά θα καταργηθεί τελείως. Λιτότητα, τρέμε γιατί μετράς μήνες.

Ακόμη με τον ασίγαστο αγώνα της κυβέρνησής μας καταφέραμε όχι απλώς να συνεχίσουμε τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς αλλά να τους πάμε σε ένα νέο, ανώτερο επίπεδο. Μάλιστα οι αρμόδιες ελληνικές αρχές θα παρέχουν συνεχή πληροφόρηση επί μηνιαίας βάσης για την πορεία των πλειστηριασμών. Μιλάμε για αποφασιστικότητα και συνέπεια λόγων και πράξεων.

Για τα πλεονάσματα τι να πω, τι να προσθέσω; Εδώ πραγματικά το άσχημο πρόσωπο της λιτότητας έφαγε μια εύστοχη γροθιά στη μούρη που κυριολεκτικά την ξεδόντιασε. Διαπρεπείς οικονομολόγοι έχουν μείνει έκθαμβοι από αυτή τη στοχοθεσία και από εδώ και πέρα θα συστήνουν την περίπτωση της Ελλάδας σαν τη ενδεδειγμένη λύση σε παρόμοια προβλήματα. Άλλη μια φορά η πατρίδα μας γράφει ιστορία και δείχνει τον δρόμο.

Επιτέλους, με τον ασίγαστο αγώνα της η κυβέρνησή μας κατάφερε να αποσπάσει την υπογραφή των "σωτήρων" μας, έτσι ώστε να της επιτραπεί να σταθεί αρωγός σε  όσα στελέχη του ΤΑΙΠΕΔ κατηγορούνταν από τη δικαιοσύνη, και ιδιαίτερα σε αυτό το παιδί, τον Ανδρέα τον Γεωργίου, που τόσο άδικα κατατρέχεται από αυτήν που αναγκάστηκε να ξενιτευτεί. Μάλιστα έφτασε ο ίδιος ο πρωθυπουργός μας να υπερασπιστεί αυτόν τον εκπληκτικό επιστήμονα που καταδέχτηκε, ενώ κατείχε ζηλευτή θέση στο ΔΝΤ, να ξεπέσει και να εργάζεται συγχρόνως και στην ΕΛΣΤΑΤ. Ο Αλέξης μας προσπάθησε να διορθώσει τις σκαστές αδικίες που υφίσταται ο λαμπρός αυτός άνθρωπος λέγοντας: "Δεν κρύψαμε ποτέ ότι αναγνωρίζουμε τα αριθμητικά στοιχεία του (σ.σ. Γεωργίου). Αλλά η δικαιοσύνη και τα δικαστήρια είναι ανεξάρτητα. Αυτήν ακριβώς την ανεξαρτησία θέλουμε να τη βελτιώσουμε στην Ελλάδα. Αν όμως μας ζητήσει το δικαστήριο να καταθέσουμε υπέρ του, θα το κάνουμε". Αυτή είναι δικαίωση! Ο Αλέξης μας έβαλε τα πράγματα στη σωστή τους βάση και άφησε κάποιους... κολλημένους και αθεράπευτα ρομαντικούς να σκούζουν. Τώρα κάτι παλιότερες δηλώσεις για τα "νούμερα που μας έβαλαν στα μνημόνια", κάτι επιτροπές λογιστικού ελέγχου και αλήθειας που τα πορίσματά τους πετάχτηκαν νύχτα στον σκουπιδοντενεκέ και κάτι άλλα, ε, ας μην είμαστε μεμψίμοιροι και πικρόχολοι. Στο κάτω κάτω τα περισσότερα ήταν λόγια, ήταν ψευδαισθήσεις, ένα όνειρο μιας καλοκαιρινής νύχτας. Ενώ τώρα μιλάνε οι πράξεις και αυτές δεν λένε ποτέ ψέματα.

