Να και μια κάπως αισιόδοξη(;) άποψη στο παρακάτω άρθρο για τον ανασχηματισμό, του Νίκου Τσαγκρή.
Αφήστε κατά μέρος τα ιδεολογικά καριοφίλια, σηκώστε τα μανίκια και πιάστε δουλειά. Αν πιστεύετε ότι εντός των δεδομένων συνθηκών υπάρχουν εκείνες οι ρωγμές για να αντιπαλέψεις τη δυσβάσταχτη φτώχεια, την ανυπόφορη λιτότητα, δεν νομίζω ότι δικαιούστε να χαρακτηρίζεστε πραγματιστές, αλλά αθεράπευτα ρομαντικοί και αισιόδοξοι. Συμφωνώ απολύτως, ότι δεν μιλάμε για την ανατροπή του καπιταλισμού και τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. Αλλά, αν δεν αμφισβητήσετε το πλαίσιο που σας έχει επιβληθεί, δεν βλέπω προκοπή και χαΐρι όπως λένε. Και αυτή η κυβέρνηση όσους ανασχηματισμούς και να κάνει δεν βγαίνει από τον οικονομισμό των λογιστών της σημερινής ευρωπαϊκής εξουσίας. Χρειάζεται σχέδιο, τόλμη και ειλικρινή διάθεση για ρήξεις. Χρειάζεται να πάρετε ΕΣΕΙΣ τις πρωτοβουλίες και όχι να ακολουθείτε ασθμαίνοντας και αμυνόμενοι μετακινώντας συνεχώς τις κόκκινες γραμμές. Όλοι γνωρίζουμε ότι τα μνημόνια είναι ένα καθεστώς με αρχή, μέση και τέλος. Να υποθέσουμε ότι τώρα βρισκόμαστε κάπου στο μέσον. Όταν φτάσουμε στο τέλος, που πιθανώς θα μας πετάξουν σαν στυμμένη λεμονόκουπα, να είμαστε βέβαιοι ότι ελλείψει αντιστάσεων θα επιβάλουν ετσιθελικά και τη λύση που τους συμφέρει... Κι αυτή μπορεί να είναι μια ρεαλιστική πρόγνωση βασισμένη στον δρόμο που πάνω του βαδίζουμε τώρα.
Το παρακάτω άρθρο το αλίευσα από τον ιστότοπο ΤΑ ΡΕΣΤΑ, του Νίκου Τσαγκρή.
Του Νίκου Τσαγκρή
Αναμφισβήτητα ο ανασχηματισμός σηματοδοτεί ένα ακόμα κυβερνητικό βήμα προς την ιδεολογική απενοχοποίηση, (αποριζοσπαστικοποίηση) τον πολιτικό πραγματισμό: η κυβέρνηση Τσίπρα δείχνει να αφήνει πίσω της την «ήττα που δεν ήταν ήττα αλλά εξαναγκαστικός συμβιβασμός» και να προσγειώνεται (οριστικά;) στην πραγματικότητα. Την πολιτική και οικονομική πραγματικότητα μιας βίαια φτωχοποιημένης πολιτικά και οικονομικά χώρας, την οποία, από τη θέση του κυβερνώντος κόμματος, με εντολή του ελληνικού λαού, οφείλει να αναστρέψει – όχι να ανατρέψει: αυτό που προέχει δεν είναι να βγούμε από τον καπιταλισμό, αλλά από τον οικονομισμό. Τα μνημόνια, τον φαύλο κύκλο της λιτότητας, το δυσβάσταχτο χρέος…
