Αφιερωμένο εξαιρετικά...
2017-02-20 21:52... στις γάτες και γενικά σε όλα τα κατοικίδια που κάνουν τη ζωή μας ομορφότερη, περισσότερο υπεύθυνη και μας ανοίγουν ένα παράθυρο για να πάρουμε μια ματιά έστω πώς είναι να σε αγαπούν και να σε αποδέχονται όπως πραγματικά είσαι - όχι όπως σε περιμένουν οι άλλοι ή όπως οι εκάστοτε κοινωνικές νόρμες επιτάσσουν. Είναι συγχρόνως αφιερωμένο σε όλους όσοι αγαπούν τα ζωάκια που συναπαρτίζουν την οικογένειά τους και που αφιερώνουν χρόνο και αισθήματα γι' αυτά. Καλοί μου φίλοι, η αγάπη είναι σαν μια παρτίδα πιγκ-πογκ. Πρέπει να πετάξεις το μπαλάκι για να σου το επιστρέψουν... Με τα οικόσιτα ζωάκια μας δεν χρειάζεται να ανησυχείς, δεν υπάρχει εξαίρεση στον παραπάνω κανόνα. Τους δίνεις αγάπη, στην επιστρέφουν στο πολλαπλάσιο, δίχως όρους, υποσημειώσεις και ψιλά γράμματα. Έτσι είναι. Η σχέση μας με τα ζώα που κατοικούν μαζί μας και όχι μόνο έχει κάτι το βαθύτερα θεραπευτικό και όχι μόνο στην ψυχή μας, αλλά και στο σώμα μας. Αν ανατρέξετε στο διαδίκτυο θα βρείτε πολλά σχετικά άρθρα για τις θεραπευτικές δυνατότητες και επιρροές των ζώων στους ανθρώπους. Αλλά και στη λογοτεχνία και στις τέχνες και στον κινηματογράφο η αγάπη που μας προσφέρουν τα κατοικίδια έχει δώσει έμπνευση σε πολλες υπέροχες δημιουργίες.
Πριν διαβάσετε το παρακάτω άρθρο της Αρχοντίας Κάτσουρα, από την Εφημερίδα των Συντακτών, θα ήθελα να παραθέσω ένα μικρό απόσπασμα από το ποίημα που έγραψε ο Μπάιρον το 1808 προς τιμήν του σκύλου του που πέθανε:
... Αλλά ο φουκαράς ο Σκύλος, ο πιο πιστός φίλος στη ζωή, πρώτος να καλωσορίσει, πρώτος απ' όλους να υπερασπιστεί,
που η άδολη καρδιά του ανήκει ακόμα στον Κύριό του, που μοχθεί, παλεύει, ζει, αναπνέει μόνο γι' αυτόν,
πέφτει χωρίς δόξα, χωρίς να αναγνωριστεί όλη η αξία του -και αμφισβητείται στον Ουρανό η Ψυχή που είχε στη γη:
ενώ ο άνθρωπος, ματαιόδοξο έντομο! ελπίζει να συγχωρεθεί και απαιτεί για τον εαυτό του τη μοναδική αποκλειστικότητα του Ουρανού...
Όποιος θέλει να διαβάσει όλο το ποίημα, εδώ: www.enet.gr/?i=news.el.article&id=151920
Ανεβασμένη τρανσαμινάση
gata.jpg
Η γάτα του χειμώνα, 1909, ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΤΑΪΝΛΕΝ
Ο μαύρος γάτος χουχούλιαζε στη μάλλινη κουβέρτα και μόλις τον πλησίαζε άφηνε έναν ήχο, κάτι σαν υπόρρητο νιάου, αλλά γεμάτο νάζι και πονηριά.
Οτι και καλά, «εντάξει, σε κατάλαβα τώρα, αλλά είμαι ωραία εδώ και θέλω να κοιμηθώ στη ζέστη. Ασε τα χάδια για αργότερα, όταν εγώ θα θέλω».
Παρ’ όλα αυτά, του χάιδεψε το κεφαλάκι και την πλάτη λίγο και τράβηξε το κάλυμμα ώστε να τον πιάνει καλύτερα. Οχι να τον σκεπάζει, δεν θα του άρεσε πάρα πολύ, ίσα ίσα να του κρατάει την πλάτη προστατευμένη από τα ρεύματα.
«Εχει πολύ αυξημένη μία από τις τρανσαμινάσες του ήπατος», της είπε ο κτηνίατρος, μετά τον ετήσιο έλεγχο, με εξετάσεις αίματος και τα σχετικά. «Να μην ανησυχείς, όμως, με τη σωστή διατροφή και χωρίς επικίνδυνα μεζεδάκια -βλέπε λιχουδιές τύπου αλλαντικών και τυριών- κατά πάσα πιθανότητα σε έξι μήνες όλα θα έρθουν στο φυσιολογικό».
Αλλωστε, κατά τα άλλα, της εξήγησε, είναι σε εξαιρετική κατάσταση, αίμα, νεφρά, όραση, ακοή, δόντια… Οσο για τα δόντια, μπορούσε να του το διαβεβαιώσει και η ίδια. Αμα τον έπιανε το πείσμα και ήθελε κάτι, και τα νάζια, τα σκέρτσα και τα νιαουρίσματα αποτύγχαναν, της κάθιζε μια δαγκωνιά όπου τον βόλευε, έτσι για να δείξει ποιος είναι πραγματικά το αφεντικό σ’ αυτό το σπίτι.
«Τι θα πει αυξημένη τρανσαμινάση; Δηλαδή πώς ακριβώς αυξάνεται η τρανσαμινάση σε ένα γατί -μεσήλικο πλέον, γίνεται σε λίγες μέρες έντεκα ετών- που η μόνη του παρασπονδία, μία φορά στο τόσο, είναι κάτι ψίχουλα από φρέσκο ψάρι και στήθος κοτόπουλο.
»Αντε, καμιά φορά και λίγο ζαμπόν από το ψημένο τοστ που τρώω κι εγώ. Ασε που η διατροφή του γάτου σίγουρα είναι πιο προσεγμένη από τη δική μου…».
Αυτές οι σκέψεις την απασχολούσαν ενώ έκλεινε εκκρεμότητες της εβδομάδας για το σπίτι, τη δουλειά, τα μαθήματα και αναρωτιόταν πώς γίνεται να φθείρεται έτσι ένας οργανισμός, ένα έμβιο ον που έννοιες δεν έχει, τρέφεται καλά και προσεγμένα -δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς...- και οι συνθήκες ζωής του είναι πολύ καλύτερες από πολλών ανθρώπων, ακόμη και στο κοντινό περιβάλλον της.
Ανησυχούσε λίγο, όσο χρειαζόταν. Αλλωστε είχε ήδη δει πολλή αρρώστια γύρω της, πολλή στενοχώρια, είχε βιώσει απώλειες και είχε μάθει πια πως έτσι έχουν τα πράγματα. Ζωή σημαίνει πολλά και ωραία, αλλά είναι συνυφασμένη και με τη φθορά, με την ασθένεια και, τελικά, τον θάνατο.
Τη συνέχεια τη διαβάζετε εδώ: www.efsyn.gr/arthro/anevasmeni-transaminasi
