Δεν μπορώ να πάω πίσω στο χθες, γιατί ήμουν κάποιος άλλος*

Σας θυμίζει κάτι αυτή η φωτογραφία; Προέρχεται από την π.κ. εποχή του ΣΥΡΙΖΑ, όπου π.κ. σημαίνει προ κυβέρνησης. Ήταν τότε όπου ο Αλέξης και άλλα προβεβλημένα στελέχη, κατόπιν βουλευτές, του κόμματος γύριζαν όπου υπήρχε κάποιο κοινωνικό μέτωπο ή κίνημα και έδιναν αφειδώς υποσχέσεις τροφοδοτώντας τις φωτιές της ελπίδας για κάτι καλύτερο, φιλολαϊκότερο, δικαιότερο, αξιοπρεπέστερο. Η συνέχεια γνωστή... Να, οι συμπαθείς αυτοί συμπολίτες μας έμειναν με τα χαρτιά και το φωτογενές και τόσα υποσχόμενο χαμόγελο του enfant terrible της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Υπάρχουν πολλές αντίστοιχες φωτογραφίες, π.χ. με τον Αλέξη πάνω στο τρακτέρ στα αγροτικά μπλόκα, με τους πολίτες και τον (τότε) δήμαρχο Ελληνικού (ξέρετε γιατί), με συνδικαλιστές διαφόρων εργασιακών χώρων κλπ. Άσε δε τις διάφορες δηλώσεις του, αλλά και πολλών συντρόφων του επί παντός του επιστητού. 

Έτσι από την ολόθερμη συμμετοχή στο κίνημα "Δεν πληρώνω" (ιδού η φωτογραφία) φτάσαμε στους 38 συνολικά σταθμούς της Εγνατίας. Από το ένα άκρο στο άλλο. Θα έχετε προσέξει ίσως πόσο έχουν πολλαπλασιαστεί οι σταθμοί διοδίων σε όλο το εθνικό δίκτυο! Δεν θα ασχοληθώ με την ουσία του συγκεκριμένου ζητήματος, θα περιοριστώ στο γενικό, ότι αυτοί που χρησιμοποιούν τους δρόμους πρέπει να πληρώνουν τη συντήρησή τους, έχοντας βεβαίως υπόψιν διάφορα  κριτήρια. Πάντως ένας συγγενής μου πλήρωσε τα διόδια μαζί με τις προσαυξήσεις (8.000 ευρώ), όπως και αρκετοί άλλοι που έκαναν το λάθος να πάρουν τα μυαλά τους αέρα και η καρδιά τους φωτιά από κούφιες υποσχέσεις... Το πιο αποκαρδιωτικό και συνάμα γελοίο είναι που διάφοροι κυβερνητικοί και κομματικοί γκρινιάζουν και προσπαθούν να ψελλίσουν κάτι που δεν έχει καμία σχέση με αυτά που ψηφίζουν και αποδέχονται, κάνοντας πως δεν έχουν πάρει είδηση! Με ποιο τρόπο να πάρουν πίσω όλα αυτά τα λόγια που έλεγαν στο παρελθόν; Πώς να αποδείξουν ότι οι ίδιοι κατά βάθος πιστεύουν σε όλα όσα διακήρυξαν και στους αγώνες που έδωσαν; Πώς να δικαιολογήσεις ότι μετέχεις σ' ένα κόμμα καθαρά αρχηγικό πλέον, όπου οι συλλογικές λειτουργίες λήψης των σημαντικών αποφάσεων είναι είδος εν ανεπαρκεία; Κι όμως υπάρχει τρόπος να διασώσεις κάτι από την αξιοπιστία σου και την αξιοπρέπειά σου. Ας τον βρουν μόνοι τους... 

* Φράση του Λιούις Κάρολ