Με αφορμή την Ιταλία

Αν πάρα πολλοί αναλυτές εγχώριοι ή έξωθεν των συνόρων αναφέρθηκαν στην ελληνική κρίση με τον όρο-κλισέ "Το ελληνικό δράμα", ποιος άραγε όρος ταιριάζει σε όσα κωμικοτραγικά συμβαίνουν στη γειτονική μας Ιταλία; Ίσως η κομέντια ντελ' άρτε αποδίδει πιστότερα όσα συμβαίνουν εκεί. Με απασχόλησαν αυτές οι σκέψεις καθώς διάβαζα κάποια άρθρα που αναφέρονται στην παρούσα εκλογική κρίση στην Ιταλία. Βεβαίως είναι μια λογική κατάληξη, αν λάβουμε υπόψη τα οικονομικά προβλήματα που δημιουργεί το τεράστιο δημόσιο χρέος της, την πολιτειακή κρίση (ο τελευταίος αιρετός πρωθυπουργός είναι προ του 2011 και όλοι άλλοι διορισμένοι), τη διογκούμενη λαϊκή αγανάκτηση που οδηγεί την ψήφο στη ρατσιστική, μισαλλόδοξη άκρα δεξιά ή στο ακαθόριστο και λίγο απ' όλα κίνημα των Πέντε Αστέρων. Τελευταίος παράγοντας αλλά ίσως σημαντικότερος για την παρούσα κατάσταση είναι η αντιδημοκρατική και άκαμπτη στάση των Βρυξελλών και του Βερολίνου απέναντι στην έκφραση της θέλησης των Ιταλών πολιτών. Δηλαδή, αν το αποτέλεσμα των εκλογών σε μια ευρωπαϊκή χώρα και η προτεινόμενη κυβέρνηση είναι αντίθετα με τα σχέδια της Ε.Ε., με τον γερμανικό ηγεμονισμό και μονεταρισμό και με τις επιδιώξεις των αγορών, κάνε το όπως στην Ελλάδα. Κατάργησε στην πράξη εκλογές, δημοψηφίσματα κ.λπ. Όπως είπε με την αρμόζουσα ωμότητα και κυνικότητα ο επίτροπος Γκίντερ Έτινγκερ: "Οι χρηματαγορές θα μάθουν στους Ιταλούς πώς να ψηφίζουν". 

Εννοείται βεβαίως ότι οι όποιες εξελίξεις στην Ιταλία θα έχουν αντίκτυπο στην πατρίδα μας. Το αν θα σκληρύνει ή θα χαλαρώσει κάπως η πίεση-επιτήρηση των Γερμανών και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων μένει να αποδειχτεί. Πάντως εδώ και καιρό δεν έχω πολλή αισιοδοξία. Τι να κάνουμε; Αυτή η στάνη αυτό το τυρί βγάζει... και ο τσοπάνης δεν παίρνει από λόγια, χώρια τα μαντρόσκυλα.

Βρήκα αυτό το άρθρο στον γνωστό ιστότοπο ThePressProject.

Τα πυρηνικά της Ιταλίας με τη χορηγία των Βρυξελλών

του Μηνά Κωνσταντίνου

Οι εκλογές του Μαρτίου έφεραν την Ιταλία στα χέρια του ακροδεξιού συνασπισμού των «λαϊκιστών» της Λέγκας του Βορρά και του Κινήματος των Πέντε Αστέρων με ποσοστό κοντά στο 60%, προκαλώντας την έντονη ανησυχία της Ευρώπης και της ευρωζώνης. Η συνέχεια ωστόσο, κατά την πάγια τακτική των Βρυξελλών, περισσότερο φουσκώνει αυτό το «κύμα αγανάκτησης» που έδωσε φτερά στην ακροδεξιά συμμαχία, παρά κατευνάζει τα πνεύματα.

«Στην Ιταλία υπάρχει πρόβλημα δημοκρατίας, δεν μας επέτρεψαν να σχηματίσουμε κυβέρνηση, παρότι εκπροσωπούμε το 60% των ψήφων και είμαστε οι νικητές των εκλογών. Το πρόβλημα είναι ότι οι οίκοι αξιολόγησης ανησυχούν για αυτόν που επρόκειτο να γίνει υπουργός Οικονομικών; Ας πούμε στον κόσμο ότι είναι ανώφελο να πηγαίνει να ψηφίζει και ότι τα "λόμπι" θα αποφασίζουν για ποια θα είναι η κυβέρνηση».

Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον αρχηγό του Κινήματος των Πέντε Αστέρων, Λουίτζι Ντι Μάιο. Των λόγων του, προηγήθηκαν οι διαβουλεύσεις του κόμματός του και της Λέγκας του Βορρά με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, Σέρτζιο Ματαρέλα και τον εντολοδόχο πρωθυπουργό της συμμαχίας, Τζουσέπε Κόντε για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Το άκουσμα του ονόματος του καθηγητή Πάολο Σαβόνα, δηλωμένου πολέμιου του ενιαίου νομίσματος και του ρόλου της Γερμανίας στην ευρωζώνη, προαλειφόμενου για τη θέση του υπουργού Οικονομικών, ήταν αρκετό για να «κόψει» ο πρόεδρος Ματαρέλα την κυβέρνηση Κόντε, με τον τελευταίο να του επιστρέφει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης.
 

Αμέσως μετά, η είδηση πως ο Ιταλός πρόεδρος της Δημοκρατίας αποφάσισε να παραδώσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στο επί 25ετία στέλεχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, με θητεία στις κυβερνήσεις των διορισμένων πρωθυπουργών, Ενρίκο Λέτα και Ματέο Ρέντσι, σκόρπισε επιπλέον προβληματισμό εντός και εκτός Ιταλίας. 

Τη συνέχεια του άρθρου μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ.