Αχ, ρε Νιόνιο...

"Ποτέ δεν ήμασταν πιο μαζί, γιατί δεν ήμασταν καθόλου αποξενωμένοι, αντίθετα απ' ό,τι θα περίμενε κάνεις επειδή ήμασταν στα σπίτια μας... ναι πότε δεν ήμασταν πιο μαζί. Ταν ωραίο αυτό, βγήκαμε στα μπαλκόνια με τα κεριά αναμμένα... Θαυμάσια. Αυτό πραγματικά είναι Παράξενο Πάσχα... Από τη μια μεριά υπάρχει ανησυχία και φόβος, από την άλλη πολύ μεγαλύτερη αισιοδοξία. Είδαμε ότι μπορεί να υπάρχει δημόσιο σύστημα υγείας, είδαμε ότι μπορεί να υπάρχει κράτος, είδαμε ότι ο κόσμος μπορεί να αυτοπειθαρχεί αρκεί να του εξηγήσεις, ήταν πιο συγκινητικό το πώς ο κόσμος κατάλαβε και έκανε μεγάλο βήμα και η Εκκλησία μας έκανε τις τελετές της με κλειστές τις πόρτες για να προστατέψει την υγεία του κόσμου για να είμαστε ενωμένοι στη ζωή και στην υγειά και όχι στο θάνατο". Αυτά τα λόγια είναι ένα απόσπασμα από δηλώσεις του κ. Διονύση Σαββόπουλου στον ΣΚΑΪ και στον Νίκο Στραβελάκη (19-04-2020). Στο πλαίσιο του "Όλοι μαζί μπορούμε"; Δεν γνωρίζω, αλλά σας δίνω τον σύνδεσμο για να τον παρακολουθήσετε εδώ.

Αυτά τα αγαπησιάρικα, ενωτικά και ανυψωτικά λόγια βγαίνουν από το έρκος των οδόντων ενός ανθρώπου που διαβιεί -πλέον- σε συνθήκες μεγάλης άνεσης, για να μην πω πολυτέλειας, με στιβαρές τραπεζικές καταθέσεις, δίχως υπαρξιακές αγωνίες για το τι μέλει γενέσθαι μετά την πανδημία, δηλαδή αν θα υπάρχει δουλειά, τι μισθός θα καταβάλλεται κ.λπ. Δηλαδή δεν έχει τέτοιου είδους άγχη και ανασφάλειες, όπως έχει ο μέσος πολίτης αυτής της χώρας, σε αυτόν που απευθύνεται ο Νιόνιος των πάλαι ποτέ νεανικών μας χρόνων. Και θυμήθηκα κάτι δικούς του στίχους, τους οποίους τους επιστρέφω στον κυρ Διονύση -όχι Νιόνιο πια-, γιατί πιστεύω ότι τον αντιπροσωπεύουν απόλυτα; "Αυτά τα λόγια με σφίξανε σαν πένσα, / τα είπε χθες το βράδυ μια ψυχή / κι ένας φαλάκρας, απ’ έξω και από μέσα χαμογελούσε, / ναι, γιατί να σκοτιστεί"... Γιατί εγώ, γιατρέ μου, δεν μοιράζομαι την αισιοδοξία του; Γιατί εμένα με τρώει η αρκούδα. Ε; 

Σκίτσο του Γ. ΜΙκάλεφ από το ThePressProject.

Βέβαια, για να πούμε του στραβού το δίκιο, ο κ. Σαββόπουλος δεν πρωτοτύπησε, γιατί βρέθηκαν και άλλοι μωροφιλόσοφοι-αμπελοφιλόσοφοι της παρλαπίπας και της κοινωνικής αναισθησίας, που εγκωμίασαν την πανδημία μαζί με όσα αυτή προκαλεί και θα συνεχίσει να προκαλεί στην κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου, και στην ψυχολογική επιβάρυνση των Ελλήνων. Γιατί, λέει, είναι χρυσή ευκαιρία για να το δούμε διαφορετικά και να πάρουμε τα πάνω μας. Να πάνε να τα πούνε, πρόσωπο με πρόσωπο, σε όλους όσοι -και είναι οι συντριπτικά περισσότεροι-, ψωμίζονται με πενιχρές συντάξεις, πενιχρούς μισθούς, αν έχουν δουλειά, ανήκουν στους μακροχρόνια ανέργους, κοιμούνται στους δρόμους, σε όσους συμπολίτες μας κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους λόγω πλειστηριασμών και όσων εν γένει η ζωή χαρακτηρίζεται από ζόρικες και στριμόκωλες καταστάσεις.

