Κάτι τρέχει στη χώρα των Βίκινγκ

Όταν συζητάμε για τη Σουηδία, νομίζω ότι τα πρώτα πράγματα που μας έρχονται στον νου είναι οι Βίκινγκ -μαζί με την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά-, τα εξαιρετικά αυτοκίνητα μάρκας Saab, το σουηδικό ατσάλι, ο Bjorn Borg και φυσικά ο σπουδαίος σκηνοθέτης Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τους θρυλικούς Abba; Μήπως ξεχνιούνται οι εντυπωσιακές γυναίκες -πραγματικές Βαλκυρίες-, που ξετρέλαναν πριν από κάποιες δεκαετίες ουκ ολίγους συμπατριώτες μας, με τον ακαταμάχητο συνδυασμό εμφάνισης και απελευθερωμένων ερωτικών ηθών, κάτι πρωτόγνωρο και εξωπραγματικό για τα ήθη της εποχής εκείνης. Επίσης μας έρχεται στο μυαλό η πασίγνωστη αλυσίδα καταστημάτων ΙΚΕΑ και η μεγάλη κατανάλωση παστών ή καπνιστών ψαριών. Άφησα τελευταίο επίτηδες τον αριστερό σοσιαλδημοκράτη ηγέτη Ούλοφ Πάλμε, στις μέρες του οποίου το μοντέλο του κοινωνικού κράτους πρόνοιας έφτασε στο απόγειό του, την περίοδο που εκφραζόταν μέσα από τα κρατικά επιδόματα και βοηθήματα, και από το υψηλού επιπέδου δημόσιο σύστημα υγείας.

Δεν είναι τυχαίο που η Σουηδία αποτέλεσε ένα σημαντικό μεταναστευτικό προορισμό για τους Έλληνες και άλλους βαλκανικούς λαούς. Η κοινωνική πολιτική μέριμνας προς τον πολίτη, αποτελούσε δίχως αμφιβολία ένα σημαντικό δέλεαρ μαζί με την υπόσχεση μια αξιοπρεπώς αμειβόμενης εργασίας. Φαίνεται όμως ότι όπως όλα τα ωραία πράγματα δεν κρατάνε πολύ καιρό, έτσι και το σουηδικό κράτος πρόνοιας εκμετρά μέρες ζωής. Μάλιστα, σήμερα, στις μέρες της παγκόσμιας επιδημίας αυτό φαίνεται με πιο κραυγαλέο τρόπο. Η Σουηδία λοιπόν, μια χώρα με πληθυσμό κατά τι λιγότερο από εμάς, αραιοκατοικημένη, με πολύ ανώτερο ΑΕΠ και κατά κεφαλή εισόδημα, που δεν έχει γνωρίσει ποτέ την καταστροφική επίδραση μνημονιακών πολιτικών στην οικονομική και κοινωνική ζωή της, παρουσιάζει δυσανάλογα δυσμενέστερους αριθμούς στη νοσηρότητα και στη θνησιμότητα, εξαιτίας του κορονοϊού. Μέχρι αυτήν τη στιγμή, έχει 10.948 κρούσματα και 919 θανάτους, ενώ οι αντίστοιχοι αριθμοί στην Ελλάδα είναι 2.145 και 99. Γιατί έτσι;

Απαντήσεις ίσως βρείτε στο κείμενο της Paulina Bjork-Καψάλη που δημοσιεύτηκε στη Καθημερινή, πριν από περίπου μία εβδομάδα. Ακολουθεί ένα πικρόχολο και συναισθηματικό κείμενο από έναν συμπατριώτη μας που ζει εκεί και είχε μια πολύ στενή επαφή με τον θάνατο εξαιτίας της πανδημίας. Και το ένα και το άλλο κείμενο με διαφορετικό ύφος διεκτραγωδούν όσα ισχύουν σήμερα σε αυτήν τη χώρα του Βορρά. Θέλω να ευχαριστήσω τον καλό μου φίλο Γιώργο Π., που είχε την καλοσύνη να μου το στείλει.

Τα συμπεράσματα δικά σας...