Και η αλήθεια, φίλοι μου, είναι ότι ενώ θέλεις να καθήσεις ήσυχος στη γωνίτσα που -νομίζεις- ότι σου αναλογεί και να προσπαθήσεις να ξεχάσεις και να ξεφουσκώσεις και να αποφορτίσεις το μυαλό σου από διάφορες ιδέες, ενοχλητικές σκέψεις και ακόμη ενοχλητικότερες μνήμες που σου έχουν κολλήσει σαν κάτι επίμονες αλογόμυγες, έρχονται κάτι λόγια, κάτι δηλώσεις και παθαίνεις έναν κάποιο ντουβρουντζά. Τι λες, καλέ μου άνθρωπε, Αλέξη; Αλήθεια έτσι τελειώνει για σένα η λιτότητα; Με συντάξεις πείνας, ασφαλιστικές εισφορές αβάσταχτες, έμμεση κι άμεση φορολογία στα ύψη, με ουσιαστική εκχώρηση για πάρα πολλά χρόνια των περιουσιακών στοιχείων της Ελλάδας σε ξένα χέρια, με τα αντιαναπτυξιακά πλεονάσματα που αποδέχτηκες κ.λπ.; Θυμάσαι μήπως μια σχετική τοποθέτησή σου στη Βουλή, όπου κατακεραύνωνες τους Σαμαροβενιζέλους που ήθελαν -τότε- να πουλήσουν τις δημόσιες επιχειρήσεις της πατρίδας μας, τα εργαλεία της ανάπτυξης, όπως τις χαρακτήριζες εσύ. Μήπως θυμάσαι τότε που δήλωνες με αγανάκτηση ότι: "Έχουμε φτάσει στο σημείο να ζουν οι νέοι με τη σύνταξη του παππού"; Δεν μπορώ να πω, το διόρθωσες. Να 'σαι καλά. Είχε ο καιρός γυρίσματα - πολλά και οδυνηρά.  Γι' αυτό λοιπόν να 'ναι καλά το Μουντιάλ που μας βοηθάει να ξεχνιόμαστε λιγάκι. Να, τώρα θα πάω να δω τον αγώνα μεταξύ Βελγίου και Ιαπωνίας. Θα τα πούμε μετά τον αγώνα, για να σας καληνυχτίσω.

Βρε παιδιά, τι ματς ήταν αυτό! Το 2ο ημίχρονο ήταν η ονείρωξη κάθε ποδοσφαιρόφιλου. Με την υποσημείωση να μην είναι η ομάδα σου αυτή που τρώει γκολ δευτερόλεπτα πριν λήξει ο αγώνας... Μετά από ένα τέτοιο θέαμα, μια τέτοια εξέλιξη, αισθάνομαι δικαιωμένος που προτιμώ να βλέπω αυτόν τον καιρό το Μουντιάλ -ας είναι καλά η κρατική τηλεόραση- και προσπαθώ να βγάλω από το μυαλό μου όσο μπορώ και τα καταφέρνω τον πολιτικό και διαπραγματευτικό θρίαμβο, που καμώνεται ότι πέτυχε η κυβέρνηση. Η επιτήρηση είναι εδώ, το χρέος είναι εδώ -λίγο μακιγιάζ του έβαλαν-, τα μνημονιακά μέτρα θα μας συνοδεύουν, τουλάχιστον εμένα και τους συνομήλικους φίλους μου, μέχρι τον τάφο. Η πλειονότητα του κόσμου θα φυτοζωεί. Οι πολιτικοί των κομμάτων του νέου δικομματισμού συν μια μικρή δόση πασοκίλας θα κατηγορούν βολικά ο ένας τον άλλον, ενώ στην πράξη θα εφαρμόζουν την ίδια πολιτική με μικρές επουσιώδεις παραλλαγές. Αυτή είναι η πραγματικότητα από την οποία κινδυνεύουμε να καταπλακωθούμε -σε ένα απροσδιόριστο διηνεκές- ακριβώς όπως στη φωτογραφία... Κι άσε τις δημοσκοπήσεις στον χαβά τους.