Μνήμη Μαρίας Δημητριάδη

Πέρασαν 14 χρόνια από τότε που σίγησε για πάντα η φωνή της Μαρίας Δημητριάδη. Αυτή που τραγούδησε ιδανικά τόσα και τόσα υπέροχα τραγούδια, μερικά εκ των οποίων πυρπόλησαν τα νιάτα μας, τότε που... πιστέψαμε πολύ σε διαφόρων λογιών αυταπάτες, όπως περίτρανα αποδείχτηκε. 

Στη μνήμη της λοιπόν δυο τραγούδια, τα οποία τα αφιερώνω εξαιρετικά σε όλους εκείνους τους Δον Κιχώτες που άφησαν τις πιο ομολογημένες και ανομολόγητες ελπίδες τους να τους οδηγήσουν στις πιο γλυκές αυταπάτες. Και δεν μετάνιωσαν!

Ο Τσε στη Ν. Υόρκη ( Δον Κιχώτες )      
Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος
Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη

Χέρσα λιβάδια, οι λεωφόροι που περνάς
κι οι ουρανοξύστες, ανεμόμυλοι που τρίζουν
τις πανοπλίες των εχθρών σου μην κοιτάς
μόνο το φόβο τους στα μάτια που γυαλίζουν.

Στέλνει ο άνεμος ευχές από μακριά
Σκιές συντρόφων σου κυκλώνουνε την πόλη
μια λιμουζίνα τ' άλογό σου προσπερνά
άξιζε ο δρόμος ως εδώ κι ας λείπουν όλοι.

Ας λέει ο χρόνος
πως γερνάει η ζωή
Σφυρίζει ο άνεμος
ακόμα αυτές τις νότες
τις τραγουδάνε
μες στις πόλεις
Δον Κιχώτες.
Ας λέει ο χρόνος
πως γερνάει η ζωή.