«Πρέπει να κλείσουμε τη Στοκχόλμη τώρα»

PAULINA BJORK-ΚΑΨΑΛΗ

«Oλοι μιλούν για τις χειρουργικές μάσκες» λέω στη μητέρα μου στο τηλέφωνο. Είναι Φεβρουάριος, μερικές μέρες πριν από τα πρώτα κρούσματα στην Ελλάδα, αλλά η κουβέντα για το αν πρέπει να φοράμε μάσκες έχει ξεκινήσει. Στη Σουηδία όπου ζει η μητέρα μου, το πρώτο κρούσμα (μία γυναίκα που είχε ταξιδέψει στη Γουχάν) είχε εντοπιστεί στις 31 Ιανουαρίου, αλλά θεωρήθηκε μεμονωμένο. «Μόνο μία από τις καθαρίστριες στο σχολείο φορούσε μάσκα», μου λέει η μητέρα. «Εγινε σούσουρο, πολλοί θεώρησαν ότι κάτι πρέπει να της πούμε. Ηταν τόσο παράξενο». Και στις δύο άκρες της τηλεφωνικής γραμμής, που βρίσκονται στα δύο άκρα της Ευρώπης, μας πιάνει μια ανατριχίλα. Αλλάζουμε θέμα. Θέλω να μου φέρει βιβλία για μωρά. Εχει εισιτήρια να με επισκεφθεί το δικό τους Πάσχα.

Είναι αναπόφευκτη η σύγκριση του πώς αντέδρασαν στην πανδημία οι δύο πατρίδες μου – δύο χώρες με αντίστοιχο πληθυσμό, με χρονική σύμπτωση στη διασπορά του ιού στην κοινότητα, που πέρασαν το στατιστικό φράγμα των πέντε θανάτων με μία μέρα διαφορά. Πρόκειται όμως και για δύο χώρες με βασικές κοινωνικές διαφορές: η Σουηδία έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά μονομελών νοικοκυριών στον κόσμο και είναι πολύ πιο αραιοκατοικημένη από την Ελλάδα, όπου συχνά την ίδια στέγη μοιράζονται μέλη διαφορετικών γενεών. Εκεί χαιρετώ τους φίλους μου με μια αγκαλιά, εδώ με ασπασμό. Εκεί παραγγέλνω το πιάτο μου, εδώ μοιράζομαι μεζέδες και κόβω το ψωμί με τα χέρια.

Kαι μόνο με βάση αυτές τις διαφορές, ο καθένας θα στοιχημάτιζε ότι η Ελλάδα θα υπέφερε περισσότερο από τον κορωνοϊό, ιδίως αν αναλογιζόταν ότι η Σουηδία έχει μακρά παράδοση στην ποιοτική περίθαλψη, ενώ η Ελλάδα προέρχεται από μια οικονομική κρίση που είχε «τραυματίσει» και το σύστημα υγείας της. Και όμως, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι. Η Σουηδία μετράει περίπου 5,5 φορές περισσότερους νεκρούς και έναν πολύ πιο τρομακτικό ρυθμό αύξησης των κρουσμάτων, αντίστοιχο με εκείνον του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ. «Χιλιάδες θα χαθούν. Πρέπει να προετοιμαστούμε γι’ αυτό», έλεγε ο πρωθυπουργός Στέφαν Λεβέν στην εφημερίδα Dagens Nyheter στις 3 Απριλίου.

Στο διεθνές εκθεσιακό κέντρο της Στοκχόλμης, στο Älvsjö, στήνεται αυτοσχέδιο νοσοκομείο. Ενας από τους μηχανικούς του έργου που δεν επιθυμεί να κατονομαστεί, μου γράφει στο Facebook: «Σήμερα κατασκευάσαμε στο πάρκινγκ έναν θάλαμο για να πενθούν οι συγγενείς. Ξαφνικά το μέγεθος της πανδημίας σε “χτυπά” σαν γροθιά στο στομάχι. Το να βλέπεις ψυγεία-κοντέινερ που προορίζονται για ανθρώπους είναι σουρεαλιστικό».

