Che fece .... il gran rifiuto

Κάποια στιγμή μπορεί να χρειαστεί να πάρεις θέση, να υποστηρίξεις κάτι, να αναγκαστείς να αρθρώσεις ένα μεγάλο ΝΑΙ ή ένα εξίσου βροντερό ΟΧΙ. Και να το πληρώσεις, να υποστείς τις συνέπειες της επιλογής σου. Αυτό με χαρακτηριστική θλίψη μάς περιγράφει στο ποίημά του ο Καβάφης. Αυτήν τη σύγκρουση της αναγκαιότητας της στιγμής με ό,τι κουβαλάς μέσα σου. Τα αποθέματα καρδιάς και ψυχής συγκρούονται με τα σκοτάδια της ανασφάλειας, της δειλίας ή των εξαρτήσεών σου. 

Συλλογικά, πριν από πέντε χρόνια ήρθαμε αντιμέτωποι με ένα στα όρια του υπαρξιακού ΝΑΙ ή ΟΧΙ. Έχουν γραφτεί εκατοντάδες επί εκατοντάδων σελίδες για εκείνο το Δημοψήφισμα του 2015, που ομολογουμένως δίχασε πολύ κόσμο, χάλασε φιλίες χρόνων και μετά, σε πείσμα του αδιαμφισβήτητου αποτελέσματος, με μια αξιοζήλευτη πιρουέτα υποκλίθηκε στον πραγματισμό του ΝΑΙ. Και όλοι όσοι ψήφισαν ΟΧΙ προσπαθούσαν να συνέλθουν. Η πτήση ανεβλήθη επ' αόριστον.

Che fece . . . . il gran rifiuto

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος το ’χει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα

πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ’ όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του.
[1899, 1901]