Μεταξεταστέος στα μαθηματικά...

Ομολογώ ότι δεν είχα ποτέ καλές σχέσεις με τα μαθηματικά σε όλα τα σχολικά χρόνια, ιδιαίτερα στα γυμνασιακά. Τελείωσα και τα έξι χρόνια με την απαραίτητη συνδρομή του φροντιστηρίου. Ο φροντιστής μου, ένας εξαιρετικός δάσκαλος και άνθρωπος που θα τον θυμάμαι πάντα με πολλή αγάπη, παρά τις ευσυνείδητες προσπάθειές του δεν μπόρεσε να μου εμφυσήσει ένα ελάχιστο κλάσμα από την αγάπη του στην επιστήμη των μαθηματικών. Η σχέση μου μαζί τους ήταν πάντα δυσάρεστη. Τα λέω όλα αυτά εξαιτίας της έντονης διχογνωμίας μεταξύ Αστυνομίας και διοργανωτών του συλλαλητηρίου για το μέγεθός του. Νομίζω ότι και τα δύο μέρη μένουν μεταξεταστέα, ιδιαίτερα οι διοργανωτές. Αυτοί κυριολεκτικά μάς τελείωσαν υπολογίζοντας τους συγκεντρωμένους σε περισσότερους από 1.000.000! Ο δε κεντρικός ομιλητής, ο Ελληνοαμερικανός γερουσιαστής των Δημοκρατικών Κρις Σπύρου, το τερμάτισε δηλώνοντας στον ΣΚΑΪ ότι -όπως έμαθε- έριξαν δακρυγόνα στο Ζάππειο σε εκείνον που μετρούσε το πλήθος και... προφανώς, λέω εγώ, ξεμείναμε στους 60.000 της Αστυνομίας. Επικό...

Επίσης ο αρειμάνιος μακεδονομάχος Σπύρου, που στο γειτονικό μας κρατίδιο βλέπει παντού... μαϊμούδες, στο παρελθόν έχει αναφερθεί στη Μακεδονία, στην Αγια-Σοφιά, στον Μιλόσεβιτς, στη λατρεία του για τα μνημόνια και στην αντιπάθειά του για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Περισσότερα, εδώ και εδώ. 

Κλείνοντας το σημείωμά μου, παραθέτω από την ποιητική συλλογή του Οδυσσέα Ελύτη Άξιον εστί τους στίχους: 

Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική.
το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου...

Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου...    

Και σας απευθύνω μια ερώτηση: Σε αυτούς τους υπέροχους στίχους που αποδίδουν με συγκινητικό τρόπο την ελληνική ταυτότητα, υπάρχει περίπτωση να περιγράφεται κάτι που να θυμίζει -με κάποιο τρόπο- τους κατοίκους της Βόρειας Μακεδονίας; Δεν νομίζω.