Διαφορετικοί δρόμοι

Τηλεφωνώ και πάλι στη μαμά μου στις 27 Φεβρουαρίου. Της λέω ότι έχω φύγει νωρίς από το γραφείο, γιατί έχουμε ένα πιθανό κρούσμα. «Τρέξε στο σούπερ μάρκετ να αγοράσεις μακαρόνια», αστειεύεται.

Αν και τις επόμενες εβδομάδες η Ελλάδα εφάρμοζε σταδιακά πρωτοφανή μέτρα, που κορυφώθηκαν με την απαγόρευση κυκλοφορίας στις 23 Μαρτίου, η σουηδική κυβέρνηση ενθάρρυνε όσους δεν είχαν συμπτώματα να πηγαίνουν στις δουλειές και στα σχολεία τους. Tα μόνα μέτρα στο ίδιο μήκος κύματος με άλλες χώρες, ήταν η απαγόρευση συναθροίσεων άνω των 500 ατόμων στις 11 Μαρτίου (περιορίστηκαν στα 50 άτομα στις 29 Μαρτίου), το κλείσιμο κολεγίων και πανεπιστημίων στις 18 Μαρτίου και η απαγόρευση επισκέψεων σε γηροκομεία την 1η Απριλίου.

Κατά τα άλλα, η κυβέρνηση επέλεξε να απευθύνει συστάσεις. Σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, καταστήματα και εστιατόρια παραμένουν ανοικτά. Αν και οι Eλληνες προσαρμόστηκαν στη δουλειά από το σπίτι, το αντισηπτικό στην τσάντα και στη γιόγκα μέσω Ιντερνετ, οι Σουηδοί παρακολουθούν μεν τις καθημερινές ενημερώσεις του υπεύθυνου επιδημιολόγου Αντερς Τέγκνελ, αλλά λίγο έχουν αλλάξει τις συνήθειές τους.

Η εικόνα που μου μεταφέρουν γνωστοί είναι ότι ψωνίζουν τα απαραίτητα από το Ιντερνετ, αλλά και καλούν φίλους στο σπίτι ή βγαίνουν έξω για φαγητό για να υποστηρίξουν τα εστιατόρια της γειτονιάς. «Θα λάβουμε αυστηρότερα μέτρα όταν χρειαστεί», επαναλάμβανε μέχρι χθες ο Τέγκνελ.

«Εμπιστεύεσαι τους ειδικούς και συνεχίζεις»

Η Linnea Björkbacka είναι επικεφαλής της μονάδας ηλικιωμένων στο κεντρικό νοσοκομείο Västeras. «Είμαι έγκυος, ως εκ τούτου δεν έρχομαι σε επαφή με ασθενείς του κορωνοϊού, αλλά έτσι κι αλλιώς στη δουλειά μου δεν επιτρέπεται φόβος», αναφέρει. «Κατά κάποιον τρόπο είναι περίεργο, ίσως και αφελές, να είμαστε η μόνη χώρα που δεν λαμβάνει αυστηρότερα μέτρα, αλλά τι άλλο μπορείς να κάνεις πέραν του να εμπιστεύεσαι τους ειδικούς και να συνεχίζεις την καθημερινότητά σου; Η κόρη μου είχε συνάχι για εβδομάδες και ο σύζυγός μου και εγώ την προσέχουμε με βάρδιες, αλλά μετά πρέπει να πηγαίνουμε και στις δουλειές μας. Δεν αφήνω τους παππούδες να την προσέχουν, αλλά πέραν αυτού η ζωή συνεχίζεται».

Τόσο ο Σουηδός πρωθυπουργός όσο και η ηγεσία του υπουργείου Υγείας απορρίπτουν την κριτική που διατυπώνεται σε διεθνή ΜΜΕ, ότι η τακτική τους παραπέμπει σε «Κοινωνικό Δαρβινισμό» και σε έναν απάνθρωπο αγώνα δρόμου προς την «ανοσία της αγέλης». Το σταθερό επιχείρημα των Σουηδών υπευθύνων είναι ότι τα πιο αυστηρά μέτρα δεν μπορούν να συνεχίζονται επί μακρόν. Υποστηρίζουν ότι οι περιορισμοί άλλων χωρών είναι τόσο ακραίοι που θα πρέπει να χαλαρώσουν πριν τελειώσει ο πόλεμος με την πανδημία, πυροδοτώντας ουσιαστικά ένα νέο κύμα διάδοσης.

