Μια ιστορική απόφαση

Την Τετάρτη 07/10 στις 11 το πρωί, όποια απόφαση κι αν πάρει το τριμελές Εφετείο για την υπόθεση του κόμματος της Χρυσής Αυγής -στην πραγματικότητα μιας εγκληματικής συμμορίας- θα γραφτεί στην ιστορία. Αυτό που μένει να αποδειχτεί είναι με τι χρώμα μελάνι θα γραφτεί. Αν δηλαδή η απόφαση θα δώσει την ικανοποίηση ότι στη συγκεκριμένη υπόθεση το δικανικό μας συστήμα συντονίστηκε με τη ρητή και άρρητη αντίληψη της συντριπτικής πλειονότητας του Δήμου, η οποία συνοψίζεται στο αίτημα-κραυγή, αυτός όλος ο εσμός να βρεθεί στη φυλακή. Τελεία και παύλα. Οποιαδήποτε άλλη απόφαση θεωρώ ότι θα είναι ήττα του δημοκρατικού κόσμου και εμμέσως θα έχει ανοίξει μια κερκόπορτα στο πολύπαθο δημοκρατικό τείχος. 

Η ευθύνη του συγκεκριμένου δικαστηρίου έχει ιστορικές διαστάσεις. Η συγκεκριμένη -κοινοβουλευτική μέχρι πρότινος- φασιστική-ναζιστική οργάνωση, εκτός από τα εγκλήματα που έχει κάνει εναντίον πολλών με τη δράση της, έχει προσβάλει πολλές φορές με την ύπαρξη και τα κηρύγματά της τη συλλογική μνήμη των Ελλήνων, σε ό,τι σχετίζεται με την αντιστασιακή, αντιφασιστική δράση αυτού του λαού. Ο μολυσματικός και απεχθής πολιτικός της λόγος, ο εγκληματικός της ακτιβισμός πρέπει να συναντήσουν τελεσίδικα τη θεσμική απάντηση της Δημοκρατίας.

Έτσι στις 07/10 πάρα πολλά ζευγάρια μάτια θα είναι στραμμένα προς το Εφετείο. Και μία θα πρέπει να είναι η σωστή απόφαση. Αυτή που αναγράφεται στο χαρτί που κρατάει στη φωτογραφία η μητέρα του δολοφονημένου Παύλου Φύσσα. Τίποτα λιγότερο. Ελπίζω την Τετάρτη να ακουστεί ένα μήνυμα ελπίδας για τους δημοκρατικούς μας θεσμούς και δικαίωσης όλων των θυμάτων αυτής της οργάνωσης.

Έχω χρόνια να κατέβω σε συγκέντρωση, πόσο μάλλον να φωνάξω κάποιο σύνθημα. Την Τετάρτη όμως θα βρίσκομαι έξω από το Εφετείο, για να προσθέσω τη φωνή μου στις πολλές.