Αριστερό και δεξιό Αλτσχάιμερ

Ο ΣΥΡΙΖΑ, πριν γίνει κυβέρνηση, δεν έχανε την ευκαιρία να εκδηλώνει σε όλους τους τόνους την αντίθεσή του στις ρίψεις χημικών, που αποτελούσαν μόνιμη αστυνομική αντιμετώπιση των κυβερνήσεων, από το 2010 και μετέπειτα, απέναντι σε σχεδόν όλες τις διαδηλώσεις, μεγάλες και μικρές, από οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα. Μάλιστα, με αφορμή το "μπάνιο" με δακρυγόνα, στο οποίο είχαν υποχρεώσει τον Μαν. Γλέζο τα ΜΑΤ σε μια διαδήλωση, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είχαν ζητήσει την απαγόρευση της χρήσης τους ως ιδιαίτερα επιβαρυντικών για την υγεία. Είχαν μάλιστα επικαλεστεί μια απόφαση του Ο.Η.Ε. περί απαγόρευσης χρήσης ορισμένων χημικών ουσιών, που είναι βασικά συστατικά των σύγχρονων δακρυγόνων, με τα οποία η Ελληνική Αστυνομία γενναιόδωρα ραντίζει τους διαδηλωτές. 

Έκτοτε πέρασαν τα χρόνια και ο οργισμένος, ριζοσπάστης και στωμύλος έφηβος, εξαιτίας ελλιπούς προετοιμασίας και (μη;) αναμενόμενων δυσκολιών της ζωής, "ανέκρουσε πρύμναν", ενηλικιώθηκε, αναδιπλώθηκε, προσαρμόστηκε - πείτε το όπως θέλετε τέλος πάντων. Ανάμεσα σε όλες τις αναθεωρήσεις κατέληξε να μην καταργήσει τα ΜΑΤ, αλλά να προσπαθήσει να τα... εκδημοκρατίσει. Φυσικά τέτοια πράγματα στο γνωστό σύμπαν που κατοικούμε είναι γνωστό ότι δεν γίνονται. Κρατικά όργανα που έχουν εθιστεί στην αυθαιρεσία, στην ατιμωρησία, στην έλλειψη οποιουδήποτε υπηρεσιακού ελέγχου, που είναι διαβρωμένα από ρατσιστικές και εθνικιστικές ιδεολογίες πώς περιμένεις να αντιδράσουν; Χρειάζεται σοβαρό σχέδιο αναμόρφωσης και όχι ευχολόγια.

Έτσι, προχθές έπεσαν δακρυγόνα, έστω και περιορισμένα, αλλά εύχομαι φρέσκα και όχι ληγμένα. Οι συνταξιούχοι -αυτών ήταν η σειρά- έκλαιγαν, ο πρωθυπουργός αγανάκτησε, ο αρμόδιος υπουργός μάς διαβεβαίωσε ότι θα γίνει εις βάθος -για ακόμη μια φορά- διοικητική έρευνα και από εδώ και μπρος "απαγορεύεται η χρήση δακρυγόνων σε διαδηλώσεις εργαζομένων και συνταξιούχων". Αυτό το τελευταίο ήταν το γελοίο κερασάκι στην επιεικώς άνοστη τούρτα που τελευταία τρώμε, τις περισσότερες φορές στη μάπα. Αναρωτιέσαι λοιπόν και λες: "Καλά με το πολιτικό αλτσχάιμερ που, όπως και να το κάνουμε, είναι μια εκφυλιστική ασθένεια με γνωστό τέλος και μακάρι να μην σου τύχει, αλλά πρέπει να συνοδεύεται υποχρεωτικά από την έλλειψη κοινού νου; Εντάξει να προσπαθήσουμε να σώσουμε τα προσχήματα, αλλά τέτοια προχειρότητα;

Και έχεις από την άλλη μεριά τα καϊνάρια της Δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ. Τι παίρνετε, ωρέ παλικάρια, και δεν μας δίνετε; Δίχως την παραμικρή συστολή οι εκπρόσωποι των δύο αυτών κομμάτων κατήγγειλαν την κυβέρνηση ότι βιαιοπράγησε κατά των συνταξιούχων. Αυτοί που έχουν λυσσάξει στο ξύλο και στα χημικά δεκαετίες τώρα τα περήφανα γερατειά -στην ίδια διασταύρωση, κατά σύμπτωση- και όλες τις άλλες επαγγελματικές, κοινωνικές και ηλικιακές ομάδες. Τόση πολιτική αμνησία! Θα υποστηρίξει βέβαια κάποιος ότι ποτέ η Δεξιά στην Ελλάδα δεν έχει προτείνει την κατάργηση της χρήσης χημικών. Αυτοί διαχρονικά πιστεύουν στο συγκεκριμένο modus operandi των δυνάμεων καταστολής. Οπότε επικρατεί παράνοια... Στους ευρισκόμενους σε παραληρηματική σύγχυση Πασόκους αρμόζει μόνο μια φράση: "Περήφανα γερατειά και χημικά είν' του ΠΑΣΟΚ κληρονομιά".

Κλείνοντας αυτό το σημείωμα θα δηλώσω ότι για μένα τόσο η δεξιά όσο και η... αριστερή καταστολή είναι εξίσου αποκρουστική και καταδικαστέα. Φαντάζομαι ότι κανένας δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι οι επιβλαβείς επιδράσεις των χημικών στην υγεία των ανθρώπων έχουν εξουδετερωθεί επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Από εδώ και πέρα περιμένω πράξεις σε πολύ συγκεκριμένη κατεύθυνση. Τίποτα λιγότερο.

Σας ασπάζομαι,

Πάνος Σταθόπουλος