Φύγ' εσύ, έλα εσύ...

Έτσι ακριβώς το βλέπουν αυτοί που συγκεντρώθηκαν χθες στο Σύνταγμα. Επειδή το σπίτι μου είναι κοντά στην πλατεία, πέρασα από εκεί για να δω με τα μάτια μου τον αριθμό των συγκεντρωμένων (γκρόσο μόντο), τον ενθουσιασμό και αν έχουν να πουν κάτι. Έφτασα στις 21:05, με ώρα συγκέντρωσης τις 8 μ.μ. Κάθισα περίπου 25 λεπτά. Κόσμος λίγος. Ενθουσιασμός..., άσε καλύτερα. Ακούγονταν από τα μεγάφωνα,  οι γνωστές δηλώσεις των κυβερνητικών (είναι αλήθεια ότι υπάρχουν πολλές και πρόσφατες μάλιστα) που σχεδόν πάντα τις ακολούθησε η ακριβώς αντίθετη πρακτική. Αυτό είναι πασίγνωστο και φυσικά καθόλου αμελητέο. Είναι κάτι που θα τους κυνηγά πάντα και δυστυχώς το κάνουν ακόμα, αποδεικνύοντας έτσι ότι δεν μαθαίνουν από τα λάθη τους. Αλλά ας γυρίσουμε στη συγκέντρωση πάλι. Εκτός λοιπόν από αυτά που ο καθένας τα βρίσκει στο ίντερνετ δεν ειπώθηκε -τουλάχιστον όσο εγώ βρισκόμουν εκεί- τίποτ' άλλο. Κάποια στιγμή, σταμάτησε το ηχογραφημένο κομμάτι με τις ζεϊμπεκιές του ΣΥΡΙΖΑ και έπιασε το μικρόφωνο κάποιος οργίλος τύπος, που άρχισε να επαναλαμβάνει αυτά που είχαν ακουστεί προηγουμένως συν τη γνωστή προτροπή: "Αδειάστε μας τη γωνιά". Τίποτα για τους προηγούμενους, τίποτα και γι' αυτούς που θα αντικαταστήσουν εκείνους που πρέπει να παραιτηθούν. 

Δηλαδή, αν έχω καταλάβει καλά, το πρόβλημα βρίσκεται στους ρεμπεσκέδες κακομούτσουνους που μας κυβερνάνε, που δεν ξέρουν ξένες γλώσσες (ειπώθηκε από τον οργίλο), μερικοί από αυτούς δεν έχουν τελειώσει πανεπιστήμιο (ειπώθηκε παρομοίως) και να έρθουν οι δικοί μας οι ωραίοι, οι μορφωμένοι, οι καλοντυμένοι κλπ. Τι θα κάνουν αυτοί; Ε τώρα κι εσύ! Ό,τι οι άπλυτοι και ανυπόφοροι που μας κυβερνούν. Με μπόλικο ενθουσιασμό και με αίσθηση δικαίωσης. Και πάντα για τον λαό. Απλώς ας κρατάει κι αυτός τις αποστάσεις του, δεν χρειάζεται και πολύ συγχρωτισμός! Έτσι είναι, φίλοι μου. Δεν γουστάρουν αλλαγή πολιτικής, α πα πα! Αλλαγή προσώπων, αλλαγή διαχειριστών της κυβερνητικής εξουσίας και ως διά μαγείας θα εξαφανιστούν οι κρετίνοι και οι απαίσιοι που μας ταλαιπωρούν. Φτάνει να γράφει στην ούγια Τζήμερο, Άδωνη, Βενιζέλο, Λοβέρδο, Κούλη, Πορτοσάλτε, Μπογδάνο, και πολλούς άλλους από τους υπέροχους αυτούς συμπατριώτες μας που επιθυμούν διακαώς να μας σώσουν με τις δοκιμασμένες και αλάνθαστες μεθόδους τους. 

Α, ρε ΣΥΡΙΖΑ, βρεγμένη σανίδα που σου χρειάζεται, για όλους αυτούς τους τσιρκολάνους, τον θίασο ποικιλιών που ξανασήκωσε το κεφάλι. Που μας σήκωσες ψηλά και μας προσγείωσες με βρόντο κάτω. Τους έδωσες τον χρόνο και τη δυνατότητα να κάνουν παρθενορραφή και να μας πασάρονται άσπιλοι και άμωμοι, σωτήρες, που δίχως αυτούς θα καταστραφούμε. Θα πεις ποτέ καμιά αλήθεια;