Μια ανακοίνωση με καρδιά...

Τη Δευτέρα που μας πέρασε χτύπησε το πρώτο κουδούνι για τα προσφυγόπουλα. Η τύχη, η ανάγκη με το σκληρό όνομα "επιβίωση" και τα αμείλικτα γρανάζια του ιστορικού γίγνεσθαι τα έφεραν μαζί με τους γονείς τους στην πατρίδα μας και τα εναπόθεσαν στη φροντίδα μας. Δυστυχώς, μαζί με τα καλωσορίσματα, υπήρχαν και τα αναθέματα. Πάντοτε θα υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, τώρα μάλιστα που έχουν βρει και κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Κρύβονται πίσω από το ανύπαρκτο -σύμφωνα με επίσημες πηγές- επιχείρημα της απουσίας των κατάλληλων εμβολιασμών. Στην πραγματικότητα αυτό που προβάλλουν είναι ωμός, αφτιασίδωτος ρατσισμός και αναισθησία για τον πόνο και τα βάσανα του άλλου, που μπορεί να μη μιλάει τη γλώσσα μας, να προσεύχεται σ' έναν θεό με άλλο όνομα, να είναι πιο σκούρος από τους συμπατριώτες μας, αλλά δεν παύει να έχει ακριβώς το ίδιο DNA μαζί μας -τι ειρωνία!-, τις ίδιες ομάδες αίματος, την ίδια σπαραχτική αγάπη για τα παιδιά του, τα οποία σε  κοιτάζουν με τα αθώα μάτια που έχουν όλου του κόσμου τα παιδιά, κι όμως αυτοί δεν καταλαβαίνουν... 

Θα διαβάσετε παρακάτω την ανακοίνωση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 1ου Δημοτικού Σχολείου Ξάνθης και θα αισθανθείτε να δυναμώνει μέσα σας η πίστη για τη βαθύτερη ανθρωπιά που πρέπει να χαρακτηρίζει κάθε άνθρωπο απέναντι στον συνάνθρωπό του που βρίσκεται σε ανάγκη. Ομολογώ ότι με συγκίνησε πολύ.

Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 1ου Δ.Σ. Ξάνθης στην πρώτη συνεδρίασή του για τη φετινή χρονιά, αποφάσισε ομόφωνα να προβεί στην ακόλουθη ανακοίνωση σχετικά με την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων και μεταναστών και τις αντιδράσεις που πυροδότησε.

Η προσφυγιά και η μετανάστευση σύμφυτες με την ιστορία και την παράδοσή μας καθόρισαν και εξακολουθούν να καθορίζουν την πορεία και το μέλλον του λαού μας. Η χώρα μας κατεξοχήν τόπος υποδοχής και φιλοξενίας διαμορφώθηκε και αναπτύχθηκε  χάρη και στην πλούσια ανθρωπογεωγραφία που τον χαρακτηρίζει.

Για του λόγου το αληθές, στην Ξάνθη  δραστηριοποιούνται πάνω από 20 σύλλογοι βάση καταγωγής, ενώ η ιδιαίτερη φυσιογνωμία της πόλης οφείλεται κατά πολύ και στη μακραίωνη συνύπαρξη  χριστιανών, μουσουλμάνων.

Δεν ξεχνάμε, επίσης,  ότι: το 1922 μια ρημαγμένη από τον πόλεμο χώρα, των 5 εκατομμυρίων, υποδέχτηκε και ενσωμάτωσε 1,5 εκατομμύρια Έλληνες πρόσφυγες («τουρκόσπορους» τους αποκαλούσαν, τότε), ενώ σε περιόδους μεγάλης ύφεσης, εκατοντάδες καραβιές και τρένα μετέφεραν χιλιάδες Ελλήνων οικονομικούς μετανάστες ανά την υφήλιο. Και, αλίμονο, η χειρότερη αιμορραγία  στη σημερινή Ελλάδα της κρίσης είναι οι χιλιάδες νέων επιστημόνων και μη που ξενιτεύονται αναζητώντας ένα μέλλον.

Η τραγωδία και ο παραλογισμός που την  γεννά, δυστυχώς, γίνονται καθημερινότητα και ξεπερνούν τα εθνικά σύνορα. Σα λαός καλούμαστε για μία ακόμη φορά να επιλέξουμε με ποια πλευρά θα ταχθούμε. Από τη μια «το πρόσωπο του τέρατος» με τη μορφή της ξενοφοβίας, του ρατσισμού, του νεοφασισμού που κερδίζει έδαφος στην Ευρώπη. Από την άλλη η πλευρά της αλληλεγγύης, των ανθρωπιστικών ιδανικών. Θέλουμε τα παιδιά μας να μεγαλώσουν σε μια κοινωνία ανοιχτή, ελεύθερα από τον το φόβο του ξένου, του διαφορετικού. Το σχολείο μπορεί να διαδραματίσει αυτόν το συνεκτικό ρόλο, να καλλιεργήσει το ήθος, να απαντήσει με πολιτισμό απέναντι στη βαρβαρότητα.

Στο προσφυγικό δράμα ανταποκριθήκαμε, όπως και όλα τα σχολεία της Ξάνθης στη συλλογή υλικού  και επικροτήσαμε την επιλογή του συλλόγου διδασκόντων, η ημερήσια εκδρομή των παιδιών μας να γίνει σε κατασκήνωση που φιλοξενούσε και μερικές οικογένειες προσφύγων, συνδράμοντας οικονομικά στο ποσό που συγκέντρωσαν οι δάσκαλοι/ες για τις ανάγκες τους. Σίγουρα είναι πολλά αυτά που θα μπορούσαμε, ακόμα, να κάνουμε. Αυτό που δε θα κάναμε είναι να ζητήσουμε να αποκλειστούν τα παιδιά προσφύγων και μεταναστών από το δικαίωμα στην παιδεία και την αξιοπρέπεια. Μα πως αλλιώς θα χτίσουμε το μέλλον μας;

Το Δ.Σ. του Συλλόγου Γονέων & Κηδεμόνων του 1ου Δ.Σ. Ξάνθης