Εν είδει υποσημείωσης, κάποιοι πολιτικοί επικαλούνται και το Σύνταγμα, που δεν επιτρέπει την κήρυξη της χώρας σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης παρά μόνον σε καιρό πολέμου, καθιστώντας αδύνατη την ταχεία λήψη μέτρων. Μια μικρή μάχη κερδήθηκε. Επειτα από βροχή μηνυμάτων στη μητέρα μου να μείνει σπίτι, μου απάντησε:

«Σήμερα και όποια άλλη μέρα μπορέσω θα δουλέψω από το σπίτι. Βγαίνω για ψώνια το βράδυ. Εχω αντισηπτικό στην τσάντα. Κάνω ό,τι μας λένε».

Oι διαφορές στον τρόπο ζωής των δύο λαών δεν είναι οι μόνες. Οι Σουηδοί ευτύχησαν να μη γνωρίσουν πόλεμο, κατοχή ή μεγάλες φυσικές καταστροφές, ως εκ τούτου δεν έχουν τα αντανακλαστικά αυτοσυντήρησης των Ελλήνων.

Οι Σουηδοί, επίσης, έχουν μακρά παράδοση εμπιστοσύνης στους κρατικούς θεσμούς. Η λέξη «lagom», που σημαίνει «όσο είναι αρκετό» αλλά συνδέεται και με τη σουηδική λέξη «νόμος» που μας προσδιορίζει ως λαό. Αντλούμε υπερηφάνεια από το γεγονός ότι είμαστε νομοταγείς, προσγειωμένοι, λογικοί και μετρημένοι.

Εξηγώντας γιατί βασίζονται μόνο σε συστάσεις (πλύσιμο χεριών, προαιρετική εργασία από το σπίτι, όχι επισκέψεις σε ηλικιωμένους) αντί των απαγορεύσεων, τόσο ο Στέφαν Λεβέν όσο και ο Αντερς Τέγκνελ έχουν αναφερθεί στο γνώρισμα των Σουηδών, να κάνουν ό,τι τους λένε. Πιστεύουν ότι οι πολίτες θα τηρήσουν οικειοθελώς την κοινωνική απόσταση και ότι η πεποίθησή τους αυτή θα θωρακίσει την αμοιβαία εμπιστοσύνη.

Ωστόσο, τα στοιχεία της Google δείχνουν ότι οι Σουηδοί άλλαξαν τις συνήθειές τους πολύ λιγότερο από άλλους λαούς, ως εκ τούτου οι απλές συστάσεις δεν είναι τόσο αποτελεσματικές όσο οι απαγορεύσεις. Οταν ο χρόνος που περνούν οι Ελληνες εκτός σπιτιού για ψώνια και αναψυχή έχει περιοριστεί κατά 80%, στη Σουηδία η μείωση είναι μόλις 24%.

Οταν σε πολλές χώρες τα πάρκα έχουν ερημώσει, στη Σουηδία η επισκεψιμότητά τους έχει αυξηθεί. Φωτογραφίες από τη Στοκχόλμη το περασμένο Σαββατοκύριακο δείχνουν εξωτερικούς χώρους εστιατορίων γεμάτους και ανθρώπους να βγάζουν ανέμελες σέλφι κάτω από τις ανθισμένες κερασιές στο Kungsträdgarden. Φαίνεται ότι ο ερχομός της άνοιξης είναι πιο ισχυρός από τις κυβερνητικές συστάσεις...

«Δεν υπάρχουν επαρκείς οδηγίες»

Η Victoria Olander εργάζεται ως νοσοκόμα σε οίκο ευγηρίας στο νησί Lidingö, ένα από τα καλά προάστια της Στοκχόλμης.