Σε προηγούμενο κείμενό μου είχα γράψει ότι ο ιός είναι μεν αταξικός και δυνητικά προσβάλλει τους πάντες, πλην όμως οι επιπτώσεις του σε όλα τα επίπεδα έχουν βαθύτατα ταξικό περιεχόμενο. Κάτι που δυστυχώς διαφεύγει από όσους νομίζουν ή πιστεύουν και διαλαλούν ότι σε μια τέτοια δυστυχία γεννιούνται ευκαιρίες. Εκτός αν μιλάμε για τους καναλάρχες και τους ιδιοκτήτες ΙΕΚ και ΚΕΚ. Τότε ναι, πάω πάσο. "Χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις / εκεί που με χειροκροτάς χωρίς να το πιστεύεις / παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις λιώμα / απ’ το πόδι με τραβάς βαθιά μέσα στο χώμα".

Και αυτοί στίχοι του Νιόνιου είναι και συγκεκριμένα από το ίδιο τραγούδι ("Πολιτευτής", από το άλμπουμ ΡΕΖΕΡΒΑ). Πάντως έτσι που το πάει ο κ. Σαββόπουλος με τη διαδρομή από τον επαναστατημένο νεαρό στη σημερινή περσόνα του "όλοι μαζί μπορούμε", με όλα τα διακριτά οδόσημα της πορείας του -ειλικρινά βαριέμαι να τα απαριθμήσω- τον βλέπω μέχρι και υποψήφιο για κάποιο δημόσιο αξίωμα. Δεν σας λέω με ποιο κόμμα. Ομολογουμένως γνωρίζω πολλούς απείρως χειρότερους από τον ίδιο. Αναρωτιέμαι μόνο ποιος τραγουδοποιός θα σκαρώσει τότε έναν νέο "Πολιτευτή" με άλλα λόγια, αλλά κατά βάση με το ίδιο διαχρονικό νόημα για να τον τραγουδήσει. 

Τέλος δεν μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό να ανεβάσω μια συνέντευξη που είχε πάρει μια γνωστή δημοσιογράφος των κρατικών καναλιών το "μακρινό" 2013, όπου ο ωραίος Μπρούμελ του όλου ΠΑΣΟΚ ανταλλάσσει φιλοφρονήσεις με τον κ. Σαββόπουλο και χαριτωμενιές. Ήταν λίγο καιρό πριν αποκαλυφθεί ότι οι τηλεφωνικοί αριθμοί για τους οποίους έσκιζε τα ιμάτιά του ο γνωστός αρχολίπαρος συνταγματολόγος, όταν επιχειρηματολόγησε στη Βουλή, αποδείχτηκαν αριθμοί τραπεζικών λογαριασμών και... τα λοιπά γνωστά.

ΥΓ. Η αποδόμηση εντός μου του Νιόνιου σε κ. Σαββόπουλο έχει ξεκινήσει εδώ και κάποια χρόνια, με αφορμή δηλώσεις του και την κραυγαλέα του απομάκρυνση από ό,τι αγάπησε και παθιάστηκε, έστω κι αν η "επιπλοποιεία" του ήταν λάθος και το όνειρο αποδείχτηκε περισσότερο εφιάλτης. Είναι δικά του λόγια και σε έναν βαθμό ίσως και δικά μου. Όμως εγώ αυτό το όνειρο εξακολουθώ να το βλέπω. Και εξακολουθεί να μου αρέσει. Επίσης έπαιξαν ρόλο και διάφορα επικριτικά άρθρα για την καλλιτεχνική του αξία, να σαν αυτό εδώ Το παράξενο είναι ότι πολλά από αυτά που αναφέρονται στο άρθρο μού ήταν γνωστά από τότε, αλλά -σε ένα προφανώς βαθύτερο επίπεδο- επέλεξα να τα αγνοήσω και να μην κάνω τους υποχρεωτικούς συνειρμούς. Αρκετά αργότερα έμαθα ότι μια τέτοια συμπεριφορά έχει όνομα και αποκαλείται γνωστική ασυμφωνία. Μάλιστα, φίλοι μου.