Ένα γράμμα για όποιον αισθάνεται ότι τον αφορά

Φίλοι και σύντροφοι, καλημέρα.
Αντιμετωπίζουμε μια βαριά ήττα. Αντιμετωπίζουμε επίσης μια εκλογική μάχη για την οποία -θα μου επιτρέψετε να υποστηρίξω- οι δυνάμεις τις ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν ήταν προετοιμασμένες ότι θα προκύψει ΤΩΡΑ. Δεν γνωρίζω ποιοι διακινούσαν κάτι απίστευτα αισιόδοξες δημοσκοπήσεις, που συσκότισαν την πραγματικότητα και το χειρότερο έθαψαν κάτω από τόνους επίπλαστης αισιοδοξίας τους λόγους για τους οποίους οι ψηφοφόροι μας, το περίφημο πολιτικό μας κεφάλαιο δείχνει να εξαντλείται με τη πάροδο του χρόνου. Μας φταίει αποκλειστικά η υπεροπλία και ο έλεγχος των μίντια από τον πολιτικό μας αντίπαλο; Μας φταίει αποκλειστικά η πολιτική απομόνωση του ΣΥΡΙΖΑ σε όλο το πολιτικό φάσμα; Μας φταίει το κόστος από τη συμφωνία των Πρεσπών; Είναι βέβαιο ότι λόγοι σαν αυτούς επηρέασαν το εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά δεν είναι οι μοναδικοί.
Το κόμμα και η κυβέρνηση κατ' επέκταση πορεύονται σωστά;
Αυτή η περίφημη αντιστοίχηση του κομματικού ΣΥΡΙΖΑ με τον κοινωνικό συμβαίνει; Εξυπηρετείται; Το ψηφοδέλτιό μας και αυτοί που εκλέχτηκαν εξυπηρετούν αυτόν τον σκοπό καθώς και το πολιτικό μας σχέδιο;
Θα μου πείτε, δεν είναι καιρός τώρα για περισυλλογή και αναστοχασμό, αλλά είναι η ώρα για να μαζέψουμε ό,τι μπορεί να μαζευτεί.
Το κακό είναι ότι η ρημάδα η ώρα της περισυλλογής και του αναστοχασμού δεν έρχεται ποτέ. Τα προβλήματα είναι αρκετά και σοβαρά. Αφορούν, για παράδειγμα, τα όργανα και τον τρόπο που λαμβάνονται οι αποφάσεις μεγάλες ή μικρές. Το κόμμα διαισθάνομαι ότι είναι πλέον αφόρητα προσωποπαγές, εις βάρος κάθε συλλογικής διαδικασίας, και προορισμένο να συμφωνεί με τις αποφάσεις μιας μικρής ομάδας στελεχών υπεράνω κάθε κριτικής και ελέγχου - δυστυχώς. Δηλαδή υπηρετεί το πολιτικό σχέδιο του προέδρου και του εσώτερου κομματικού κύκλου, δίχως να συμμετέχει ούτε κατ' ελάχιστον στη διαμόρφωσή του. Ως πότε το αναμφισβήτητο πολιτικό κεφάλαιο που ονομάζεται Αλέξης Τσίπρας θα σπρώχνει τις κομματικές λειτουργίες στο περιθώριο, σε έναν παθητικό ρόλο;
Σαν παράδειγμα ρωτάω: "Συζητήσατε ποτέ σοβαρά, με όρους και αξιώσεις συνδιαμόρφωσης ό,τι σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε για τη σύμπηξη του αριστερού προοδευτικού πόλου;"
Ο σημαντικότερος λόγος για τον οποίο αποχώρησα από κοντά σας ήταν αυτός. Συνειδητοποίησα ότι ο ρόλος μου ήταν αυτός ενός παθητικού ακροατή αναλύσεων και αποφάσεων. Και η όποια εκ των υστέρων κριτική ήταν για το φαίνεσθαι και όχι για την ουσία. Όμως αυτά τα  κάνω μια χαρά στο σπίτι μου ή στην παρέα με τους φίλους μου.
Αυτά τα λίγα είχα να σας πω, δίχως την παραμικρή ανάγκη της εκ των υστέρων δικαίωσης, αλλά γιατί είναι μια υπόθεση που ακόμα με αφορά και τον τελευταίο καιρό με πληγώνει εξακολουθητικά.
Σας εύχομαι με πάσα ειλικρίνεια δύναμη και κουράγιο.