Η διαχρονική αμφιθυμία της Δημοκρατίας

Ο τίτλος του άρθρου δικαιώνεται απολύτως -τουλάχιστον- στο δικό μου μυαλό, με τη στάση των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου (με όλες τις επιμέρους αποχρώσεις τους) απέναντι στο φασιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής. Για πολλοστή φορά βουλευτής της -ο Ηλ. Κασιδιάρης, αυτή τη φορά- τραμπούκισε φραστικά και σωματικά έναν άλλο βουλευτή -τον Ν. Δένδια- επειδή είχε την... ατυχή έμπνευση να περάσει από μπροστά του(!) φεύγοντας προφανώς από την αίθουσα την ώρα που ο Κασιδιάρης μιλούσε. 

Δυστυχώς δεν αρκεί ο πολιτικός κόσμος να περιορίζεται στην έκφραση της αποδοκιμασίας και του αποτροπιασμού του. Δυστυχώς επίσης μια σημαντική μερίδα των συμπολιτών μας επιμένει να αγνοεί την εγκληματική φύση αυτού του κόμματος και να επικροτεί αυτού του είδους τον ακτιβισμό και φυσικά θέλει συνειδητά αυτούς τους βουλευτές για να εκδικηθεί βίαια το πολιτικό σύστημα, τους συνοδοιπόρους του, όλους τους "άλλους" που θεωρεί ότι είναι αιτίες της κακοδαιμονίας του και της μίζερης ζωής του. Τι νομίζετε; Τους θέλουν για τις προτάσεις τους ή για το νομοθετικό τους έργο; Μπαα, για σφαλιάρες, μπουνιές, κλοτσιές, αλλά και όπου τους παίρνει για μαχαιριές, σιδερογροθιές και άλλες σωματικές δραστηριότητες. Μη γελιέστε, όμως, η πλειονότητα όσων συντάσσονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με τον κοινοβουλευτικό υπόκοσμο της Χ.Α. είναι λαϊκοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας, θύματα της κρίσης, με χαμηλή κοινωνική συνειδητοποίηση, πιθανόν και αυτοεκτίμηση, με λίγα λόγια οι αόρατοι άνθρωποι που γλιστρούν πολύ εύκολα στις μεγεθυνόμενες ρωγμές και χάσματα της οικονομικής και πολιτικής ζωής αυτού του τόπου - τουλάχιστον τα τελευταία επτά χρόνια.

Το κοινοβουλευτικό μας σύστημα άργησε να αναγνωρίσει τις αιτίες και τα αποτελέσματα, άρα και να αντιμετωπίσει αυτό το φαινόμενο. Ο εκτελεστικός βραχίονας του κράτους-αστυνομία, δικαιοσύνη διαβρωμένη από αυτούς. Η Εκκλησία στην καλύτερη περίπτωση ουδέτερη, στη χειρότερη εγκωμιαστική. Το έδαφος ήταν εύφορο για τέτοια "λουλούδια". Η ευθύνη βαρύνει όλους. Το φαινόμενο αυτό έχει έρθει εδώ για να μείνει. Το παρατηρούμε σε όλη την Ευρώπη, σε όλο τον κόσμο δυστυχώς! Όμως επιβάλλεται να βρεθεί αντιμετώπιση. Χρειάζονται αποφασιστικότητα και νομικές πρωτοβουλίες. Το απύθμενο θράσος τους και τα "Μπράβο" που δυστυχώς όλο και συχνότερα ακούγονται από συμπολίτες μας είναι φτυσιά στους δημοκρατικούς θεσμούς...

Διαβάστε αυτό το πολύ ωραίο άρθρο που το βρήκα στον αθλητικό ιστότοπο SPDNA. Ειλικρινά σας λέω ότι κατά καιρούς έχω διαβάσει από δημοσιογράφους-αρθρογράφους του αθλητικού ρεπορτάζ τα περισσότερο πολιτικά κείμενα. Ένα από αυτά είναι και το σημερινό...

Αδελφές και παλικάρια

Γράφει ο Κώστας Κεφαλογιάννης, από τον ιστότοπο SPDNA.

Ο Ηλίας  Κασιδιάρης, μετά το επεισόδιο με τον Δένδια στην Βουλή,  βγήκε από την αίθουσα στάζοντας τεστοστερόνη και νεοναζιστική βαρβατίλα και αφού έφτυσε στις κάμερες είπε: «Γα…σα μια αδελφή και αποχωρώ», χάθηκε στο λιόγερμα,  γεμάτος υπερηφάνεια για το καινούργιο κατόρθωμά του.

Άλλη μια απόδειξη ότι ο φασισμός, πριν από οτιδήποτε άλλο, είναι κυρίως απλή, ανίατη ηλιθιότητα. Και ο Κασιδιάρης που μετράει την μαγκιά αποκλειστικά με τα μούσκουλα, η επιτομή του ηλιθίου. Ένα παλικάρι της πορδής που αδυνατεί να αντιληφθεί την θλιβερή ανοησία μιας τόσο στενής ερμηνείας του κόσμου,  η οποία στηρίζεται αποκλειστικά στο μίσος, τις διακρίσεις, την βία.