Στη βάρδιά της ποτίζει με αντισηπτικό Virkon μια πάνα ακράτειας, την απλώνει στο πάτωμα και σκουπίζει σ’ αυτό τα παπούτσια της κάθε φορά που βγαίνει από το δωμάτιο ασθενούς.

Αυτό δεν αποτελεί «επίσημο» μέτρο πρόληψης, αλλά η Victoria δουλεύει στον κλάδο υγείας 33 χρόνια και ξέρει τα μυστικά της πρόληψης. Παρόλο που η κυβέρνηση απηύθυνε νωρίς συστάσεις να αποφεύγονται οι επισκέψεις σε ηλικιωμένους και τελικά τις απαγόρευσε, πολλοί οίκοι ευγηρίας έχουν προσβληθεί από τον κορωνοϊό.

Η Victoria πιστεύει ότι τον μετέδωσαν έκτακτοι ωρομίσθιοι νοσηλευτές, που κινούνται από τον ένα οίκο στον άλλο. «Δεν υπάρχει ούτε η γνώση ούτε οι επαρκείς οδηγίες για το πώς μπορούμε να αποφύγουμε τη διάδοση», τονίζει. Τη ρωτάω αν φοβάται μήπως κολλήσει και στην αρχή αστειεύεται: «Το μόνο που φοβάμαι είναι τα φίδια και η ασφυξία».

Για να προσθέσει: «Τελευταία, στα νοσοκομεία ο μόνος τρόπος να σε βοηθήσουν είναι αν είσαι στα πρόθυρα να σου κοπεί η ανάσα. Φοβάμαι μήπως μου τύχει τέτοιο περιστατικό».

Εσωτερικό σημείωμα

Την περασμένη εβδομάδα διέρρευσε στα ΜΜΕ της χώρας ένα εσωτερικό σημείωμα προς το προσωπικό του πανεπιστημιακού νοσοκομείου Karolinska. Κατέληγε: «Θα χρειαστεί να διακόψουμε τη θεραπεία μεγάλου αριθμού νοσηλευομένων στις ΜΕΘ, τους οποίους υπό κανονικές συνθήκες θα περιθάλπαμε. Το πιο σημαντικό καθήκον μας είναι να σώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερες ζωές». Η καθηγήτρια Λοιμωξιολογίας Cecilia Söderberg-Naucler δήλωσε στο Reuters: «Δεν έχουμε επιλογή, πρέπει να κλείσουμε τη Στοκχόλμη τώρα».

Το Σάββατο η κυβέρνηση παρουσίασε μια νέα πρόταση νόμου που θα τις έδινε την προσωρινή δικαιοδοσία να παρακάμψει το Σύνταγμα και τα θεσμικά όργανα και να λάβει ταχύτερα μέτρα, όπως το κλείσιμο των σχολείων και των εστιατορίων.

Την Κυριακή κατατέθηκε και τροπολογία που θα διασφαλίζει το δικαίωμα της Βουλής να ασκεί βέτο σε κάθε τέτοια απόφαση. Πολλοί παραμένουν επιφυλακτικοί στο ενδεχόμενο να περάσει ένας τέτοιος νόμος.

Στη Σουηδία είναι Πάσχα. Ενα μεγάλο δέμα που έχει στείλει η μητέρα μου, με βιβλία για μωρά, καταφθάνει. Θέλουμε το παιδί που περιμένουμε να μεγαλώσει με δύο γλώσσες.

Πάντα πίστευα ότι ίσως κάποια μέρα χρειαζόταν την ασφάλεια της Σουηδίας.

«Τους ζητούν να πεθάνουν»
«Από τη μία πλευρά, η ζωή μοιάζει ίδια. Τα σούπερ μάρκετ είναι γεμάτα. Οι δρόμοι έχουν κάπως λιγότερη κίνηση, σαν να είναι αργία. Από την άλλη πλευρά, φιλικό μου πρόσωπο έχει διασωληνωθεί εδώ και τρεις ημέρες. Η σύζυγός του δεν μπορεί να τον επισκεφθεί. Κάθεται πάνω από το τηλέφωνο και περιμένει ενημέρωση από το νοσοκομείο, κάθε βράδυ στις 8. Εν τω μεταξύ, νοσοκομεία στη βόρεια Σουηδία έχουν αρχίσει να επικοινωνούν με ηλικιωμένους και να τους ζητούν να απεμπολήσουν το δικαίωμά τους να μπουν σε μηχάνημα υποστήριξης, αν καταλήξουν στο νοσοκομείο. Τους ζητούν να πεθάνουν».
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ

Ακολουθεί ένα δεύτερο κείμενο. Αυτό μου το έστειλε ο αγαπημένος μου αδελφός. Είναι από τον ιστότοπο Επιλογές. Το αντέγραψα και το επικόλλησα όπως το βρήκα, οπότε για τις ανορθογραφίες μην πυροβολήσετε εμένα.

Όλη η αλήθεια που κρύβει η Σουηδία για τον κορωναϊό: Η συγκλονιστική μαρτυρία ενός Έλληνα που ζει στη Στοκχόλμη
11/04/2020•

Ένας Έλληνας που ζει στη Στοκχόλμη με κείμενό του που ανάρτησε στο προφίλ του στο facebook περιγράφει με συγκλονιστικό τρόπο το πως η Σουηδία εμφανίζει στη δημόσια εικόνα της μια πραγματικότητα εντελώς διαφορετικό από αυτό που συμβαίνει στη χώρα.

Πρόκειται για μια προσωπική μαρτυρία ενός ανθρώπου που μολύνθηκε από τον κορωναϊό και ουσιαστικά αφέθηκε στο το σουηδικό σύστημα υγείας στην τύχη του, χωρίς να εξεταστεί ή να καταγραφεί. Επέζησε, και καταγράφει την εμπειρία του.

«Να ειμαι λοιπόν πάλι έξω. Οχι απο το νοσοκομειο. Απο το σπίτι μου. Δεν ειμαι καν ενα καταγεγραμμενο επισημα περιστατικό για το Σουηδικο κράτος. Είμαι ενας απο τους ανώνυμους πασχοντες που είτε επιβιωνουν είτε πεθαίνουν αβοήθητοι στο σπιτι τους. Δύο εβδομάδες μάχη με τον κορωνοιό. Ύψηλος πυρετός, βήχας, πόνοι στο σώμα, σπασμοι. 14 μέρες συνεχους αγωνιας. Δίπλα η Karin σε κάθε δύσκολη στιγμή μου. Κρατούσε το χέρι μου και απoκοιμόταν δίπλα μου. Δύο εβδομάδες που έφτασαν ωστε οποια αγάπη και θαυμασμό είχα για το Σουηδικό κράτος να την εκμηδενισουν.
Μία χώρα που είναι τυλιγμένη με τον μύθο του κράτους που μάχεται ανά το κόσμο για τις ανθρώπινες αξιες καταδικάζει σε θάνατο οτιδήποτε μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην οικονομική του ανάπτυξη.
Αυτό που μου έκαναν οι υπάλληλοι αυτού του κράτος, το ιατρονοσηλευτικο προσωπικό τους, όταν ζήτησα την βοήθεια τους την 11η μέρα εύχομαι να μην το πάθει άλλος άνθρωπος αλλά εύχομαι οι ίδιοι να ζήσουν τα χειρότερα και να ψοφήσουν σαν αδεσποτα σκυλιά στον δρόμο όπως κόντεψα εγώ όταν με ξεφόρτωσαν στον δρόμο έξω απο την κλειδωμένη πόρτα των επειγόντων περιστατικών με 39.5 πυρετο και μια υπόσχεση ότι ερχονται να με πάρουν μέσα. Ποτέ δεν ήρθαν και παρέμεινα 45 λεπτα στο έλεος του κρύου ανέμου. Είχα για αυτούς την Πανώλη του Μεσαίωνα. Είχα όμως λάδι ακόμα στο καντήλι μου. Καθίκια..
