Μίλησε!

Και τι είπε; Ούτε λίγο ούτε πολύ δήλωσε ότι αισθάνεται δικαιωμένος, ότι η αλήθεια έλαμψε και η τιμή των προσώπων που ενεπλέχθησαν αποκαταστάθηκε και ότι "το φως νικάει πάντα στο τέλος το σκοτάδι"! Αυτό το τελευταίο μαζί με το σπάσιμο του όρκου αφωνίας, που είχε πάρει εδώ και οκτώ χρόνια, είναι αλήθεια ότι με έβαλε σε πολλές σκέψεις. Αν δεν έχετε καταλάβει ως τώρα, αναφέρομαι στις δηλώσεις που έκανε ο Κ. Καραμανλής ο Β΄ ή αλλιώς ο Έγκλειστος της Ραφήνας. 

Κατά πρώτον, η αποστροφή του -την έχουν κάνει επίσης και πολλοί άλλοι διαχρονικά- ότι "το φως νικάει πάντα στο τέλος το σκοτάδι" τη θεωρώ πολύ αισιόδοξη και υπερεκτιμημένη, επίσης πρέπει να αποδειχτεί με ιστορικά παραδείγματα. Ας πούμε, στην περίπτωση του Κυπριακού μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι το φως της δικαιοσύνης έλαμψε στο σκοτάδι της αδικίας που υφίστανται δεκαετίες τώρα οι Κύπριοι; Και δίνω μόνο ένα παράδειγμα... Αλλά και στη μικροκλίμακα της καθημερινότητάς μας πόσες φορές τυφλωθήκαμε από το εκτυφλωτικό φως της δικαιοσύνης σε όλες τις εκφάνσεις της; Τέτοιες δηλώσεις είναι καλές για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια των ψηφοφόρων, που πρέπει να πιστεύουν στον νοητό ήλιο της δικαιοσύνης, όπως έγραφε ο Ελύτης, για να αντέχουν τα κλοτσομπουνίδια της πραγματικότητας, για να παραμένουν επιλήσμονες, πειθαρχημένοι και για να μην τους μπαίνουν στο μυαλό παράξενες και ανατρεπτικές ιδέες.

Κατά δεύτερον, αναρωτήθηκα άλλη μια φορά για το σύστημα απονομής δικαιοσύνης στην Ελλάδα. Πώς καταφέρνουν σχεδόν πάντα να ξεγλιστρούν ή να πέφτουν στα μαλακά οι μεγαλόσχημοι; Στη συγκεκριμένη περίπτωση, πολιτικοί και ανώτατοι δημόσιοι υπάλληλοι. Πώς καταδικάζονται πάντα τα μικρά ψάρια; Κάποιος θα υποστήριζε ότι εδώ αποδεικνύεται η ταξική μεροληψία στην απονομή της δικαιοσύνης. Αλλά είναι μόνο αυτό; Έχω την αίσθηση ότι στις προηγμένες αστικές δημοκρατίες της ηπείρου μας τέτοια φαινόμενα είναι περιορισμένα. Πάντως κάτι σάπιο βασιλεύει στην γαλέρα της δικαιοσύνης. Κανένα από τα λεγόμενα πολιτικά σκάνδαλα που έφτασαν στο ακροατήριο -πλην Τσοχατζόπουλου- δεν κατέληξε σε καταδικαστικές αποφάσεις. Διάφοροι μεγαλόσχημοι της οικονομικής ζωής πέφτουν στα μαλακά, αθλητικοί παράγοντες αθωόνονται και συνεχίζουν το θεάρεστο έργο τους κ.ά. Δεν υπάρχει τίποτα πιο τραυματικό και πιο αποθαρρυντικό από την καταρράκωση του περί δικαίου αισθήματος. Και συγχρόνως τίποτα πιο καταλυτικό για τη διόγκωση της λαικής οργής και την εμφάνιση ισοπεδωτικών πολιτικών-κοινωνικών συμπεριφορών  και μη.  

