Γιορτές έρχονται...

Τις τελευταίες τρεις μέρες με γυροφέρνει ένα ελαφρύ κρυολόγημα, σαν -ξέρετε τώρα- ενοχλητική αλογόμυγα. Αυτό το γεγονός συν διάφορα δυσάρεστα και στενόχωρα γεγονότα της επικαιρότητας και της καθημερινότητας, μαζί με μια υπολανθάνουσα -τουλάχιστον για την αφεντιά μου- εορταστική κατάθλιψη, έχει δημιουργήσει μια... ψυχολογία (υπέροχη χρήση της λέξης). Και ευτυχώς έπεσα πάνω στο παρακάτω κείμενο, στον καλό ιστότοπο viewTAG.gr, και ήρθα λίγο στα ίσα μου, τουλάχιστον για σήμερα. Γράφει μήπως αισιόδοξα πράγματα; Κάθε άλλο. Απλώς είναι παρήγορο, με τη κυριολεκτική σημασία της λέξης, να βλέπεις ότι ανάμεσα στα πολυάριθμα γιουρούκια* που μας περιτριγυρίζουν -μια ματιά στη μικρή οθόνη σε πείθει- υπάρχουν και άνθρωποι με ευαισθησία, έτσι ώστε να μην αισθάνεσαι μόνος κι έρημος. Το κείμενο με τίτλο "Η Μπάρμπι γάβγιζε υπέροχα" μπορείτε να το απολαύσετε εδώ.

* Γιουρούκος: Αντιγράφω από το SLANG.gr: "Άτακτοι πεζικάριοι, συνόδευαν υποβοηθώντας τις εκάστοτε εκστρατείες του οθωμανικού στρατού, διαπράττοντας διαβόητες αγριότητες με κέρδος το πλιάτσικο. Σήμερα χρησιμοποιείται υπό την έννοια: "γιουρούκος / γιουρούκης, γιουρούκα, γιουρούκι: άξεστος, αγροίκος, βάρβαρος, απολίτιστος, βρομερός, άγαρμπος, ατσούμπαλος, μονοκόμματος, χοντροφτιαγμένος, αλήτης, ρεμάλι, γύφτος". Περισσότερα για τη λέξη εδώ.

ΥΓ. Στο τέλος μπορείτε να παρακολουθήσετε μια μικρού μήκους ταινία του Θοδωρή Παπαδουλάκη με τίτλο Ο αδερφός μου. Με εντυπωσίασε πολύ. Μπορείτε να τη "διαβάσετε" σαν ένα μικρό οδοιπορικό βίας που προκαλείται από την αδικία που κάποιος βιώνει. Όμως, νομίζω, ότι κυρίως απευθύνεται σε όλους όσοι στην ταινία συμπεριφέρονται με τρόπο που προκαλεί έκρηξη οργής στον πρωταγωνιστή. Και μας καλεί να προβληματιστούμε...