Δεν θελω να κανω τον γενναιο όμως η αλήθεια ειναι ότι μετα απο αρκετες εμπυρετες ημερες δεν φοβομουν για την ζωη μου. Τακτοποιησα τις οικονομικες μου υποχρεωσεις, μετεφερα τα χρηματα σε μελη της οικογενειας μου ωστε αν δεν υπαρξει καλη εκβαση να μην εχουν αλλα στο κεφαλι τους. Εδινα τον αγωνα μου και οτι προκυψει.. Μια φορα μονο εβαλα τα κλαμματα. Οταν η συντροφος μου μου ειπε για εναν 35 χρονο πατερα τριων παιδιων οπου πηγε το ασθενοφορο στο σπιτι το οποιο μαλιστα καλεσε η συζηγος του για δευτερη φορα και τους ειπαν οτι δεν θα τον παν στο νοσοκομειο γιατι δεν ειναι γέρος και ειναι δυνατος και θα τα καφερει. Την αλλη μερα πεθανε. Για αυτον τον ανθρωπο εκλαψα. Οχι για μενα. Για εμενα δακρυ δεν εχυσα. Η συντροφος μου ναι. Εγω οχι. Οργη ενιωθα και νιωθω ολο αυτον τον καιρο. Οχι φοβο. Οργη διοτι το ανεπτυγμενο κατα τα αλλα αυτο κρατος με την προσδοκια της ολοενα και μεγαλυτερης αναπτυξης εχει χασει αυτο που ονομαζεται ανθρωπισμος και υπερισχυει η βαρβαροτητα που συντροφευουν τα οικονομικα διαγραμματα.
Το Σουηδικο μοντελο λοιπον. Η συντροφος μου δουλευει σαν νοσοκομα σε νοσοκομειο. Δεν την ειχαν καν ενημερωσει οτι οι ασθενεις της ηταν υποπτοι για κορωνοιο. Οταν εγω κολλησα με αντιμετωπισαν σαν λεπρο. Οπως σας λεω. Σαν λεπρο. Το Σουηδικο μοντελο ειναι το εξης. Μας συμφερει μακροπροθεσμα οικονομικα να παρουμε μετρα? Οχι. Θα μας κοστισει πολυ περισσοτερο αν προσπαθησουμε να περιορισουμε την εξαπλωση. Ολα τα παιδια σχολειο λοιπον. Τωρα το αν κολλησουν μετα τους γονεις και τους παπουδες ααααα εκει ειναι θεμα ατομικης ευθυνης. Και βεβαια θα πανε σχολειο. Πως αλλιως ο μπαμπας και η μαμα θα πανε στην δουλεια τους. Η αξια της ανθρωπινης ζωης δεν ειναι δυνατον να κοστολογηθει. Το ποσο που δινουν για συνταξεις και την υποστηριξη των ασθενων εχει γνωστο κοστος. Οπως και το αβασταχτο κοστος του να παρουν μετρα. (Αβασταχτο. Που ομως η Ελλαδα των μνημονιων το δεχτηκε για να σωσει τους πολιτες της). Αν βαλεις λοιπον τα εξοδα που θα προκυψουν απο περιοριστικα μετρα δεν τους βγαινει με τιποτα. Ασε τους να πεθανουν λοιπον. Λεει ο πινακας λοιπον οτι στην Σουηδια εχουμε σημερα περιπου 9000 περιστατικα και πεθαναν 800. Αμ δε, εμενα δεν με εχουν μεσα. Οπως και αυτους που πεθαινουν στα σπιτια τους. Test? Τι λες τωρα. Δεν εχει νοημα. Ασε που χαλαει και την στατστικη εικονα τους προς τα εξω. Το ιδιο ειναι 9000 και το ιδιο ειναι 60000?. Οχι δα μην τρελλαθουμε. Το ιδιο 800 θανατοι αντι 5000? Φυσικα οχι. Ας μην χαλασουμε λοιπον το image του κρατους, Κανουν καλα την δουλεια τους οι εδω αρχες.
Να αγαπαμε την Ελλαδα. Να μην μιλαμε υποτιμιτικα για αυτην. Δεν εχουμε τα χρηματα των πλουσιων ευρωπαιων αλλα εχουμε φιλοτιμο και ανθρωπια. Εν ετη 2020 ακομα διδασκουμε πολιτισμο.