Απολογισμός και ευχές...

Σύμφωνα με όσα λένε ο πρωθυπουργός, οι υπόλοιποι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και οι φίλοι μου οι συριζαίοι -οι τελευταίοι χωρίς πολύ πειθώ-, το '18 ήταν η τελευταία μνημονιακή χρονιά. Ας πάει στο καλό λοιπόν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ξεχνάμε όσα έχουν μεσολαβήσει μέχρι σήμερα. Και αυτά που μεσολάβησαν είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι διαμορφώνουν το άμεσο μέλλον μας - ξέρετε, αυτό μετά τα μνημόνια. Η δημοσιονομική σκιά που ρίχνουν πάνω στα οικονομικά πράγματα του μέλλοντος μας είναι βαριά και καθοριστική. Ο Ουόλτ Ουίτμαν (1819-1892), ένας σπουδαίος Αμερικανός ποιητής και συγγραφέας, μας συμβουλεύει: "Κρατήστε το πρόσωπό σας πάντα προς τον ήλιο και οι σκιές θα βρίσκονται πίσω σας". Είναι όντως μια εξαιρετική συμβουλή-ευχή, αλλά υποθέτω ότι δεν γνώριζε τίποτα για μνημόνια όσο και για τη ζωή μετά(;) από αυτά. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά τα φαινόμενα, έχει αναλάβει τη διάσωση του σοσιαλδημοκρατικού χώρου στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη, αν κρίνουμε από τις συχνότατες αναφορές του στον συγκεκριμένο χώρο και φυσικά -μάλλον κυρίως- στους απογοητευμένους οπαδούς και ψηφοφόρους του, εδώ και στην αλλοδαπή. Εκλογές έρχονται και τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ θέλουν να κουρσέψουν τις συγκεκριμένες ψήφους μια και, κακά τα ψέματα, ο πολιτικός εκφραστής της σοσιαλδημοκρατίας και της κεντροαριστεράς κλείνει τον ιστορικό του κύκλο με τη μορφή που ξέραμε. Το καινούριο είναι ante portas. Ένα άλλο αναμφισβήτητο για μένα χαρακτηριστικό που παραμένει κραταιό και βαθιά επιδραστικό στη ζωή μας είναι η παγίωση νεοφιλελεύθερων οικονομικών μεθόδων και στόχων, που αναμφίβολα σπρώχνουν όλο και περισσότερο -απογοητευμένο- κόσμο στις πρόθυμες αγκάλες της φασίζουσας ακροδεξιάς σε όλη τη Γηραιά Ήπειρο. Η Αριστερά, φοβική και αμήχανη, παρακολουθεί και εξαντλείται σε ευχολόγια και κυνήγι ανεμόμυλων.

Μετά το πολιτικό και κοινωνικό σοκ του δημοψηφίσματος του '15 και της εφαρμογής του 3ου "αριστερού" μνημονίου επικρατεί "άκρα του τάφου σιωπή" σε επίπεδο κινηματικών διεκδικήσεων. Ένας καινούριος διπολισμός χαράζει και φαίνεται ότι έχει έρθει για να μείνει καιρό. Από τη μια πλευρά ο μεταλλαγμένος ΣΥΡΙΖΑ με τις λίγες θετικές πρωτοβουλίες του -όπως τη σύνθεση μιας ανεκτής λύσης στους μακεδονικούς "βάλτους" ή μερικά προοδευτικά κοινωνικά νομοσχέδια- και από την άλλη μια εξαιρετικά συντηρητική, πολιτικά και κοινωνικά και ερωτοτροπούσα με την ακροδεξιά ΝΔ, που πορεύεται με εμφανείς εκδικητικές διαθέσεις απέναντι στη σύμπασα Αριστερά και στον ευρύτερο προοδευτικό κόσμο. Το κακό είναι ότι σε αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να είχε ήδη κάνει την αυτοκριτική του και όχι να επαίρεται για τη συνεπή εφαρμογή των μνημονιακών δεσμεύσεων, που δήθεν θα φέρουν την ανάπτυξη (το γνωστό σύνδρομο της Στοκχόλμης, άραγε;). Δηλαδή ισχυρίζομαι ότι όλα όσα και αυτός υπέγραψε με τους δανειστές μας είναι βγαλμένα από το οικονομικό και κοινωνικό DNA της αξιωματικής αντιπολίτευσης και θα τη διευκολύνει ιδιαίτερα -στη δυσάρεστη περίπτωση που σχηματίσει κυβέρνηση εντός του 2019- να εφαρμόσει μια βαθύτατα αντιλαϊκή πολιτική. Τι μπορούμε να κάνουμε, πώς μπορούμε να αντιδράσουμε; Υπάρχει πειστική απάντηση, υπάρχει μια ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση που να σταθεί με αξιώσεις απέναντι στον κυρίαρχο νεοφιλελεύθερο λόγο;

Φοβάμαι, τουλάχιστον για το άμεσο μέλλον, ότι τέτοιο σχέδιο δεν υφίσταται. Η υπόλοιπη Αριστερά, δηλαδή ΚΚΕ και εξωκοινοβουλετική, είναι τόσο απορροφημένη στην αντιπολίτευση κατά του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε ξεχνά τον έτερο εκ δεξιών πόλο, λησμονεί τη σύνθεση κάποιου συνεκτικού σχεδίου και απλώς εκφωνεί συνθήματα. Είναι δε τόσο τυφλωμένη στο αντισυριζαϊκό μένος της που είναι ικανή να υιοθετήσει εθνικιστικές, ψευτοπατριωτικές θέσεις (όρα τη ρητορική τους στο Μακεδονικό). Επειδή όμως είμαι μια ρομαντική και αισιόδοξη φύση και επειδή μέρες που είναι πρέπει, είναι ζωτική ανάγκη, να πιστέψουμε ότι υπάρχει το περιώνυμο φως στο τούνελ, θα κλείσω το τελευταίο μου κείμενο του 2018 με δύο αφορισμούς που πιστεύω ακράδαντα ότι πρέπει να χαρακτηρίζουν την πορεία μας στη ζωή. Αφενός: "Τα κακά νέα είναι ότι ο χρόνος πετά. Τα καλά νέα είναι ότι είσαι ο πιλότος". Αφετέρου: "Μερικές φορές δεν γνωρίζετε την αξία μιας στιγμής, μέχρις ότου να γίνει μνήμη."

Καλή Χρονιά από καρδιάς, φίλοι μου.