Μια μέρα στο Εφετείο

Χθες βρέθηκα στο Εφετείο για να παρακολουθήσω την απολογία του δολοφόνου Ρουπακιά στη δίκη της Χ.Α μαζί με πολλούς αλληλέγυους αντιφασίστες. Ακούγοντας την απολογία του, ομολογώ, ότι με δυσκολία μπορούσε κάποιος να συγκρατηθεί και να μην ξεσπάσει από τον θυμό και την αποστροφή του. Η πρόεδρος του δικαστηρίου τον βομβάρδισε με καίριες ερωτήσεις αναγκάζοντάς τον να άλλάξει την αρχική κατάθεσή του και να πέσει σε πάμπολλες αντιφάσεις διανθισμένες με αρκετά "δεν ξέρω", "δεν είδα", "δεν άκουσα τίποτα". Μάλιστα είχε το θράσος να ζητήσει το δίκιο του ισχυριζόμενος ότι μια απλή ανθρωποκτονία έγινε μείζον πολιτικό γεγονός, υπονοώντας προφανώς ότι εκείνος σκότωσε μεν έναν άνθρωπο αλλά όλοι οι υπόλοιποι έμπλεξαν τη Χρυσή Αυγή δίχως λόγο ή μάλλον με προφανή πολιική σκοπιμότητα. Μόλις το 'πε αυτό μπορούσες να αισθανθείς στο σώμα σου το κύμα αγανάκτησης και οργής που διέτρεξε όλη τη πτέρυγα των αλληλέγγυων αντιφασιστών. Όποιος επιθυμεί και αντέχει εδώ μπορεί να διαβάσει τι ξεστόμισε στην απολογία του ο δολοφόνος του Παύλου Φύσσα.

Ο δολοφόνος καθώς περιγράφει στο δικαστήριο με ποιό τρόπο ο Π.Φύσσας έπεσε πάνω στο μαχαίρι του.

Θα ήταν εξαιρετικά διδακτικό για όλους, αν η δίκη αυτή μεταδιδόταν στη ροή της ή με προβολή εκτεταμένων αποσπασμάτων μέσω της τηλεόρασης. Αν ήταν δυνατόν στα σχολεία στο μάθημα της ιστορίας όταν υπάρχει ανάγκη να αναλυθεί το φαινόμενο του φασισμού, του ναζισμού να παρουσιάζονται αποσπάσματα από τη δίκη ώστε να βλέπουν την αποτρόπαια όψη τους. Θα ήταν ευχής έργο να καταδικαστούν σε πολυετείς καθείρξεις τις οποίες θα εκτίσουν με ακρίβεια μέρας. Μακάρι να συμβεί.