Lacrimae rerum *

*Απόσπασμα φράσης του Βιργιλίου από την Αινειάδα. Σημαίνει τα "δάκρυα των πραγμάτων". Ολόκληρη η φράση: Sunt lacrimae rerum et mentem mortalia tangunt, δηλαδή "Υπάρχουν δάκρυα στα πράγματα και τα θνητά πράγματα αγγίζουν τον νου", για όποιον επιθυμεί να απασχολήσει τη σκέψη του λίγο περισσότερο με τις εκφάνσεις αυτού που οι ψυχολόγοι ονομάζουν Human condition (ανθρώπινη κατάσταση).

Αυτές τις μέρες η οθόνη της τηλεόρασης μας βομβαρδίζει με εικόνες από δύο διαφορετικά σύμπαντα. Το ένα της συμφοράς, της καταστροφής και της κατάθλιψης για την οικολογική δυστοπία που μας μέλλεται. Το άλλο, εκείνο της αθλητικής προσπάθειας και της άμιλλας. Εκεί όπου, παρά τις υπαρκτές αμφιβολίες για τη "καθαρότητα" των επιτευγμάτων, δεν μπορείς να μη θαυμάσεις τη μαχητικότητα, την επιθυμία της νίκης, τον θρίαμβο και τη δικαίωση της πολύχρονης στέρησης και σκληρής αδιάκοπης προετοιμασίας. Η καταστροφή από τη φωτιά και ο θρίαμβος της θέλησης. Υπάρχει ένα νήμα που συνδέει αυτούς τους δύο κόσμους. Το νήμα των δακρύων. Από τη μια δάκρυα θλίψης, δάκρυα απόγνωσης, για όσα χάνονται, δάκρυα θυμού για όσα ψέματα λέγονται ή για όσες υποσχέσεις δίνονται. 

Και από την άλλη εκεί, στο μακρινό Τόκιο, δάκρυα θριάμβου, δικαίωσης, περηφάνιας, ανακούφισης. Είδα και τα δύο είδη σε γενναίες δόσεις αυτές τις μέρες. 

Είμαι βέβαιος ότι τα είδατε κι εσείς. Μου ήρθαν λοιπόν στο μυαλό τα λόγια του Αμερικανού συγγραφέα Washington Irving: "Υπάρχει μια ιερότητα στα δάκρυα. Δεν είναι ένα σημάδι αδυναμίας, αλλά δύναμης. Μιλούν πιο εύγλωττα από δέκα χιλιάδες γλώσσες. Είναι οι αγγελιοφόροι της αφόρητης θλίψης, της βαθιάς, ειλικρινούς μεταμέλειας και της ανείπωτης χαράς και αγάπης".