Μία ανθυγιεινή μακεδονική σαλάτα ή τα γεννητούρια μιας νέας Δεξιάς (του Κυρίου);

Χθες, ως γνωστόν, έγινε στη συμπρωτεύουσα μια μεγάλη μάζωξη. Αρκετός κόσμος διαδήλωσε υπέρ του αδιαίρετου και της ελληνικότητας της Μακεδονίας, τουλάχιστον του τμήματος εκείνου που βρίσκεται εντός της (σημερινής) ελληνικής επικράτειας. Το αναφέρω αυτό γιατί γεωγραφικά η Μακεδονία εμπεριέχεται στην επικράτεια τριών βαλκανικών κρατών, της πατρίδας μας (κατά το μεγαλύτερο ποσοστό), της Fyrom (όπως την αποκαλούμε εμείς και μια μειοψηφία άλλων κρατών) και της Βουλγαρίας. 

Φυσικά η Μακεδονία δεν ήταν ποτέ εννιαία, από όποια πλευρά κι αν το εξετάσεις (εθνολογικά, θρησκειολογικά, γλωσσικά, πολιτιστικά κλπ.). Όμως ήταν διαχρονικά θέατρο εθνικισμών, επεκτατισμών, μικρότερων ή μεγαλύτερων εχθροπραξιών και συγκρούσεων. Σήμερα, εμφανώς πιεζόμενες, η ελληνική και η σκοπιανή πλευρά έχουν (ξανα)αρχίσει με τη μεσολάβηση του ΟΗΕ τις γνωστές διαπραγματεύσεις που απλώνονται σε βάθος δεκαετιών.

Πρωταγωνιστικό ρόλο (δυστυχώς) όλα αυτά τα χρόνια παίζει ένα θορυβώδες, (ακρο) δεξιό, λαϊκιστικό συνοθύλευμα πολιτών και πολιτευτών που συνήθως συσκοτίζει τα πραγματικά επίδικα, καλλιεργεί νέους διχασμούς και βάζει εμπόδια στην εύρεση μιας καθολικής και αποδεκτής λύσης. Τα προβλήματα είναι υπαρκτά, όμως δεν λύνονται με επιδείξεις μισαλλοδοξίας, στείρου εθνικισμού και χριστεμπόριου...  

Φυσικά όλος αυτός ο "αγώνας" έχει φτιάξει και στηρίξει πολλές πολιτικές καριέρες και όπως καταλαβαίνουμε δεν πρόκειται να παραιτηθούν εύκολα από όλα όσα θεωρούν ότι τους εξυπηρετούν. Ειδικά μάλιστα τώρα με την ύπαρξη της Χ.Α. και τον ιδεολογικό αχταρμά που χαρακτηρίζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Υπ' αυτή την έννοια δεν αποκλείω τη δημιουργία ενός εθνικιστικού κόμματος -με αφορμή τον "νέο Μακεδονικό Αγώνα"- αποτελούμενο από τωρινούς νεοδημοκράτες και τα διάφορα δεξιά κομματίδια που βρίσκονται μεταξύ της Ν.Δ. και της Χ.Α.

Δεν επεκτείνομαι περισσότερο και αρκούμαι σε μια γελοιογραφία και δύο φωτογραφίες για τον σχολιασμό της χθεσινής παμμακεδονικής συγκέντρωσης. 

και αυτή:

και τέλος ένα εύγλωττο σκίτσο του Γιάννη Ιωάννου από το πρωτοσέλιδο της Εφημερίδας των Συντακτών (20-21/01/2018)