Αδυνατεί να αντιληφθεί επίσης, πόσο μακριά νυχτωμένοι είναι αυτός και όλοι οι όμοιοι του που νομίζουν ότι λέγοντας κάποιον «αδελφή» τον υποτιμούν, επειδή οι ίδιοι δήθεν περπατάνε και τα σέρνουν. Οι αντρακαράδες,  τρομάρα τους!

Που δεν αξίζουν ούτε για να δένουν τα κορδόνια σε χιλιάδες αγόρια και κορίτσια εκεί έξω, της κατηγορίας που ο Κασιδιάρης και οι άλλοι αποκαλούν κοροϊδευτικά «αδελφές».  «Αδελφές», ναι, εντάξει,  με τόνους αληθινής ουσιαστικής μαγκιάς όμως, που αν έπρεπε να την διαχειριστούν τα φασιστάκια της  Χρυσής Αυγής (και άλλα παρεμφερούς ιδεολογίας) θα λιποθυμούσαν από την τρομάρα τους.

Αλλά αυτά, λίγο ως πολύ τα ξέρουμε. Η θλιβερή διαπίστωση ότι στο ελληνικό κοινοβούλιο παρεπιδημούν καθάρματα, τραμπούκοι, διαταραγμένοι οπαδοί της απεχθέστερης ιδεολογίας που έχει γεννήσει ανθρώπινος νους, είναι οδυνηρή αλλά όχι καινούργια.  Και δυστυχώς, ούτε η αδυναμία μας να αντιμετωπίσουμε τα κοινωνικά αίτια που έφεραν την Χρυσή Αυγή στην Βουλή, είναι καινούργια. 

Το πρόβλημα έτσι κι αλλιώς έχει πάρει παγκόσμιες διαστάσεις. Τα χαρακτηριστικά της ελληνικής εκδοχής του εντούτοις και οι βαθιές ρίζες που έχει σε νοοτροπίες και αντιλήψεις παγιωμένες εδώ και χρόνια ,  το καθιστούν ακόμη πιο δυσεπίλυτο.  Το πρότυπο του νέο – Ελληνάρα, δεν απέχει πολύ από το πρότυπο του νέο – φασίστα.  Θα έλεγα ότι πρόκειται για συγκοινωνούντα δοχεία.

Το αγενές, επιθετικό, ημιμαθές, θρασύτατο λαμόγιο του ανοιχτού πουκαμίσου και της χρυσής καδένας, αν του στερήσεις το πανάκριβο τζιπ αγορασμένο με δανεικά και το αυθαίρετο αγορασμένο  με ευρωπαϊκή επιδότηση, δεν διαφέρει σε πολλά από τον αγενή, επιθετικό, ημιμαθή φασίστα του ξυρισμένου κρανίου και της σβάστικας στο μπράτσο.  Δεν πρόκειται κατ’ ανάγκην για τα ίδια πρόσωπα. Πρόκειται για  το ίδιο εργοστάσιο. 

Δυστυχώς, η Χρυσή Αυγή έχει πάψει εδώ και καιρό να αποτελεί απλώς  έναν πολιτικό σχηματισμό ή μια εγκληματική οργάνωση. Αποτελεί στάση ζωής για έναν ανησυχητικά αυξανόμενο αριθμό Ελλήνων. Μην στέκεστε στην αγάπη προς τον Χίτλερ. Αυτή είναι μεν απολύτως ενδεικτική του τι πρεσβεύει το παρεάκι του Μιχαλολιάκου , μπορεί να λειτουργήσει δε και εντελώς παραπλανητικά.

Αν σταθείτε λίγο περισσότερο στο μίσος προς τον «άλλο», που με την σειρά της εδράζεται στην πλήρη αδυναμία αυτοκριτικής, τότε θα δείτε την μεγάλη εικόνα. Και δεν είναι μια ωραία εικόνα. Διότι  περιλαμβάνει πολλούς περισσότερους από τους βουλευτές, τα μέλη ή ακόμα και τους ψηφοφόρους της κοινοβουλευτικής μας ντροπής.

Δεν επιθυμώ να τσουβαλιάσω τίποτα. Η οργάνωση του Νίκου Μιχαλολιάκου είναι ένα νεοναζιστικό μόρφωμα που έπρεπε να έχει κηρυχθεί παράνομο εδώ και καιρό. Απλά και ξεκάθαρα. Δίχως και «μα» ή «ναι μεν αλλά».  Με έναν και μόνο αστερίσκο:  Την σκληρή παραδοχή ότι  ο εκφασισμός της ελληνικής κοινωνίας ούτε  άρχισε, ούτε θα τελειώσει με την Χρυσή Αυγή.

Όποιος θέλει να δει τις "ομορφιές" του Κασιδιάρη και να θαυμάσει τον ανδρισμό του, εδώ: www.youtube.com/watch?v=fBr4bYCri7s . Μου κάνει εντύπωση πάντως που οι κάμερες της Βουλής δεν δείχνουν όλο το επεισόδιο. Δεν την καταλαβαίνω αυτή την αυτολογοκρισία. Αντί να τους ξεμπροστιάζουν, καλύπτουν αιδημόνως τα αίσχη τους. Όπως στα γήπεδα, που μπορεί να γίνονται έκτροπα, αλλά οι κάμερες δεν τα δείχνουν μήπως κακοφανούν στους θεατές και χαλάσει το προϊόν που τους πλασάρουν...