Κατά τρίτον, υπάρχουν μερικές γκρίζες ζώνες στη "δικαίωση" του Καραμανλή του Βου. Το ίδιο δικαστήριο, που απάλλαξε από όλες τις κατηγορίες όσους κάθισαν στο εδώλιο για την υπόθεση του Βατοπεδίου, ρητά διατύπωσε: 1) Οι κατηγορούμενοι εκτελούσαν εντολές των πολιτικών προϊσταμένων τους, δηλαδή του Κωστάκη! 2) Το ίδιο δικαστήριο αποφάνθηκε ότι οι εκτάσεις γης που παραχωρήθηκαν στους καλόγερους-επενδυτές με αντάλλαγμα τη λίμνη Βιστωνίδα ανήκουν αποκλειστικά στο δημόσιο! 3) Καλό είναι να θυμόμαστε ότι ο Κ. Καραμανλής είχε κλείσει εσπευσμένα τη Βουλή για να παραγραφούν οι ποινικές ευθύνες των υπουργών του. 4) Υπάρχει επίσης μια λεπτομέρεια που έρχεται σε σκληρή αντίθεση με ό,τι δήλωσε ο Κ. Καραμανλής για τη δικαστική απόφαση: Τον Δεκεμβρη του 2008, σε μια ομιλία του στην κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ. είχε χαρακτηρίσει σκανδαλώδη τα πραχθέντα από την πλευρά της Μονής Βατοπεδίου, είχε κάνει την αυτοκριτική του, λέγοντας ότι δεν είχε αντιληφθεί εγκαίρως τα τεκταινόμενα και αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη, σαν γενναίος πολιτικός άντρας που είναι, ξεσηκώνοντας τους βουλευτές του σε ενθουσιώδεις επευφημίες. Για του λόγου το αληθές, ιδού και το σχετικό λινκ:  www.youtube.com/watch?v=jaTi_JbzJ-o 

Πού βρίσκεται λοιπόν η αλήθεια τότε ή τώρα; Και η πολιτική ευθύνη; Ξέχασα όμως, εφόσον είναι νόμιμο, δηλαδή τα δικαστήρια δεν βρίσκουν τίποτα αξιόποινο, είναι και από χέρι ηθικό! Για μένα αυτό το σκάνδαλο παραμένει και θα ρίχνει πάντα τη σκιά του στην τότε κυβέρνηση και στον πρωθυπουργό της. Εύχομαι τέτοιου είδους σκάνδαλα να διατηρούνται στη συλλογική συνείδηση και να μην παραγράφονται. Όσο για τους δήθεν μονάζοντες, μακριά από την τύρβη των κοσμικών υποθέσεων, θα περίμενα λίγη τσίπα... Έβαλε και ένα σκέλος της κοσμικής εξουσίας το χεράκι του και ο ηγούμενος, ο ανθυποηγούμενος και δεν ξέρω και ποιος άλλος παραδόθηκαν ολόλευκοι για να συνεχίσουν το προφανώς θεάρεστο έργο τους. Άντε καλές οι προσευχές, αλλά ακόμη καλύτερες οι μπίζνες! 

Η γελοιογραφία είναι του Γιάννη Καλαιτζή. Ως γνωστόν μεγάλο μέρος της κτηματικής περιουσίας των μονών, προέρχεται από την εποχή της Τουρκοκρατίας γιατί, όπως ισχυρίζονται, κατέχουν νόμιμους τίτλους ιδιοκτησίας από τους αυτοκράτορες του Βυζαντίου και τους Τούρκους κατακτητές, τα περίφημα χρυσόβουλα. Αναρωτιέμαι αυτά τα χρυσόβουλα οι  Τούρκοι γιατί τα έδιναν; Για να τα έχουν καλά μαζί τους, επειδή τους εξυπηρετούσαν παντιοτρόπως; Μήπως έτσι τους αποζημίωναν για κάποιες υπηρεσίες; Ιερές μπίζνες αιώνων... Κανένας δεν τολμά να ακουμπήσει την εκκλησιαστική περιουσία. 

Αλήθεια η πρωτοδεύτερη φορά Αριστερά έχει να πει κάτι εδώ;